สภาพบุคคลเป็นเรื่องสำคัญลำดับแรกของกฎหมาย บทบัญญัติแห่งกม.ทั้งหลายมีขึ้นก็เพื่อปย.แห่งบุคคลทั้งสิ้น
ความสำคัญของ "สภาพบุคคล" (Legal Personality) อยู่ที่ว่า ในระบบกฎหมายทั้งปวงถือหลักอย่างเดียวกันว่า เฉพาะแต่สิ่งที่มีสภาพบุคคล เท่านั้น จึงจะสามารถมีสิทธิและหน้าที่ได้
สิ่งที่ไม่มีสภาพบุคคลย่อมตกเป็นวัตถุแห่งสิทธิหรืออยู่ใต้บังคับแห่งบุคคล (ดู สารสาสน์ประพันธ์, หลวง, คำอธิบายประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ (เรียงมาตรา) (กรุงเทพฯ : ตงฮั้วมิ่งป่อ, 2468): หน้า 69-72; สมทบ สุวรรณสุทธิ, บุคคล, หน้า 1; อนุมัติ ใจสมุทร, บุคคล, หน้า 3; จิตติ ติงศภัทิย์, บุคคล, หน้า 1)
บุคคลจึงเป็น ตัวการแห่งสิทธิ (Principle of Rights) หรือประธานแห่งสิทธิ (Subject of Rights)
ความคิดเรื่องบุคคลเป็น "ตัวการ" แห่งสิทธิ นี้เป็นการรับรู้ถึงศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ว่าจะตกต่ำกลายเป็นวัตถุหรือกลายเ็ป็นทรัพย์สินไปไม่ได้ (ปรีดี เกษมทรัพย์, นิติปรัชญา, หน้า 126) การที่กม.รับรองว่าคนมีสภาพบุคคล คือรับรองให้มนุษย์มีสิทธิและหน้าที่ต่างๆ ได้ นับเป็นการรับรองความเท่าเทียมกันของมนุษย์
การรับรองสภาพบุคคลใยกฎหมายโบราณ
ในสมัยโรมัน ตามกฎหมายโรมัน บุคคลแต่ละคน (personna) มีสถานะและสิทธิแตกต่างกันไปตามชาติวุฒิ หรือวัยวุฒิ เช่น ผู้อยู่ในฐานะบุตรต้องตกอยู่ในอำนาจสิทธิขาดของบิดามารดา และหญิงต้องอยู่ในความปกครองของชาย ผู้ที่ถือว่าเป็นผู้ทรงสิทธิตามกม.โรมัน ได้แก่ หัวหน้าครอบครัว (paterfamilias)
ในกฎหมายตราสามดวงของไทย บุคคลก็หามีสถานะและสิทธิเสมอกันในสายตาของกฎหมายไม่ ฐานะทางกม.ผูกพันกับเชื้อชาติ ชาติตระกูล และสถานะในสังคม
เริ่มง่วงล่ะ ไม่มีอะไรแลกเปลี่ยน
หา
แล้วอาจารย์ทำอะไรถึง ตีห้าครึ่งคะ
ไหงงัน้น
สุขภาพสำคัญ พอๆกับงานนะคะ