จบหลักสูตร ฝึกงาน ตอนที่ 2 บทนำ
ต่อเนื่องจากบันทึกที่แล้ว .................. ตอนที่ 2
บทนำ
สืบเนื่องจากการที่มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวงซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยที่เราได้เข้ารับการศึกษานั้น ได้จัดให้มีโครงการสหกิจศึกษา หรือโครงการฝึกงานให้กับนักศึกษาระดับชั้นปีที่ ๔ เพื่อเตรียมความพร้อมให้กับนักศึกษาก่อนการทำงานจริง การฝึกงานนั้นก็คือการเตรียมความพร้อมจากวัยเรียน ไปสู่วัยทำงาน ซึ่งในการฝึกงาน เป็นการเปิดโอกาสให้นักศึกษาได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นในด้านสังคมที่เปลี่ยนแปลง ความรับผิดชอบที่เพิ่มมากขึ้นเราจึงได้แจ้งความจำนงมายังฝ่ายบริการศุลกากรสมุทรปราการเพื่อขอเข้ารับการฝึกงาน โดยระยะเวลาของการฝึกงานร่วมทั้งสิ้น ๔ เดือน
เมื่อเราได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งที่ฝ่ายบริการศุลกากรสมุทรปราการ ทำให้เราตระหนักว่า หากว่าเราพอใจเพียงแค่การเป็นพนักงานธรรมดาคนหนึ่งแล้วการฝึกงานธรรมดาๆ ทั่วไปเพื่อเป็นการเพิ่มเติมประสบการณ์ก็คงอาจจะเพียงพอ แต่หากเราต้องการก้าวที่ใหญ่กว่าแล้วละก็ เพียงแค่ปัจจัยที่กล่าวมาข้างต้นคงจะไม่เพียงพอเสียแล้วกับโลกที่ก้าวกระโดดในปัจจุบัน ดังนี้เราจึงเริ่มทำการศึกษาถึงปัจจัยที่จะส่งผลให้คนบุคคลหนึ่ง สามารถแปลงสิ่งที่ตนเองมีอยู่ภายในตัวออกมาเป็นทุนเพื่อการก้าวที่ยิ่งใหญ่กว่า
ซึ่งในการฝึกงานของเราที่ฝ่ายบริการศุลกากรสมุทรปราการในครั้งนี้ เป็นการฝึกงานเชิงรุกที่เรานักศึกษาฝึกงานที่นอกจากจะต้องท้าทายและแข่งกับตนเองแล้วยังจะต้องเป็นผู้ที่มีความมุ่งมั่นอยู่ตลอดเวลา จึงทำให้เราได้ค้นพบว่าเรายังขาดความพร้อมในหลายๆ ด้าน ไม่ว่าจะเป็นในด้านของความรู้ที่เป็นในลักษณะของ Pure Science ที่เป็นความรู้จากการเรียน รวมไปถึง Apply Science ที่เป็นความรู้เพื่อนำมาประยุกต์ใช้ อีกทั้งยังส่งผลให้เราตระหนักและเรียนรู้ว่า ความคิดเดิมๆ ที่ว่าการทำงานนั้นเป็นเพียงการรับคำสั่งจากหัวหน้างาน และปฏิบัติตามไปวันๆ ซึ่งเป็นลักษณะของทรัพยากรมนุษย์ทั่วไปนั้น ไม่เพียงพอสำหรับการฝึกงานและการทำงานแบบเชิงรุกเลย ในการฝึกงานครั้งนี้เราได้รับการฝึกฝนให้เป็นทรัพยากรมนุษย์ที่เหนือกว่าทรัพยากรมนุษย์ทั่วๆ ไป หรือที่เรียกว่า “ทุนมนุษย์” นั้นเอง โดยผู้ที่มีลักษณะของการเป็นทุนมนุษย์นั้น คือเป็นผู้ที่ใช้สมองแปรค่าเป็นทุน หรือเป็นผู้ที่สามารถสร้างมูลค่าเพิ่มจากความรู้ความสามารถที่ตนเองมีได้ ซึ่งสิ่งเหล่านี้คือปัญญาที่แท้จริงที่ผู้ที่เป็น “ทุนมนุษย์” นั้น จะสามารถต่อยอดไปได้อย่างไม่มีวันสิ้นสุดนั้นเอง
