หลายสิ่งระหว่างเส้นทางภาวนา

ช่วงนี้เป็นช่วงแห่งการเฝ้าตามรู้ ตามดู ทันบ้างไม่ทันบ้าง

เป็นช่วงที่อ่านหนังสือเท่าที่จำเป็น  ฟังเท่าที่ติดขัดเพื่อหาคำตอบ

เมื่อกาลเวลาผ่านไป...

เมื่อการเดินทางของเรา  ยังเต็มไปด้วยเจตนา เปี่ยมด้วยศรัทธา และความหวัง

ความหวังที่ตื่นรู้ภายใน....ด้วยความเต็มเปี่ยมแห่งสติ และการรู้เท่าทันตนเอง

เมื่อกาลผ่านไป ด้วยความพยามที่เราทุ่มเทลงไป  ย่อมเกิดการเปลี่ยนแปลงภายในของเรา

มากน้อยตามเหตุปัจจัยที่เราได้ทำ

แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนจะพบได้ แม้จะแตกต่างกัน ถ้าไม่หลงทางมากเกินไปง

คือการเห็นความจริงของกาย ของใจนี้

เห็นถึงความรู้สึกในตัวตน  กายของเรา ใจของเรา สุขทุกข์ของเรา

ทุกอย่างถูกยึดและครอบครองไปเป็นของราตัวเราหมด  อย่างเหนี่ยวแน่น

แม้กระทั่งธรรม  และการปฏิบัติ

เดินไปเห็นไป  ปรับปรุงไป  เส้นทางนี้มีแต่เดินไปเรื่อยๆ

เสียงพร่ำสอนของพ่อแม่ครูอาจารย์ นั้นดังก้องเสมอว่า.........

      อย่าประมาท  อย่าเผลอ 

     อย่าขี้เกียจ ขอให้พยาม

     อย่าเพ่ง  อย่าขม  รู้ไปเรื่อยๆ  ตรงๆ ซื่อๆ

     อย่าติดสมถะ  อย่าเอาแต่คิด  อย่าเเต่อ่าน

     อย่าผลัดวัน อย่าบอกว่าไม่มีเวลา

....................

เมื่อพบทางสว่างเพิ่มเติม  ว่าการเดินทางที่มีอุปสรรคนั้นส่วนหนึ่งเพราะความไม่เสมอกันของอินทรีย์

บางอย่างมากไป  บางอย่างอ่อนไป

กำลังเห็นว่าตนมีศรัทธา  แต่ขาดความเพียร(อย่างมาก=ขี้เกียจ)

พอเห็นทันเพื่อนที่อยู่กับเราตัวนี้ที่คอยหลอกให้เราอ้างนั่นนนี่  ไม่ทำอะไรสักที เอาแต่ฝัน

เรียนรู้ เข้าใจแล้วฝัน  แต่ไม่ได้ทำอะไรมากมาย

เมื่อจิตตื่นจากความขี้เกียจพอประมาณก็เห็นอะไรเพิ่มอีกมากมาย ต่างจากเดิม

...........................................................................

เมื่อขับรถไปกลับเชียงใหม่หลายชั่วโมงนั้น  เปิดธรรมบรรยายของหลวงพ่อให้คนในรถฟัง

อยู่ก็เกิดคำถามตามมาว่า  อนัตตาหมายถึงอะไร  การตามรู้ตามดูเป็นอย่างไร  ทำอย่างไร

แล้วสติเป็นอย่างไร

มีหลายคำถามที่คนไม่เคยถาม  มาถาม..........

สิ่งที่หลวงพ่อสอนนั้นเป็นเรื่องราวที่ดูไม่ยากเกินไปที่คนทั่วไปจะรู้ได้

และเป็นสิ่งที่ทำได้จริง  ถ้าทำก็จะรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลง

ท่านเทศว่าเดือนเดียวเท่านั้นเราก็จะตื่น

ทุกๆวิถีของชีวิตคือบททดสอบเรา  คือการเรียนรู้ตลอดเวลา รู้กาย รู้ใจของเราผ่านสิ่งที่มากระทบ

วันหนึ่งเราทำไปเรื่อยๆ  อาจจะเห็นกายคือกาย  ใจคือใจ  ที่เปลี่ยนแปลง เกิดขึ้นดับไป

และเป็นกายใจที่เรายึด เราถือไว้  ในความรู้สึกมายาวนานนั้น

ได้จางคลายลงไป

แม้วันนี้อาจจะลางๆ เพราะรู้สึกว่าตัวเรา ของเราอยู่เกือบทุกขณะจิต

แต่ก็จะตามรู้ ตามดูต่อไป  ...กาย ความรู้สึก สิ่งที่ติดอยู่กับใจ  และธรรม

....................................................................

แม่**

       พ่อแม่ได้ได้เอาเข็มขัดมาให้พ่อนะ  ลืม

พ่อ***

      อีม...(เห็นความคิดความรู้สึก การกระเพื่อม การคิดต่อ กังวล).....แต่ก็กำหนดสติ อืมรู้หนอ  รู้หนอ  ...5 นาทีต่อมาหายไป  ไม่ได้คิดแล้ว

อีกหนึ่งชมต่อมาดูเหมือนแม่จะเงียบไป.......

แม***

      พ่อเดี๋ยวแม่จะไปยืมน้องที่ทำงานอยู่เชียงใหม่นะ

พ่อ**...

        อืม..โอ้  แม่ยังคิดเรื่องนี้อยู่หรอ  พ่อลืมไปตั้งนานแล้ว  ตั้งแต่ชั่วโมงที่แล้ว  ไม่รู้สึกอะไร  แต่ยอมรับว่ามันกระเพื่อมจริง  แต่สั้นๆนะ

  เป็นการเห็นเล็กๆ  ที่อาจจะนำไปสู่เรื่องอื่นๆต่อไป ........

[พ.ญ. อัจฉรา เชาวะวณิช]

มาเยี่ยมคุณหมอค่ะ