วันนี้มีโอกาสได้พานักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ไปเรียนหลักสูตรท้องถิ่น ที่สอนโดยครูชาวบ้าน มาแบ่งปันแนะนำความรู้ให้แก่นักเรียน ประสบการณ์นอกห้องเรียนให้อะไรที่แตกต่างจากการเรียนแต่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ได้ความสามัคคี ได้ความช่วยเหลือ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ โดยไม่ต้องบังคับ ได้รับความรู้จากการปฏิบัติจริง และที่สำคัญรอยยิ้มที่ทุกคนมี เพียงหนึ่งรอยยิ้มที่ได้เห็นจากเด็กทุกคน ก็รู้สึกว่าหายเหนื่อยกับการที่จะต้องมานั่งจู้จี้ ขี้บ่นเป็นยายแก่ที่สอนอยู่แต่ในห้อง เพราะออกมานอกโรงเรียนทำให้ได้แลกเปลี่ยน พูดคุยเรื่องราวต่างๆที่อยู่ในห้องเรียนเราไม่เคยได้คุยกันเลย อย่างน้อยเรื่องที่เราคุยกันก็ทำให้เราคุ้นเคยกันมากยิ่งขึ้น หวังว่าชั่วโมงเรียนในครั้งต่อๆไป จะตั้งใจเรียน สนทนา และรับฟังเรื่องราวที่น่าสนใจ จากคนหนึ่งสู่คนหนึ่ง และเก็บสาระที่ได้รู้ไว้ในความทรงจำของทุกคนตลอดไป
กล่าวขอบคุณ คุณครูในท้องถิ่นที่ให้ความรู้แก่นักเรียนชั้นม.3 ค่ะ
ลงรูปให้ดูตามที่สัญญาไว้แล้วนะ ถ้าใครไม่มีรูปบอกด้วยค่ะ จะรีบหารูปมาให้
เก่งมากๆครับ
แวะมาเยี่ยมคนบ้านเดียวกัน
อยากให้มีกิจกรรมอย่างนี้อีกเรื่อยๆจากเด็กพวงครับ
แวะมาเยี่ยมเยือน
นี่แหละค่ะคือความรู้ที่ยั่งยืนสำหรับเด็ก...สร้างสรรค์สิ่งดีๆต่อไปนะคะแม่พิมพ์ของชาติ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ปีนี้คงสนุกน่าดูเลยน่ะค่ะกับการเรียนนอกโรงเรียนติดตามดูอยู่ตลอดเลยน่ะค่ะ
สวัสดีค่ะ น้องอีฟ ดีใจค่ะที่ได้พบกัน มีโอกาสดีๆก็คุยกันทาง mail นะคะ
คิดถึงอาจารย์ทุกคนมากเลยค่ะ ถ้าหนูว่างหนูจะไปหาอาจารย์ทุกๆคนเลยนะค่ะ
สวัสดีจ้ะไอลดา ว่างๆก็แวะมาหาครูได้ค่ะ ยังอยู่ที่เดิมจ้า