พิจารณาตัวเองคือการปฏิบัติธรรม
เค้าบอกว่า การพิจารณาตัวเอง ถือ เป็นการปฏิติธรรม
คือเราอย่ายุ่งกับเรื่องคนอื่น.....
แต่ให้ ภาวนามากๆ ดูตัวเองมากๆ...
หลวงพ่อ(พระโพธิญาณเถร)บอกว่า...
"ธรรมดาคนเราดูแต่คนอื่น 90%.... ดูตัวเองแค่ 10%"
คือ..ดูแต่ความผิดของผู้อื่น...เพ่งโทษคนอื่น คิดแต่จะแก้ไขคนอื่น...
ต้องเปลี่ยนใหม่ กลับเสีย...
ให้ดูคนอื่นเหลือไว้ 10%....ดูเพื่อศึกษาว่า...เมื่อเขาทำอย่างนั้น...
คนอื่นจะรู้สึกอย่างไร....?เพื่อเอามาสอนตัวเราเอง..
ดูตัวเอง...พิจารณาตัวเอง 90%..จึงเรียกว่า...ปฏิบัติธรรมอยู่...
นอนดึกจังเลยนะค่ะ คนสวย...
แวะมาอีกรอบ...มาถามว่าปกติใช้ MSN หรือเปล่าค่ะ เผื่อจะได้ไว้คุยหลังไมค์...อิอิ
ตามรู้สิ่งที่เกิดอย่างรู้เท่าทันแล้วจะเข้าใจชีวิตมากขึ้น..
ขอบคุณขอรับคุณครู..
สวัสดีค่ะ ไม่พูดคุยเลย MENT อย่างเดียวจ๊ะ
สวัสดีครับ
แวะมาเยี่ยมครับ
สว่าง กระจ่าง สงบ เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ครับ
มาทักทาย ในฐานะที่เป็นคนเชียงรายครับ
ผมนั่งคนเดียวบ่อยมาก เเต่ดีครับเพราะเป็นช่วงเวลาให้ทบทวนสิ่งที่ทำในแต่ละช่วงเวลา แวะมาทักทายครับ ขอบคุณเรื่องดีๆ
สวัสดีค่ะ คุณ Rattanaporn Chaichon
สะดุด... สงบนิ่ง สำรวจตน... ขออนุญาตออกความเห็นค่ะ
เมื่อสำรวจตนแล้ว ให้ลองนับดูว่า ช่วงความคิดแบบไหน ที่เราได้ใช้ชีวิตกับความคิดแบบนั้นๆ เป็นเวลานานมาแล้วเท่าไร...
จะพบว่า ความคิดของเรา ก็จะเปลี่ยนไปตามวัยต่างๆ ตั้งแต่เด็กทารก ไปจนแก่.... การเกิด การแก่ การเจ็บ การตาย (สังเวคปริกิตตนปาฐะ) เป็นธรรมชาติของสิ่งมีชีวิต... เช่น บางคนก็มีความคิดในช่วงที่เป็นเด็กยาวนานกว่าคนอื่น หรือ อาจน้อยกว่าคนอื่น ที่มีอายุเท่าๆ กัน บางคน ก็ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางความเจ็บป่วยยาวนานกว่าผู้อื่น หรือ บางคนก็มีความคิดเป็นผู้ใหญ่เกินวัยมาตั้งแต่เด็ก... แต่ทั้งนี้ ทั้งนั้น ความสุขของการใช้ชีวิต น่าจะอยู่ที่ว่า เรารู้จักถนอมตัว และ ถนอมจิตใจของเรา ให้ใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขค่ะ...
Among the trees
http://www.flickr.com/photos/29828050@N03/3751609160/ This photo has notes. Move your mouse over the photo to see them.