กีฬาสีเปลี่ยนชีวิต

ใครจะรู้ว่า เพียงแค่กิจกรรมเล็กๆจะเปลี่ยนคนให้เป็นผู้ใหญ่ขึ้น

เราคงเคยได้ยินสุภาษิตที่ว่า สิบปากว่า ไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็นไม่เท่ามือคลำ สิบมือคลำไม่เท่าลงมือทำเอง ไม่ว่าเราได้ยินได้ฟังอะไรมาถึงจะรู้อย่างไรในสิ่งเดียวกันก็ไม่เท่ากับการเห็นด้วยตา และยิ่งได้ลงมือทำด้วยแล้วก็จะได้ความรู้ที่ลึกซึ้งกว่าในสองประการแรก และถ้าได้ทั้งฟังได้ยินและได้ลงมือทำด้วยก็ยิ่งได้ความรู้ลึกที่ฝังแน่นขึ้นไปอีก

ไอน์สไตน์เคยพูดว่าประสบการณ์คือความรู้ที่แท้จริง (Experience is real knowledge)

ประสบการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเป็นบทเรียนที่สอนเราในเรื่องต่างๆ เป็นสิ่งที่ไม่สามารถซื้อหรือหยิบยืมจากคนอื่นได้ จึงถือว่าประสบการณ์เป็นสิ่งที่มีค่ายิ่ง

ช่วงวัยที่เปลี่ยนไปทำให้ข้าพเจ้าเรียนรู้สิ่งต่างๆ ในมุมมองที่ต่างออกไป และมุมมองที่ต่างออกไป ทำให้การดำเนินชีวิตของข้าพเจ้าเปลี่ยนไป

ช่วงมัธยมตอนปลาย ข้าพเจ้าได้เข้าร่วมกิจกรรมหลายอย่าง แต่สิ่งที่เป็นประสบการณ์ที่เปลี่ยนแปลงชีวิตของข้าพเจ้า นั่นคือ กิจกรรมกีฬาสีของโรงเรียน ซึ่งข้าพเจ้าได้รับหน้าที่หลายอย่าง ทั้งเป็นสต๊าฟคณะสี พี่เลี้ยงน้องที่ขึ้นสแตนด์เชียร์ และถือป้ายคณะสี

การทำงานที่แตกต่างกันดังที่กล่าวข้างต้นนั้น ทำให้ข้าพเจ้าได้พบเจอกับกลุ่มคนที่รับผิดชอบงานหลากหลาย ข้าพเจ้าจำเป็นต้องรักษาความตรงต่อเวลา เพื่อให้งานทุกอย่างเสร็จลุล่วงไปได้ จากที่ข้าพเจ้าเป็นคนเชื่องช้า ไม่คล่องแคล่ว ข้าพเจ้าก็ต้องเปลี่ยนเป็นคนที่กระฉับกระเฉง และรับผิดชอบต่อเวลานัด เพื่อไม่ให้คนที่ทำงานร่วมกับข้าพเจ้าต้องเสียเวลารอ การทำงานกับคนกลุ่มใหญ่ ก็มีบ้างที่จะมีความคิดเห็นที่ขัดแย้งกัน ซึ่งข้าพเจ้าจำเป็นที่จะต้องรับฟังความคิดเห็นของทุกคน แต่เมื่อจะสรุปงานก็จะต้องลงคะแนนเลือกความคิดเห็นที่มีคนเห็นด้วยมากที่สุด จากที่แต่ก่อนข้าพเจ้าเป็นคนไม่กล้าแสดงความคิดเห็น ข้าพเจ้าก็ได้แสดงความคิดเห็นเพื่อเป็นประโยชน์ต่องาน ในการทำงานเมื่อเจอกับอุปสรรค เป็นธรรมดาที่จะเกิดความย่อท้อ ข้าพเจ้าเรียนรู้ที่จะให้กำลังใจเพื่อนร่วมงาน และใช้สติในการแก้ไขปัญหาร่วมกัน รับผิดชอบต่อความผิดพลาดร่วมกัน ทำให้เกิดความรักและผูกพันในหมู่คณะ และที่สำคัญคือทำให้เกิดความสามัคคี ซึ่งจำเป็นมากในการทำงานเป็นทีม

ที่กล่าวมาข้างต้นคือเบื้องหลังในการทำงาน ส่วนเบื้องหน้านั้น ข้าพเจ้ารับหน้าที่ถือป้ายคณะสี ซึ่งทำให้ข้าพเจ้ามีความกล้าแสดงออกมากขึ้น จากที่แต่ก่อนข้าพเจ้าเป็นคนขี้อาย

ประสบการณ์ดังกล่าวได้สอนข้าพเจ้าหลายอย่าง ให้มีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เมื่อเราทำงานร่วมกับผู้อื่นหรืออยู่ร่วมกับผู้อื่น เราต้องมีทั้งความรับผิดชอบ อดทน ความตรงต่อเวลา การช่วยเหลือกัน ความสามัคคี และการรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น ซึ่งตรงจุดนี้เองทำให้ข้าพเจ้าจะสามารถนำไปประยุกต์ใช้ในชีวิตการเรียนแพทย์ได้

ภาคผนวก

ภาพกิจกรรม

วันที่บันทึก 15 สิงหาคม 2552

วันที่แก้ไข 16 สิงหาคม 2552

เขียนใน GotoKnow โดย ชุติมา ตั้งนิธิบุญ
ใน ประสบการณ์ที่เปลี่ยนแปลงชีวิตของข้าพเจ้า

คำสำคัญ (Tags): #learning process

หมายเลขบันทึก: 287482เขียนเมื่อ 15 สิงหาคม 2009 11:31 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:18 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน