Before and After

ที่พักผ่อน หย่อนอารมณ์ ชมจันทร์ ยามค่ำคืน......ตกลงมันเป็นบาร์เบียร์ หรือฮ่านหมอลำ....เนี่ย

Before and  After เห็นตั้งหัวข้อแบบนี้ อย่าเข้าใจผิด
คิดว่าอิฉานไปแปลงเพศหรือทำศัลยกรรมมานะคะ
ถึงแม้ดูหน้าอิฉานจะบ้านๆ เหมือนปั้นแล้วทุบ ทุบแล้วปั้น
ก็ไม่คิดจะพึ่งมีดหมอแต่อย่างใด ทั้งนี้เพราะกลัวมีดและเข็มฉีดยาเป็นที่สุด แต่ครั้นหลายคนแนะนำให้ไปเกิดใหม่ ก็ไม่ค่อยมั่นใจว่า พอเกิดใหม่แล้วนี่จะเริดเท่าเดิม หรือจะ up ขึ้นกว่านี้เปล่า เผื่อเกิดผิดพลาดทางเทคนิคหน้าตาเลวร้ายฝ่าเดิมไม่ครบ 32 หล่ะยุ่งเรย หรือซ้ำร้ายยิ่งกว่านั้น "กลัวจะไม่ได้เกิดน่ะสิคะ" เหอ เหอ.....
          จริงๆ คิดว่าคุณพ่อ คุณแม่ มีความตั้งใจสูงนะคะ แต่เวลาอาจจะไม่เพียงพอ ทำให้ปั้นไม่ทัน ส่งผลกระทบตามมา คือ ดิฉันสวยไม่เสร็จ ถ้ามีเวลาอีกนิดนึงคิดว่าน่าจะโอน่ะค่ะ มีหลายคนบอกว่า "ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง" แต่อิฉานขอนิดนึงได้ป่ะคะ เพราะยังงัยเสีย "คนปากแหว่ง แต่งได้ก็บ่องามค่ะ" เหอ เหอ ช่างมันเถอะค่ะ รูปประธรรมกำแต่ง  คนเราเลือกเกิดไม่ได้โน๊ะ งั้น...มักใคร มักมัน ใครชอบแบบใหนก็เลือกเอา....แล้วกาน...... 

Before

โอยชักไปกันใหญ่แร้ว….กลับมาเข้าเรื่อง เข้าราวกันดีฝ่า จริงๆ แล้ว หัวข้อ before and After นี้ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับหน้าตาของใคร หรืออดีตปัจจุบันของดิฉานหรือใครหรอกค่ะ           เรื่องมันเกี่ยวข้องกับการก่อสร้าง "บาร์เบียร์" ของเราเอง ที่กะจะบรรจงสร้างขึ้นมา เพื่อใช้สำหรับพักผ่อน หย่อนอารมณ์ ชมจันทร์ ยามค่ำคืน โอวแค่คิดก็...บรรเจิด....            ใจจริงอยากจะทำเป็นบาร์เบียร์ค่ะ แต่หงัยทำไปทำมา มันเหมือน “ฮ่านหมอลำ” ก็ไม่รู้ งานนี้อาจจะต้องทุ่มทุนเชิญแม่นก และคุณปอยฝ้าย มาช่วยเปิดบาร์ฯ ซะแระ 55555  คงม่วน ฮาแตก ฮาแตน......            เพื่อนๆ ก็อยากจะมาเปิดบาร์ฯ เสียเต็มแก่ น้องยุก็ถามแล้วถามอีก ส่วนน้องอ้อมก็บ่นๆ ว่าอยากมาหาแรงบันดาลใจ ส่วนอีเฟริ์ตก็ร่ำๆ ว่าเมื่อไหร่น้อจะได้กินเบียร์ ส่วนตุ๊กกะโต่นกะพี่แอะแอ้ ก็กะจะมาตั้งแต่วันลงเสากันเลยทีเดียว 555 แต่จนแร้ว จนรอดก็ไม่เสร็จซักกะที เราเองก็เร่งวัน เร่งคืน อยากให้เสร็จเร็วๆ แต่ทำงัยได้โน๊ะ คนเบี้ยน้อย .....น้อย ก็ต้องค่อยเป็นค่อยไป คาดว่าจะเสร็จทันปีหน้าโน่นแหล่ะค่ะ 555++ รอไปก่อนนะจ้ะขาเมา...ทั้งหลาย           จะว่าไปแร้ว เราก็เพิ่งได้ฤกษ์ลงเสาไปเมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม 2552 นี่เอง สำหรับช่างก็มี 3 คน ค่ะ มีนายช่างใหญ่สมัย และผู้ช่วย 2 คน คือ ช่างจุก กับช่างเถอะ

