36. รำลึกถึงน้องผู้จากไป
วันนี้เป็นวันหยุดเเต่ว่าวันนี้มีนัดค่ะ 23 ก.ค.52 ได้นัดหมายครอบครัวสูญเสีย มาทำกิจกรรมร่วมกัน ตื่นเเต่เช้าหลังจัดเเจงอาบน้ำเเต่งตัวให้ลูกชายส่งลูกขึ้นรถให้พ่อไปส่งเเล้ว จึงขับรถบึ่งมาที่โรงพยาบาล ที่นัดหมายของเรา วันนี้จริงๆเเล้วนัดมา 4 ครอบครัวพอใกล้ถึงวันโทรมายกเลิก ติดธุระ สุดท้ายเหลือเพียง 1 ครอบครัวคือครอบครัวน้องหญิง น้องหญิงเป็นคนไข้มะเร็งปมประสาท ( Neuroblastoma) น้องหญิงจากเราไปเมื่อวันที่ 17 สิงหาคม 2551 ด้วยวัยเพียง 7 ขวบ นับถึงวันนี้ก็ 11 เดือนเเล้ว ทีมยังติดตามดูแลต่อเนื่องจนถึงวันนี้(ตามปกติเราจะดูแลต่อถึง 1 ปี)
ความทรงจำดีดีที่ค่ายสะเเกราช น้องหญิงมีความสุขมากค่ายนี้
ภาพนี้ทำภาพประทับใจให้กับครอบครัวไว้เป็น memory
ป้าเขียว(ยืน)หัวหน้าฉันเองและป้าอ้อยคนนั่งเสื้อฟ้าและพี่ใย
คุณเเม่น้องหญิง(เสื้อฟ้า)คุณยายและน้องชาย
เมื่อคราวมาร่วมกิจกรรม รำลึกถึงน้องผู้จากไปครั้งเเรก ( memorial service)
คุณยายเเละคุณยายทวดเข้าร่วมกิจกรรมค่ายสร้างเสริมพลังชีวิตที่สกลนคร
คุณยายที่ 2 จากซ้ายและคุณยายทวดคนถัดไปในภาพขณะทำกลุ่มมีอาร์มนักสังคมสงเคราะห์ตัวใหญ่ใจดีและเเตนทีมการพยาบาล 3ง
และน้องก้อยมาช่วยกิจกรรมกลุ่ม
ครอบครัวน้องหญิงเคยมาร่วมกิจกรรมรำลึกถึงน้องผู้จากไปเเล้วเมื่อครั้งที่สูญเสียใหม่ๆ หากจำไม่ผิด ต.ค.51 ซึ่งครั้งนั้นมี เเม่ ยาย เเละน้องของหญิงมาร่วม เเละเดือน ม.ค.52 เราจัดค่ายสร้างเสริมพลังชีวิตที่ไร่ภูพานรีสอร์ท คุณยายของหญิงและยายทวดก็มาร่วมกิจกรรม วันนี้เป็นอีกครั้งหนึ่งที่เราได้เชิญคุณยายมาร่วมกิจกรรมเนื่องจากเเม่และพ่อไปทำงานที่กรุงเทพฯแล้ว ฉันเเละครูพรพาคุณยายมุ่งหน้าไปที่หออภิบาลหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต(หอสงฆ์อาพาธ)ซึ่งอยู่ที่ชั้น 10 อาคาร 19 ชั้น
ลืมบอกนะคะว่าครูพรเป็นใคร ครูพรคือครูโครงการเพื่อคุณภาพชีวิตเด็กป่วยโรงพยาบาลศรีนครินทร์ ครูพรเป็นอีกท่านหนึ่งที่ช่วยเหลือเด็กและครอบครัวในด้านจิตใจ เเละคนนี้เเหละค่ะที่สอนงานฝีมือให้กับเด็กๆและคุณพ่อคุณเเม่โดยเฉพาะหงส์สีขาวที่ตอนนี้เรียกว่าพับเป็นกันทุกคนเเล้ว จนถือว่าครูพรนี่นะคะเข้าไปนั่งอยู่ในใจเด็กๆและคุณพ่อคุณเเม่เเทบจะทุกครอบครัวไปเเล้ว
จากซ้าย ครูพร คุณยายน้องหญิง ฉัน
คุณยายน้องหญิงถวายสังฆทานหลังจากฉันพาทุกคนสวดมนต์ไหว้พระ เเละพระท่านให้ศีลและให้พร
อิ่มบุญกันถ้วนหน้า
หลวงปู่มหาโส กัสสโป พระปฏิบัติจากวัดคำเเคนเหนือ อ.มัญจาคีรี จ.ขอนเเก่น
ทราบภายหลังเดินออกมาว่าพระที่เราถวายสังฆทานคือท่านเป็นพระอุปฐาก สาธุ..
