จากใจลูก....สู่ครอบครัว...ด้วยรัก

      หลังจากแม่ผ่ามือมาแล้วนั้น แม่ก็ไม่สามารถยก หิ้ว ของหนักได้เลย ทำอะไรก็ระวัง พ่อจึงเป็นผู้ที่ดูแลงานบ้านแทนแม่ โดยพ่อจะหุงข้าวทุกๆวัน เพราต้องใส่บาตรทุกเช้า  ดิฉันก็บอกพ่อว่าหนูทำเองก็ได้แต่พ่อบอกไม่เป็นไร พ่อตื่นแต่เช้าอยู่แล้ว

    วันนี้ดิฉันตื่นมามองออกไปที่หน้าต่างดิฉันก็เห็นพ่อถือขันข้าวเตรียมตักบาตรที่หน้าบ้านแล้ว ดิฉันลงไปข้างล่าง ดิฉันเห็นแม่นั่งที่โต๊ะ ดิฉันก็เข้าไปกราบแม่ที่ตักและกอด แม่ก็ให้พรลูก ดิฉันน้ำตาซึมและดิฉันก็นำของขวัญมาให้แม่ แม่ดีใจ เพราะทุกปีดิฉันก็ทำเช่นนี้ ดิฉันและแม่ก็นั่งคุยกัน  แม่เคยบอกว่า แม่ไม่คิดเลยว่า แม่และพ่อจะประสบความสำเร็จในชีวิตที่ดี โดยเฉพาะในช่วงที่ลูกเรียนแม่ลำบากมาก เพราะลูก ๓ คนต้องเรียนหนังสือพร้อมกัน แต่มาเวลานี้แม่มีความสุขที่เห็นลูกทุกคนประสบผลสำเร็จ ทั้งด้านครอบครัว การงาน ที่แม่เคยหวังไว้ แม่ดีใจที่สุด ลูกทุกคนเป็นคนดี

    มีปู่สมมิตรเคยมาเห็นครอบครัวที่บ้าน ปู่จะพูดเสมอๆว่า พ่อสมหวังและแม่ทองน้อยเลี้ยงลูกได้สมหวังเหมือนชื่อของพ่อเลย ปู่ดีใจด้วย หลังจากนั่งคุยกับแม่ไม่นาน พ่อก็กลับมาพร้อมถุงขนม น้ำเต้าหู้ ซึ่งถือว่าเป็นกิจวัตรของพ่อที่พ่อซื้อมากินและดื่ม ต่อจากนั้นดิฉันก็รับโทรศัพท์จากลูกชาย เขาโทรมาสวัสดีและอวยพรวันแม่ ดิฉันก็อวยพรลูกและบอกลูกว่า วันแม่ของแม่นั้นมีทุกวัน แต่วันนี้ก็เป็นวันแม่ของประเทศไทย ต้องถือว่าเป็นวันสำคัญและต้องทำตามประเพณึ ลูกชายก็หัวเราะ และคุยกันต่อกันอีกเล็กน้อย

   น้องสาวคนเล็กกลับมาจากประจวบคีรึขันธ์ก็เข้าไปกราบแม่และไหว้พ่อพร้อมทั้งคุยให้แม่และพ่อฟังเรื่องสามีของเขาผ่าตัดหมอนรองกระดูกที่รพ.พระมงกุฏ (เพราะสามีเป็นทหาร) ตอนนี้อาการดีแล้ว น้องจึงกลับมา ที่บ้านมีเรื่องอะไรก็จะนำมาเล่าสู่กันฟังตลอด

   ความรักและความอบอุ่นที่ดิฉันได้รับจากพ่อ แม่ และคนในครอบครัวนั้น ทำให้ดิฉันมีความสุข เพราะตัวอย่างที่ดิฉันได้เรียนรู้คือการเรียนรู้จากประสบการณตรงที่พ่อแม่นั้นเป็นตัวอย่างที่ดีให้ดิฉัน พ่อแม่ไม่เคยทะเลาะกัน คุยกันด้วยดี สิ่งเหล่านี้จึงเป็นบทเรียนที่ดีที่สุดของชีวิตฉัน

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องเล่าที่มีความสุข..น่าชื่นใจนะคะที่มีครอบครัวดี

[โบตั๋น]

 สวัสดีค่ะ

     ขอบคุณมากค่ะ  ที่มาเยี่ยมและชื่นชมกับครอบครัวที่อบอุ่น