ผญา...คึดฮำ คึดฮ่วง
คึดฮำ...คึดฮ่วง
คึดฮอดคราวไปเล่นเทิงภูคึดฮอดคู่
คึดฮอดเด้คึดฮอดซู่ผู้บ่ทันได้เว้าจักเป็นหน้าจังได๋
คึดฮอดผู้อยู่ใกล้...คึดฮอดผู้เขาไกล
คึดฮอดคำวาจาก่อนงานหวานจ้อย
คราวเมื่อขันอาสาสู่ดูไปคือสิแม่น
บาดว่าเซามักแล่วเหม็นนั่นกะบ่ปาน
คึดนำซู่ต่างบ้านปานฝากไข่ไว้นำกา
ปานฝากปลาไว้นำแมว
ปานฝากแหลวไว้นำไก่น้อย
ปานฝากก้อยไว้นำหมาขี้เฮื้อน...จักสิม้ามเมื่อได๋
...ทุกสิ่งในโลกนี่บ่มีสิ่งจีรัง แท้แล้ว
มันหากเป็นอนิจจังทุกคนให้ทนสู้
ความคึดมาฮวมท้อนครูกลอนท้องถิ่น
ภูมิปัญญาบ่มีไผสืบเซื้อหลานลูกสิบ่เห็น
ศิลปวัฒนธรรมไทยคันว่าเหมิดไปนี้สิมีไผสืบต่อบ่น้อ?
คึดย้านเป็น ข่อหล่อ แข่แหล่...พอได้ตั้งต่อมดิน ซัน ดอกหวา...
ความเห็น (10)
โฉมควรจักฝากฟ้า ฤๅดิน ดีฤๅ
เกรงเทพไท้ธรณินทร์ ลอบกล้ำ
ฝากลมเลื่อนโฉมบิน บนเล่า นะแม่
ลมจะชายชักช้ำ ชอกเนื้อเรียมสงวน
ฝากอุมาสมรแม่แล้ ลักษมี เล่านา
ทราบสวยมภูวจักรี เกลือกใกล้
เรียมคิดจบจนตรี- โลกล่วง แล้วแม่
โฉมฝากใจแม่ได้ ยิ่งด้วยใครครอง
ภูมิปัญญาบ่มีไผสืบเซื้อหลานลูกสิบ่เห็น หากครูจอมใจและพวกเราช่วยกัน ดังเช่นทุกวันนี้
"แม่นสิฝากฟากฟ้าฝากแม่ธรณี
ฝากกระแสนทีธารและภูผาเมฆ
คันขาดแฮงแปงปั้นนำกันย้านบ่ป่ง...อ้ายเอ้ย
เพียงแฮงใจน้อยๆแสนสิยู้กะบ่ติ่ง...ได้แล้ว."
ขอบคุณกำลังใจมากๆค่ะ
มาฟังเสียงแคนก่อนนอนครับ
ไพเราะมาก คิดถึงบ้านเกิด และอาหารอร่อยที่ยากจะมีโอกาสได้กิน
ออกพรรษาตั้งใจว่าจะกลับไปทางหนองคาย ดูบั้งไฟ แวะไปสกลนคร ไหว้อัฐิธาตุหลวงปู่มั่น แล้วไปมุกดาหารเยี่ยมพี่ชาย เลาะเรื่อยจนถึงอุบล
จะมีโอกาสทานข้าวกลางวันที่บ้านสี่แยกหรือเปล่าหนอ....
อ้ายเอ้ย...คันสิมากินเข้านำกันน้องบ่ว่า
บ่อึดอยากดอกอ้ายสิกินได้ซำได๋
สาวไทเมืองกะสินนี่มีน้ำใจใสซื่อ...แท้แล้ว
ถือว่าเป็นพี่น้องบ่ขัดข้องหากคึดเถิง...เด้อ้าย
ขอบคุณท่านนะคะ
คันแม่นบุญผลาให้ หนทางไกลกะไปฮอด
เคยเฮ็ดสร้าง ฮ่วมบุญไว้ แม่นไกล กะไปเถิง
ไกลปานได๋ เบิ่งจันทร์ กะดวงเดียว กันนอน้อง
ใจประสงค์แล้ว สิมายม้าง ได้จั่งได๋
วันภาษาไทย ลองแต่งกลอนอีสาน ไม่เพราะก็ทนอ่านหน่อยนะครับ แหะ แหะ
...อ้ายเอ้ย...นางบ่มีบุญสร้าง"สายแน"แถนบ่จอง...มาหา
โชคชาตา"บุพเพ"บ่เฮ็ดมานำบ้าน...(นำเมืองเขา)
หลอนว่าคันเป็นได้"ไมตรี"อย่าฮู้หน่าย...เด้ออ้ายเด้อ....
