รู้ไหม? อยากให้รู้


คิดถึงจึงแวะมาถามไถ่..สบายดีไหม..


อยากให้รู้เหมือนกัน…ฉันคิดถึง
ทุกคำนึงทุกวัน…ฉันห่วงหา
คราเหงาใจไกลกัน…ฉันตั้งตา
รอเวลาร่วมฝัน
…ฉันและคุณ

คราเมื่อฝนหล่นพรม..ห่มไพรกว้าง
แขนสองข้างเคยโอบไว้…ห่มใจอุ่น
ในอ้อมกอดพรอดพร่ำ...ห่มค้ำจุน
หวานละมุน..อุ่นพรม
.ห่มจิตใจ

หมั่นทำบุญตักบาตร....ด้วยมาดหมาย
ทุกข์ผ่อนคลายหายหม่น..ด้วยบุญไข
แม้นร้อนรน..ลุล่วง…ด้วยห่วงใย
ธรรมส่องใส.สุขล้ำ…ด้วยทำดี


วางใจรักภักดี…เป็นที่สุด
ตะวันรุดมาทัก…เป็นสักขี
กิจที่กอรปชอบธรรม..เป็นกรรมดี
ร้อยวลี…หวานล้ำ
..เป็นกำนัล

แม้นทุกข์ร้อนอ่อนใจ..ให้บอกกล่าว
จะเก็บดาวพราวพร่าง...ให้สร้างฝัน
ทุกก้าวย่างขันแข่ง…ให้แบ่งปัน
รู้สร้างสรรค์ปั้นฤทัย…ให้อดทน


อยากให้รู้เหมือนกัน..ฉันรักมาก
แม้นก้าวยาก…สำนึก..ฉันฝึกฝน
ทางสายรุ้ง..มุ่งตะวัน..ฉันดิ้นรน
สั่งกมล…สู้ไม่ถอย....ฉันคอยรอ.

ขอบคุณภาพสวยๆจากอินเตอร์เน็ต

หมายเลขบันทึก: 278189เขียนเมื่อ 19 กรกฎาคม 2009 20:10 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 08:04 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

แต่งกลอนเก่งจังนิ

สวัสดีค่ะอาจารย์

พี่ชมพู่ฝากมาบอกในบันทึก

ว่าคึดถึงอาจายร์กับอาจาย์สุนิสามากค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท