หนึ่งหยดน้ำ

เย็นหยาดฝน โปรยฝน  จนฟ้าฉ่ำ

หนึ่งหยดน้ำ  รวมกัน  เป็นหยาดฝน

หล่อชีวัน  บนโลก  โศกกมล

ให้ผ่านพ้น แล้งร้าง  สร้างชีวิน

 

               หมองกมล  คนไร้  ได้สัมผัส

              โทมนัส   ต่อสู้  ไม่รู้สิ้น

              หนึ่งน้ำใจ  ที่ให้หวัง   ดั่งฝนริน

              ชุบชีวิต ที่พังภินท์ ให้กลับมา

 

ยิ้มกับความหวังใหม่ในวันนี้

ยิ้มกับความหวังที่มีคุณค่า

หยาดน้ำใจไม่เคยสิ้นจากวิญญาณ์

เหมือนหยาดน้ำจากฟ้า...หลั่งมาดิน...

[นายประจักษ์ ปานอินทร์]

สวัสดีครับ กลอนเพราะมากครับ  อ่านแล้วมีกำลังใจ ขอบพระคุณ โชคดีครับ