สายสัมพันธ์แน่นแฟ้นอย่ามีมื้อเปลี่ยนแปลง...(ฝันฝัน )
ขอบคุณมากๆนะคะ
ยังเป็นสัปดาห์ภาษาไทยอยู่ก็ขอพูดเรื่อง วรรณคดีไทยที่ท่านยกมานะ
คะ...(เพราะชอบ)
โฉมควรจักฝากฟ้า ฤๅดิน ดีฤๅ
เกรงเทพไท้ธรณินทร์ ลอบกล้ำ
ฝากลมเลื่อนโฉมบิน บนเล่า นะแม่
ลมจะชายชักช้ำ ชอกเนื้อเรียมสงวน
ฝากอุมาสมรแม่แล้ ลักษมี เล่านา
ทราบสวยมภูวจักรี เกลือกใกล้
เรียมคิดจบจนตรี- โลกล่วง แล้วแม่
โฉมฝากใจแม่ได้ ยิ่งด้วยใครครอง
จาก"นิราศนรินทร์"ของนายนรินทรธิเบศร์ที่ฝากนางไว้กับเทพเจ้าผู้ทรงอิทธิฤทธิ์ต่างๆ แต่ก็ไม่ไว้ใจเพราะนางมีความงามมาก (...ประหนึ่งคนสวยกาฬสินธุ์ อิอิ)...ที่สุดจึงฝากนางไว้กับใจของนางเอง
วรรณคดีเรื่องนี้แต่งเป็น โคลงสี่สุภาพ ๑๔๓ บท
ร่าย นำ ๑ บท และได้รับยกย่องว่าดี ทั้งรสคำ และรสความ.
รู้ใจอีกแล้ว...
โฉมแม่จักฝากฟ้า เกรงอินทร หยอกนา
อินทรท่านเทอกโฉมเอา สู่ฟ้า
โฉมแม่จักฝากดิน ดินท่าน แล้วแฮ
ดินฤขัดเจ้าหล้า สู่สํสองสํ ฯ
โฉมแม่ฝากน่านน้ำ อรรณพ แลฤา
ยยวนาคเชยชํอก พี่ไหม้
โฉมแม่รำพึงจบ จอมสวาสดิ กูเอย
โฉมแม่ใครสงวนได้ เท่าเจ้าสงวนเอง ฯ
กำศรวลศรีปราชญ์ ที่กล่าวกันว่าเป็นต้นแบบนิราศนรินทร์
วันนี้สอบกฎหมายทำไม่ได้เลย คืนนี้ตั้งใจจะอ่านสอบพรุ่งนี้แต่ก็ ไม่มีสมาธิ..... คงตกแน่เลย ตกก็ไม่เจ็บ ไว้แก้ตัวใหม่..... คราวหน้า สอบตกเป็นเรื่องธรรมดา ฮ่า ฮ่า
“ อ้ายเอ้ย... แม่นสอบตกกะตามถ่อนเฮาเฮียนให้ฮู้คิด
ฮู้ผิดถูกและใซ้ ซอยคนไฮ้ ได้เพิ่งพา...ตั้วล่ะอ้าย
แฮงเฮียนโดน แฮงแน่น ความฮู้แฮงมีหลาย
เฮาเฮียนเอา “ปัญญา” บ่ปรารถนา ยอย่อง”
สวัสดีค่ะท่าน...บ่เป็นหยังดอก
วันนี้สอนพิเศษนักเรียน ม.๖ค่ะ
...๖ ชั่วโมง เหนื่อยแต่มีความสุข
เพราะพวกเขา เป็น ลูกและศิษย์ค่ะ
ก้าวลงเฮือนเตือนใจเศร้า หัวอกตรมระทมเหงา คิดนำเจ้าพ่อและแม่ ทั้งตายายเฒ่าแก่ ผู้เพิ่นหย่ำข้าวหมก ผู้เพิ่นจกข้าวป้อน แต่ยังน้อยจนใหญ่มา ลูกได้ไลลาเจ้า หนีไกลเฮือนไปวั่งวั่ง น้ำตาไหลรินพัง ทังห่วงญาติพี่น้อง ผองเพื่อนเสี่ยวสหาย ต้องจำไกลหนีไปหน้า หากินปลาวังใหม่ หนีไกลพงศ์เผ่าเซื้อ เมืองบ้านบ่อนพักเซา เข้ามาหาเฮ็ดงานสร้าง แปลงทางไว่เทียวไต่ หาเงินใบบาทเบี้ย เมือให้พ่อแม่เฮา
พ่อแม่จ๋า คันฮอดยามกินข้าว ให้เจ้าวานเอาขวัญ
ลูกเจ้าเข้ามาว่า มาฮ่วมพากินข้าวพร้อม ดอมเจ้าพ่อแม่เอ้ย
รูปพ่อแม่ลูกกราบไหว้ วอนเทพไท้เทวา ในชั้นฟ้าให้มาซ่อย เบิ่งพ่อแม่แทนข้าน้อย ให้เลาได้อยู่เกษม ให้เลาเปรมปรีสุข อย่าสิมีแนวฮ้าย อย่าได้เจ็บป่วยไข้ หนาวในๆไข้ให้ส่วง ฮอดยามฝนตกล่วง ฮอดยามลมพัดต้อง ให้เลาได้อยู่สบาย อย่ามีภัยพยาธิฮ้าย มาบังเบียดกายจิต ขอเทวาเนรมิต ให้อยู่ดีอย่ามีฮ้อน
ข้าขอวอน ข้าขอไหว้คุณพระรัตนตรัย ขอจงได้เข้ามาซ่อย อย่าให้พ่อแม่ข้าน้อย เลาได้ว่าทุกข์ใจ ให้เป็นโพธิ์ฮ่มใหญ่ให้เป็นไทรฮ่มหนา ให้ลูกนกลูกกาได้เทียวซ้นคอยเพึ่ง ให้อยู่ถึงขวบร้อย อย่าไลล้างห่างหนี เลยเด้อท่าน