          ช่างสมัยเนี่ยเก่งเรื่องงานปูนค่ะ ปูกระเบื้อง ฉาบปูนเนี๊ยบทีเดี่ยว ส่วนช่างจุกก็จะเก่งงานไม้ เพราะเป็นช่างทำเฟอร์นิเจอร์เก่า ส่วนช่างเถอะนี่ก็.........เก่งค่ะ ทำได้ส๊า-ระ-พัด แต่ก็งกๆ เงินๆ ทำอะไรก็ชักช้า ล้างจาน 5 ใบ ปาเข้าไปครึ่งชั่วโมง ไม่รู้จะขัดอะไรนักหนา กลัวจะขัดเอาลายจานออกไปด้วยน่ะสิคะ ทำอะไรก็ประดิษฐ์ประดอยกว่าจะเสร็จ แต่ค่อนข้างว่าง่าย ให้ทำอะไรก็สู้ทนทำ......ไม่ว่าจะเป็นงานเล็กๆ อย่างเก็บเศษหิน โอ...เก็บได้สะอาดเอี่ยมทีเดียว หรือจะเป็นงานที่ใช้แรงงาน ขนเหล็ก แบกไม้ ก็บ่ยั่น.......เอาการ เอางานดี ......(ยกเว้นงานช่าง)
          จริงๆ ฮ่านหมอลำเนี่ย เราก็อยากให้เสร็จทันหน้าหนาวค่ะ จะได้มีที่นั่งดิ้งส์ กินลม ชมบรรยากาศ  ทำงัยได้โน๊ะ คนมันชอบ......

           เราเป็นพวกหลงใหลความมืดมน ไม่รู้สิ.....สีสันยามค่ำคืนมันทำให้รู้สึกผ่อนคลาย ดื่มด่ำ และมีความสุข ความสุขที่ว่าจริงๆ ไม่จำเป็นต้องออกไปแสวงหานอกบ้าน ในบ้านเราก็มีอะไรดีๆ ให้คนหา เรียนรู้ อยู่ที่เราจะแต่งแต้ม....และเติมเต็ม....
           
           แสงของท้องฟ้า ต่างสี ไม่ซ้ำกันในทุกๆ วัน ในยามที่ตะวันจะลับขอบฟ้าลาจากไป...คงเหลือไว้แต่ความทรงจำที่ดี พอตื่นเช้าก็นำพาประกายความงามของอรุณรุ่งที่ปลุกให้....เราอยากออกมาเก็บเกี่ยวบรรยากาศ มันช่าง.....ให้รู้สึกและสัมผัสได้ในแต่ละวันของอรุณรุ่ง  ความมืดเข้ามาปกคลุม แต่ใจเราอันสว่าง....ไม่อยากหลับไหล อยากเก็บเกี่ยวเอาวัน คืน ที่แสนสุขนี้ไว้ตลอดไป......วันไหนไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง มันเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง อย่าปล่อยให้คืนวันผ่านพ้น โดยไม่ได้เก็บเกี่ยวอะไรไว้เลย ความสุขที่หาได้แบบไม่ต้องจ่าย 
           ......ทำงัยได้หล่ะ...เรามันพวก...ลุ่มหลงความงามของยามค่ำคืน "ในความมืด บนฉากสีดำ เราเลือกที่จะแต่งแต้มสีสันให้สวยงามได้อย่างที่ใจอยากให้เป็น