ผู้มีมนต์ดลขลังระวังนะ หากเซอะซะศีลพรตจะหดหาย สังวรศีล ภิญญาณ สำราญกาย หากเรี่ยรายพ่ายแพ้เดินแย่เอย
พระดาบสพรตเคร่งเพ่งกสิณ
ออกจากถิ่นบินมาจากป่าเขา
หิมวันตประเทศเขตลำเนา
เหาะมุ่งเข้าธานีบุรีรมย์
เพราะอยู่ป่าแปดเดือนชักเบือนบิด
เกิดนึกคิดเคี้ยวคาวข้าวขนม
อยู่บุรีสี่เดือนเที่ยวเลื่อนชม
ให้อุดมแล้วจะกลับไปหลับตา
ได้สาสมอมลิ้มชิมไม่ลด
ถึงประคดขาดวิ่นกินภิกษา
ฉันยกใหญ่ใส่ท้องพองออกมา
หนุ่มสาวฮาเห็นขำทำพิเรน
ท่านฤาษีชีไพรคลั่งไคล้รส
ไม่ยอมลดลนลานสันดานเถน
สาวหัวเราะเข็มชัดขาดกระเด็น
โดดทะเล้นผ้าหลุดฉุดไม่ทัน
หลุดต่อหน้าดาบสผู้พรตเคร่ง
เคยเหาะเก่งจากป่ามาหาฉัน
ครบสี่เดือนเลื่อนกลับไปฉับพลัน
คราวนี้นั้นผันแปรแย่จริงจริง
กัมมัฏฐานพาลเดาะเหาะไม่ได้
ต้องเดินไปผ่านป่าฝ่าเสือสิงห์
มหิงสา ม้าช้าง กวางกระทิง
มันไล่วิ่งหวุดหวิดชีวิตวาย
ผู้มีมนต์ดลขลังระวังนะ
หากเซอะซะศีลพรต จะหดหาย
สังวรศีล ภิญญาณ สำราญกาย
หากเรี่ยรายพ่ายแพ้เดินแย่เอย
หลวงปู่ฝากไว้ (หลวงปู่วัดทางสาย)
เมื่ออะไร อะไร ดี อะไร อะไร ก็ดี
เมื่ออะไร อะไร ไม่ดี อะไร อะไร ก็ไม่ดี
คนดี อยู่ที่ไหนที่ไหนก็ดี และเป็นแบบอย่างของคนดี
คนชั่วอยู่ที่ไหน ที่ไหนก็ชั่ว และเป็นแบบอย่างของคนชั่ว
คนชั่วอยู่ใกล้กับคนดี อาจดีตามได้บ้าง
คนดีพึงคิดช่วยเหลือคนชั่ว แต่ก็ต้องระวังตัว พวกคนชั่วไม่อยากทำดี