จากคำพูดของ ไล่ตงจิ้น ผู้ซึ่งมีพ่อเป็นขอทานตาบอด มีแม่และน้องปัญญาอ่อน ที่ในวันนี้เขาได้เป็นบุคคลดีเด่นของไต้หวัน กล่าวไว้ว่า “อุปสรรคมีแต่จะยิ่งทำให้ผมแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น” ซึ่งเราได้พิสูจน์แล้วว่าเรา ผู้อยู่ในฐานะนักศึกษาระดับปริญญาตรี ที่ได้มีโอกาสท้าทายตนเองในการเข้ามาฝึกงานเชิงรุกของฝ่ายบริการศุลกากรสมุทรปราการ ในช่วงระหว่าง ๔ เดือนที่ผ่านมา เราได้พบทั้งปัญหา อุปสรรค ความเหนื่อยยาก ซี่งการที่เราผ่านมาจนถึงจุดที่เราสามารถบอกได้ว่าเป็น “ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่” ที่ได้รับจากการฝึกงาน ก็คงจะเป็นความมุ่งมั่นและไม่ย่อท้ออย่าง ไล่ตงจิ้น ได้ทำเราตระหนักถึงความพยายามที่เขาได้แสดงออกมาให้ทุกคนเห็นว่า ใครก็ตามในโลกนี้หากไม่ย่อยท้อ จะต้องประสบความสำเร็จอย่างที่รอคอย หลายคนที่เคยมีโอกาสได้เห็นสิ่งที่เราทำในการฝึกงานครั้งนี้บอกว่าเป็นความบ้าบิ่นจนเกินตัวทั้งผู้ที่ให้การฝึกงาน และผู้ที่เข้ารับการฝึกงาน แต่ด้วยความบ้าบิ่นของเรานั้นเองเป็นตัวขับเคลื่อนหลักให้เราฝ่าฟันจนได้ค้นพบว่า ถึงแม้สถานะของเราจะเป็นนักศึกษาแต่เราสามารถสร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าได้เช่นกัน
เราในฐานะที่ได้ผ่านการฝึกฝนการทำงานแบบเชิงรุกในทุกๆ มิติ จึงต้องการที่จะนำเสนอสิ่งที่ได้เรียนรู้ และสิ่งที่ได้ค้นพบจากการฝึกงานที่ฝ่ายบริการศุลกากรสมุทรปราการในครั้งนี้ ที่เราสามารถจะบอกแก่บุคคลภายนอกได้ว่า การฝึกงานของเราครั้งนี้ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงของเราเช่นไร การพัฒนาของเรานั้นเกิดขึ้นจากจุดไหน ซึ่งเราหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะสามารถส่งต่อให้กับนักศึกษารุ่นน้องที่กำลังวางแผนสำหรับการฝึกงาน สถาบันการศึกษา ผู้ที่ทำงานในองค์กรใดๆ ก็ตาม หรือใครก็ตามที่ได้หยิบหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาและกำลังอ่านมันอยู่ในมือ เพื่อนำไปเป็นเครื่องมือในการพัฒนาต่อยอดไปสู่การเป็น “ทุนมนุษย์” ต่อไป
ธิดาพร เลาหะกุลธรรม
นักศึกษาฝึกงาน ณ ฝ่ายบริการศุลกากรสมุทรปราการ
๑๙ กรกฏาคม ๒๕๕๒
หมายเหตุ ......... บทความจะลงต่อเนื่องด้วยการจะเอามาลงเป็นบางส่วนเพื่อเป็นการศึกษาและติดตามผลต่อไป
ความเห็น (3)
เป็นแบบฝึกหัดของชีวิตที่ ทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น ยิ่งทำให้การปรับตัวปรับใจ รับมือกับชีวิตการทำงานจริงในอนาคตอันใกล้ ถือเป็นการเตรียมความพร้อมค่ะ ขอให้โชคดีได้ทำงานในองค์กรที่อยากร่วมงานด้วยค่ะ
ขอบคุณมากครับ พี่หลิน ถึงความเป็นห่วง ตอนนี้ได้ข่าวว่าลูกบลูได้รับเงินเดือนก้อนแรกแล้วครับ
ขอบคุณพี่ธิดาพร มากๆค่ะ