หลังอิ่มบุญแล้วเราก็ไปอิ่มท้องค่ะพาคุณยายไปทานข้าวที่ร้านปรีชาไก่ย่าง
มีน้องใย(เสื้อชมพู) หนึ่งในทีมการพยาบาลที่น่ารักและดุแลคนไข้ด้วยหัวใจ
humanize health care และน้องหญิงก็รักพี่ใยมาก
น้องใยกับคุณยาย
ขณะที่ทานข้าวไปเราก็พูดคุยกันไปถึงเรื่องราวน้องหญิง ซึ่งปกติกจะชวนคุยก่อนไปทำบุญเเต่วันนี้คุณยายมาคนเดียวก็เลยทานข้าวไปคุยไป สิ่งที่ได้เห็นวันนี้คือ
-
รอยยิ้มปนน้ำตาของคุณยายเมื่อพูดถึงหลานที่จากไปและทราบว่าคุณยายเเละทุกคนในครอบครัวกำลังดำเนินชีวิตได้อย่างปกติเเล้ว
-
ความประทับใจที่มีต่อทีมการดูแลรักษา ประทับใจท่านอาจารย์สุรพล เวียงนนท์ ครูพร ป้าเกศและทีมการพยาบาล 3ง ทุกคนที่รักน้องหญิงเหมือนลูกหลาน "อยากให้โรงพยาบาลอื่นดูแลคนไข้ได้อย่างนี้" ชาวบ้านพูดกันและคุณยายประทับใจเเม่คนไข้คนหนึ่งคือเเม่น้องโอ๊ตที่คอยช่วยเหลือเเละเป็นกำลังใจให้ในวันที่น้องหญิงจะเสียชีวิต วันนั้นมีเเม่โอ๊ตคอยอยู่เคียงข้าง
-
ดีใจที่วันนี้ได้มาทำบุญอุทิศให้ญิง "ยายทวดบอกว่าให้มาป่านนี้น้องหญิงนั่งรอเเล้ว" หลังทานข้าวเสร็จด้วยความที่ฉันเองขับรถเข้าเมืองไม่ได้จึงอาสาขับไปส่งที่ศาลาริมทาง เเต่น้องใยอาสานั่งรถไปส่งคุณยายที่บขส. เยี่ยมมากน้องใยแล้วฉันก็ส่งค่ารถคุณยายด้วยเงินกองทุนผุ้ป่วยเด็กมะเร็งที่สนับสนุนโครงการนี้มา(โครงการรำลึกถึงน้องผู้จากไป) ซึ่งเป็นหนึ่งในโปรเเกรมการดูแลเพื่อให้พ้นผ่านระยะเศร้าโศกจากการสูญเสีย ขอขอบคุณมา ณ โอกาสนี้
ความเห็น (21)
สวัสดีค่ะมาให้กำลังใจคุณยายน้องหญิง....
เวลาจะช่วยเยียวยาหัวใจนะคะ...
ขอให้คุณยายระลึกถึงน้อง คิดถึงเวลาที่เราเคยอยู่ด้วยกันมา...
น้องหญิงเป็นเด็กดี น้องไม่ต้องทรมานแล้ว...
มาให้กำลังใจน้องกุ้ง น้อง ใย...สู้ๆๆๆทีม work...
