วิพากย์บทความไอซีที

ทาสเทคโนโลยี

ทาสของเทคโนโลยี

                 ในยุคโลกาภิวัตน์ เป็นโลกไร้พรมแดนที่การติดต่อสื่อสารอยู่ในวงแคบขึ้น  ซึ่งมีวิทยาการ         ในการสื่อสารข้อมูลจากอีกฝ่ายหนึ่งไปยังอีกฝ่ายหนึ่ง  อย่างรวดเร็วและเห็นความแตกต่างระหว่างอดีตกับปัจจุบันอย่างเห็นได้ชัด   ซึ่งในปัจจุบันได้มีผู้คิดค้นเทคโนโลยีใหม่ ๆ เพื่ออำนวยความสะดวกและสนองความต้องการของมนุษย์ไว้อย่างมากมาย  เช่น  โทรศัพท์มือถือ  โทรศัพท์บ้าน  คอมพิวเตอร์ และอินเทอร์เน็ต    เทคโนโลยีดังกล่าว มีความเกี่ยวข้องกับทุกคนแม้กระทั่งการเรียนการสอนไม่ว่าจะเป็นในระบบหรือ นอกระบบก็ยังใช้เทคโนโลยีเป็นตัวนำในการเรียนการสอน  สิ่งเหล่านี้สามารถอำนวยความสะดวกให้เราได้ทุกอย่าง  โดยเฉพาะในเรื่องของการติดต่อสื่อสารทำให้เราติดต่อสื่อสารกันได้เร็ว  สะดวก  และง่าย  แต่ถ้าเรามองกันให้ลึกลงไปในสิ่งที่คิดว่าเป็นประโยชน์ต่อเรา  เราอาจมองเห็นโทษของมัน เหมือนดาบสองคมก็ว่าได้  หากเรารู้จักใช้โดยระมัดระวังก็คงไม่เป็นปัญหาอะไร  แต่ปัญหาที่หนักในตอนนี้คือ  การที่วัยรุ่นใช้โทรศัพท์มือถือและอินเทอร์เน็ตกันอย่างไร้ขอบเขต  ใช้อย่างบ้าคลั่ง  ใช้อย่างไร้สาระ  รู้สึกหมกมุ่นกับอินเทอร์เน็ต ใช้เวลากับมันอย่างมากจนลืมเวลาที่จะพักผ่อน  ออกกำลังกายหรือพูดคุย  ทำกิจกรรมกับคนในครอบครัว  คนที่เรารัก  หรือบางคนอาจถึง           กับผลการเรียนตกต่ำจนไม่อยากเรียนอีกต่อไป

                 และปัญหาที่เราพบกันบ่อยขึ้นก็คือ  การพูดคุยออนไลน์พบกันในโลกไซเบอร์ที่ใช้ในการพบปะ  พูดคุย  แลกเปลี่ยนข้อมูลได้โดยเห็นหน้าคู่สนทนา  เมื่อคุยกันถูกคอกันก็นัดมาพบกัน  ตามมาด้วยการล่วงละเมิดทางเพศ  การฆาตกรรม  การชิงทรัพย์  จนทำให้บางคนถึงกับเสียอนาคตไปเลยก็มี  ปัญหาอีกอย่างหนึ่งที่พบมากก็คือ  เกมคอมพิวเตอร์ ฟังดูแล้วไม่น่าจะมีพิษสงอะไรมากนัก เพราะเป็นเกมเล่นเฉย ๆ แต่เราจะทราบหรือไม่ว่าเกมคอมพิวเตอร์ได้ส่งผลเสียต่อเด็กวัยรุ่นที่ขาดสติสัมปชัญญะจนเสียผู้เสียคนมามากต่อมากแล้ว เกมก็เหมือนกับของหลาย ๆ อย่างในโลกนี้มีทั้งด้านบวกและด้านลบ ถ้ารู้จักใช้หรือใช้อย่างพอเหมาะพอดีก็จะเกิดประโยชน์ แต่ถ้าไม่รู้จักใช้หรือใช้มากเกินไปก็จะก่อให้เกิดโทษได้ด้วยเหมือนกัน

                ดังนั้น  ถึงเวลาแล้วที่เราจะเข้ามาให้ความสำคัญ  สอดส่อง  ดูแลเยาวชนของเราให้ใช้เทคโนโลยีข่าวสารอย่างถูกต้องเหมาะสม  สืบค้นและใช้ข้อมูลอย่างมีวิจารณญาณ  รู้เท่าทันเทคโนโลยี  อย่าให้ ความง่ายที่มากับเทคโนโลยี กลายเป็นเครื่องสร้าง "ความมักง่าย" ให้เยาวชน สร้างนิสัย  หนักไม่เอา เบาไม่สู้ ไม่อยากเรียนรู้ ไม่อยากใช้ความคิด  จนต้องกลายเป็นคน "โง่ดักดาน"  "โง่ถาวร" ไปเลยก็ได้  การใช้เครื่องมือจากเทคโนโลยี ถ้าให้ดีต้องสอนเด็กให้รู้จักใช้กระบวนการคิดอย่างมีวิจารณญาณ  เลือกที่จะรับข้อมูลที่เป็นประโยชน์หรือปฏิเสธข้อมูลที่ให้โทษหรือไร้สาระ   สื่อมวลชนเองก็ควรรับผิดชอบต่อสังคมโดยการนำเสนอข้อมูลที่สร้างสรรค์  และจรรโลงสังคม      วิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยี ก็จะกลายเป็นทาส ของคนที่มีจิตใจดี ไม่เห็นแก่ตัวแทนที่จะเป็นนาย หรือเป็นเครื่องทำลาย และปิดกั้นการเรียนรู้ ของมนุษย์  อย่างที่เป็นอยู่มากมาย ในสังคมไทยปัจจุบัน