เย็นชา (เฉย ๆ)
คนหนอคน จะอะไรกันนักหนา ดี ๆ อยู่ มาวันหนึ่งก็เฉย ๆ ไปเสียนั่นแหละ เคยซาบซึ้งเป็นพี่เป็นน้องกัน คอยมาแลกเปลี่ยนแต่ต้องมาเปลี่ยนไป หากเราไม่เรียนรู้นะว่าเพราะอะไร หรือเกิดอะไรขึ้น เราก็จะต้องมานั่งน้อยเนื้อต่ำใจ คิดไปสารตะว่า...เช่นนั้น เช่นนี้ ใช่ว่าจะได้คำตอบอะไร นอกจากคิดไปเองแล้วโดยส่วนใหญ่ก็เป็นไปในทางลบ จนมาเมื่อได้ยินคำว่า...
ขอโทษ…
บางครั้งต้องทำเพื่อรักษาน้ำใจใครคนอื่น
ด้วยหวังว่าคนที่เข้มแข็งกว่าจะทนได้ โปรดเข้าใจ และให้โอกาสนะ
ยังเหมือนเดิม หรือมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
ขอให้รอนะ รอได้ไหม
หากเป็นผมนะ เมื่อได้ยิน ผมจะเลือกรอ รออย่างเข้าใจ รอด้วยมิตรภาพที่ยังคงดี เช่นเดิม...คนหนอคน ช่างเป็นไปได้ (ผมเคยได้อ่านใน คห.ที่คุณ Vij หรือใครสักคนทิ้งไว้ ในทำนองบ่น ๆ เรื่องของ “คน”)
ความเห็น (9)
Dr.Ka-poom
ขอ ลปรร. โดยใช้ฐานคิดเรื่อง "กฏชีวิต" นะคะ
ผู้ซึ่งเคยเป็นพี่เป็นน้อง มีกฏชีวิตที่ว่า -->>
"เราต้องรักษาน้ำใจเพื่อน"
ผู้บันทึก...มีกฏชีวิตที่ว่า..-->>
"เราต้องอภัยเมื่อมีขอโทษ"...
...
ตามต่อยอดต่อได้..ในเรื่องที่ get เมื่อมาเจอบันทึกนี้ กฏ"ชีวิต"
Dr.Ka-poom
ช่างเชื่อมโยงได้พอดี และทำให้เราเรียนรู้ในการมองชีวิต ด้วยกฏชีวิต อืม! แน่มาก
ก๊าก...เข้ามาดูทีรึ ทึกทักว่าเขียนให้กันก็แล้วกัลลล์
Dr.Ka-poom
คุณผู้ไม่ประสงค์ออกนาม ("ไร้นาม")
มาแล้วเหรอคะ...หายไปนานนะคะ ตั้งแต่ทำบุญเสร็จ แล้วหยุดไปอีกหลายวัน..เราๆ ว่าจะออกตามหาท่าน เกรงว่าจะไปปั่นจักรยานแล้วหลงทางกลับ...(อิอิ)
เลขาฯพูนพลัง
ขอบคุณคุณชายขอบที่ไปทักทายค่ะ
เพิ่งล่องใต้ไปเยี่ยมเพื่อนหมอที่ภูเก็ตมา คุยกันมากมายเรื่องสังคมที่ไว้วางใจกัน สรุปกันไว้ว่า ต้องมีการร่วมใช้เวลาและสถานที่ (ทำกิจกรรม) ด้วยกันให้มากๆ แล้วเราจะค่อยๆเข้าใจ ยอมรับในความต่างของกันและกัน
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ มีอะไรให้ช่วยยินดีเช่นเดียวกัน
คุณ เลขาฯ
ด้วยความยินดีเช่นกันครับโดยเฉพาะประเด็น "สังคมที่ไว้วางใจกัน"
-ขจิต ฝอยทอง
- กำลังเดินทางไปอบรมให้คุณครูที่กาญจนบุรีอยากได้อะไรไหมครับผม
ขอโทษ… บางครั้งต้องทำเพื่อรักษาน้ำใจใครคนอื่น
ด้วยหวังว่าคนที่เข้มแข็งกว่าจะทนได้ โปรดเข้าใจ และให้โอกาสนะ
ยังเหมือนเดิม หรือมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
ขอให้รอนะ รอได้ไหม
สื่อไปถึงใครหรือค่ะ คนนอกหรือคนใน