ขอบคุณค่ะพี่เเดง พอนั่งคุยคุณยายรอบนี้คุณยายดีขึ้นมากค่ะ
ตอนนี้เข้าสู่สภาวะปกติกันเเล้ว คุณยายทวดที่เคยจัดอาหารเผื่อหญิงก็ไม่ทำเเล้ว เเต่จะไปวัดทำบุญอุทิศให้เเทน และทุกๆ 100 วันครอบครัวจะทำบุญอุทิศให้หญิงค่ะ
พ่อเเม่ที่อยู่กรุงเทพฯก็จะมา
- ขอเป็นกำลังแด่ผู้สูญเสียทุกท่าน
- และขอเป็นกำลังใจแด่ทีมงานผู้รักษาทุกท่านเช่นกัน
- ขอทุกท่านมีแต่ความสุขนะคะ
ขอบคุณเเทนผู้สูญเสียทุกคนค่ะพี่ครูเเจ๋ว
เเละขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้ทีม
มาเยี่ยมน้องสุธีรา ตามมาจากบล็อคคุณป้าแดง เห็นเลยกดตามาคะ คิดถึงอยู่ แต่ไม่ไปหากัน พี่สุตามมาเยี่ยมบ้านไม่ถูกคะ
กิจกรรมการทำบุญผู้ที่ล่วงลับไปแล้วพร้อมกับครอบครัวที่เขาสูญเสียลูกหลานไป ก็เป็นการ ยาใจ ให้ครอบครัวเขา ได้คิดโดยเร็วขึ้น เพราะทำบุญแล้วก็คิดว่าลูกหลานได้บุญ เขาก็พลอยหายห่วงและอิ่มบุญไปด้วย
และเป็นการสร้างสัมพันธไมตรีเยื่อใยที่เคยเกี่ยวข้องรักษากัน ได้รู้ใจกันมากขึ้น รู้ว่า ใครก็ไม่อยากเสียคนที่ตนเองรักไป นางฟ้าผู้อารย์ ก็พยาบาลที่สุดแล้ว แต่เราห้ามการพลัดพราก การจากลาไม่ได้ คงต้องปล่อยให้เป็นไปตามความเป็นจริง ยังไงก็ต้องจากแท้แน่นอน ให้ทำใจ และพยายามหักห้ามใจ เพราะมันจะบั่นทอน สุขภาพจิต
เปลี่ยนรูปใหม่ ใช่ไหมคะ นึกว่ามาบล็อคผิด
ขอบคุณพี่สุที่มาเป็นกำลังใจนะคะ ให้กำลังใจยาวเหยียดเลยค่ะ
เปลี่ยนรูปใหม่จริงๆค่ะ สวยมั๊ยคะ
เป็นกำลังใจให้ทุกคนครับ
ขอบคุณกำลังใจจากท่าน ผอ.ประจักษ์และหลานม่อนค่ะ
อ่านแล้วซึ้งจังค่ะ..
ชื่นชมคนทำงานนี้นะคะ..ขอให้ได้กุศลมากมายเลยค่ะ..
...
เป็นกำลังใจให้้นะคะ..
^^
- น้องหญิงเป็นเด็ก น่ารัก ไม่ค่อยพูด อดทน
- ให้กำลังใจคุณยายที่สูญเสียหลานสาวที่น่ารัก
- ความสูญเสีย ไม่เป็นอะไรที่อธิบายไม่ถูก ต้องให้เจ้าตัวได้บอกเล่าเองค่ะ
- ค่ายหน้าอย่าลืมเชิญคุณยายไปอีกนะคะ
- แวะมาชื่นชมกิจกรรม Bereavement care ค่ะ
- ได้อ่านเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบด้วยความรู้สึกยากอธิบายค่ะ
- เศร้าใจในการจากไปของน้องหญิงด้วยวัยเพียง 7 ปี
- ภาพคุณยายที่ควรจะได้ชื่นชมความงดงามแห่งวัยของน้อง
- แต่ความรู้สึกอีกฟากก็เป็นความรู้สึกที่ประทับใจในการดูแล
- เอาใจใส่คนไข้แม้จะเป็นช่วงสุดท้ายของชีวิต..ซึ้งค่ะ..
- เราเองต่างก็มีสิ่งยึดเหนี่ยวในการปฏิบัติงานในวิชาชีพ
- พี่สุธีรามีคนไข้ที่ต้องเอาใจใส่แป๋มเองก็มีนักเรียนที่ต้องดูแล
- ต่างคนต่างหน้าที่ แต่ความสุขที่ได้เป็นผู้ให้ต่างหากที่เรา
- จักได้รับความอิ่มเอมใจเหมือนๆกัน..จริงไหมคะพี่นาง
ขอบคุณกำลังใจจากพี่เกศ co- ordinator คนเก่งของทีมเรา
มาดูละครตอนจบใช่มั๊ยคะพี่เกศหนึ่งใน bereavement care program
