การเดินทางของชีวิต... ตอน (สา)..เหตุ..(ผล)ของการให้
ในนิยามของคำว่า “ให้” ทุกคนน่าจะเหมือนกันและรู้ความหมายดีว่าคืออะไร แต่สิ่งที่แตกต่างและต้องมีการนิยามตามหลังของคำว่าให้ที่ต้องอธิบาย คือ สาเหตุของการให้นั้นเพราะมีหลากหลายเหตุแห่งการให้ ไม่ว่าจะเป็น ด้วยรัก ด้วยเสน่หา ด้วยความจำยอม ด้วยความจำเป็น ด้วยถูกบังคับ อีกหลาย ๆ ด้วยเหตุผล ขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ (หรือเปล่า) ความอยาก (หรือไม่) ของสองฝ่ายทั้งผู้ให้และผู้รับ
หากแบ่งสองฝ่ายของการให้ คือ ผู้ให้ ผู้รับ เท่าที่นึกออกนะ....
แฟน ให้สิ่งดี ๆ เพราะ ..ต้องการความรักตอบ ฯลฯ
สามี ภรรยา ให้เพราะรัก และต้องการอยู่กับเขาอย่างมีความสุข ...ต้องการความสุข ฯลฯ
เพื่อน ให้เพราะเขาคือคนที่ดีกับเรา อยู่กับเราตลอด ...ต้องการคนอยู่ด้วย ฯลฯ
นายจ้าง ลูกจ้าง ให้เพราะเขาเป็นลูกจ้าง รับเพราะเป็นสิทธ์ที่ต้องได้ด้วยเป็นเงินเดือน ...ต้องการความอยู่รอด ฯลฯ
อีกหลาย ๆ ความสัมพันธ์ที่มีการให้ และหลากหลายการให้ที่หวังผลตอบแทน ไม่ว่าจะเป็นการรอการให้กลับ รอการรายงาน รอการจ่ายเงิน ซึ่งในงานของข้าพเจ้าก็เช่นกันมีการให้เหมือนกัน ทั้งให้ความศรัทรา ความเคารพ ความเชื่อมั่น ความเชื่อใจ ให้งบประมาณ และอีกมาก ด้วยการทำงานของข้าพเจ้าเป็นการทำงานกับสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า “คน” มันจึงเป็นงานที่ข้าพเจ้ามองว่าละเอียดมาก ๆ เพราะคนถือเป็นสิ่งที่ยากยิ่งนักจะเข้าถึง ....หน่วยงานอื่นก็คงคิดเหมือนกัน
และการให้ของหน่วยงานก็ถือเป็นอีกการให้หนึ่งที่ต้องวิเคราะห์ ไม่ใช่หากเขาเอามาให้ก็รับ โดยไม่รู้ว่าผลที่จะตามมาเป็นเช่นไร สร้าง หรือ ทำลาย อันนี้มีให้เห็นเยอะในปัจจุบัน มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเคยยกตัวอย่างให้ฟังเรื่องน้ำท่วมชุมชน แต่ข้าพเจ้านึกสนุกว่า เปรียบน้ำเป็นเงินได้ไหม ตอนนี้เงินท่วมชุมชนแล้ว (ให้..ให้..และให้) แล้วคนในชุมชนล่ะทำอย่างไรกับเงินที่ให้ไป...(ข้าพเจ้าไม่รู้) รู้แต่ว่าชุมชนมีคำตอบอยู่ในใจแล้ว คนให้รู้คำตอบหรือยัง และคำตอบของผู้ให้กับผู้รับตรงกันเปล่า...(ไม่รู้)
โบราณว่าไว้ คนไหว้ย่อมได้รับการไหว้ตอบ หรือ ผู้ให้ย่อมได้รับการให้ตอบ แต่ไม่ค่อยดีเท่าไรกับการให้ด้วยการหวังผลให้เป็นไปอย่างผู้ให้ต้องการทุกอย่าง อย่างนี้ผู้รับรู้ก่อนคงไม่มีใครอยากได้ของของใครเพราะไม่อยากฝืนใจตัวเอง ...หลังการรับที่คนให้หวังผลซะขนาดนั้น... เริ่มกลัวการให้ซะแล้วซิเรา
ไม่มีความเห็น