ปลายเดือนสิงหาคม 28 ส.ค. 52 กุ้ง plan จะจัด memorial service special ค่ะ จะเชิญมาซัก 10 -15 ครอบครัว ตอนเช้าจะทำกลุ่มเหมือนเดิม บ่ายทำบุญเเละเย็นจะจัดปาร์ตี้เล็กๆ คุยกับครูพรเเล้วค่ะว่าจะทำการ์ดเชิญสวยๆ เเม่เจมส์ แม่โอ๊ต เเม่ติ๊ก เเม่คิง เเม่เเฮค ยายน้องหญิง ทาบทามไว้เเล้ว และอีกหลายๆครอบครัว กุ้งอยากเชิญทีมเราทั้งหมดมาร่วมกิจกรรม สถานที่ครูพรเสนอบ้านของ อ.ภพ น่ะค่ะที่ไหนคะพี่เกศ ท่านอาจารย์ศรีเวียงเล่าให้ฟังว่าได้อะไรเกี่ยวกับbereavement care จากที่ไป train มาเยอะมากเดี๋ยวจะเอามาให้กุ้งค่ะพี่เกศ
น้องเเป๋มน่ารักมากค่ะ
หัวใจดวงน้อย ๆ ของน้องหญิง
เป็นหนึ่งกำลังใจของใยค่ะ
ขอบคุณพี่กุ้งที่ทำให้ใยได้สร้างสิ่งดี ๆ ค่ะ
ขอบคุณน้องใยเช่นเดียวกันค่ะ มาช่วยพี่กุ้งทุกครั้งที่เรียกหา
มาด้วยใจ จริงๆค่ะน้องใย ขอบคุณมากมาย ขอบคุณฟ้าที่ให้เจอ ขอบคุณเธอที่ให้ใจ
เพิ่งอ่านหนังสือกับฟังเทปธรรมะบันเทิง ชวนม่วนชื่น ของพระอาจารย์พรหม พระชาวอังกฤษที่เป็นลูกศิษญ์ท่านอาจารย์ชา
มีบทหนึ่งที่เกี่ยวกับ ความเศร้าโศก หลังการสูญเสีย
พระอาจารย์เขียนว่า สมัยที่ท่านยังบวชอยู่อิสาน ท่านไม่เคยเห็นน้ำตาในงานศพชาวอิสานขนานแท้
น้องกุ้งเคยอ่านแล้วยังครับ
การสูญเสียเลี่ยงไม่ได้ แต่ความเศร้าโศกเลี่ยงได้
โอโห! อาจารย์หมอเต็มหายไปไหนมา คิดถึงค่ะ วันนี้พึ่งพูดถึงอาจารย์ไป หยก หยก ทราบมั้ยคะว่าพูดถึงว่าอย่างไร วันนี้กุ้งเข้าร่วมกิจกรรม km ของคณะเเพทย์ค่ะ ที่สำคัญคือไปรับรางวัลมาค่ะกับพี่เกศอาจารย์ทราบเเล้วหละจากบล็อกพี่เกศ..ว่าเราได้รางวัลที่ 1
เขาให้กุ้งเเลกเปลี่ยนเลยพูดถึงความประทับใจที่เขียนเเลกเปลี่ยนใน g2k เเล้วมีผู้ที่เชียวชาญ เเละเรียกได้ว่าเป็นครู palliative ของเราเลยก็ว่าได้มาร่วม share ก็คืออาจารย์ เเละได้ข้อชี้เเนะจากอาจารย์มากมาย เเหม พูดถึงก็มาเลย เเสดงว่าได้ยินที่กุ้งพูดนะเนี่ย.
อาจารย์คะ กุ้งเคยทราบว่ามีพระอาจารย์ที่เป็นชาวอังกฤษมาบวชที่วัดหลวงพ่อชา เเละเคยอ่านหนังสือที่ท่านเขียน ใช่พระชยสาโร ภิกขุ มั้ยคะหรือว่าคนละองค์ เรื่องน้ำตาในงานศพของคนอิสานเคยได้ยินเเต่ว่าไม่ให้ร้องไห้เเล้วทำน้ำตารดศพค่ะอาจารย์ เพราะทำให้คนตายห่วง
อาจารย์อย่าหายไปนานนะคะ มาชี้เเนะศิษย์บ่อยๆนะคะ
- CoP น้องเกศ น้องกุ้ง ดังระเบิด ระเบ้อ ฉุดไม่อยู่แล้ว ยินดีด้วยนะคะ
- และขอร่วมเป็นกำลังใจแด่ผู้สูญเสียค่ะ
ขอบคุณค่ะพี่ไก่
- มาดีใจด้วยอีกครั้ง
- ผมก็ผลุบๆโผล่ๆ เพราะเดินทางครับ แต่คงไม่หายไปถาวร
- พระอาจารย์ชยสาโร กับ ท่านอาจารย์พรหม น่าจะคนละรูปกันนะครับ เพราะหลวงพ่อชามีลูกศิษย์ต่างชาติเยอะมาก
- ความหมายของท่านอาจารย์พรหม คือ ชาวอิสานที่เป็นพุทธขนานแท้ จะเข้าใจธรรมชาติของชีวิต คือ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ได้ดี จึงรับรู้เพียงความสูญเสีย แต่ไม่เศร้าโศก คือ ไม่มีน้ำตาในงานศพ ครับ