หนูไม่ได้จดหมายถึงแม่เสียนาน ช่วงนี้มีเรื่องเครียดหลายเรื่องเกรงว่าหากเขียนถึงแม่ อาจจะทำให้แม่ไม่สบายใจไปด้วย
ช่วงนี้พ่อแข็งแรงดีมาก สามารถปิดประตูหน้าต่างเองได้ มือพ่อมีกำลังมากขึ้น วันก่อนๆพ่อทานอาหารได้ดีไม่มีสำลัก จนพวกเราหมายถึงพี่สาวและหนูไม่ต้องป้อน แต่วันนี้พ่อไอมากหลังทานข้าว พ่อคงสำลักเข้าปอดเหมือนอย่างเคย เวลาที่ได้เห็นพ่อไอหรือว่าได้ยิน หนูมีความรู้สึกที่บอกไม่ถูกแต่มันอยู่ลึกยากที่จะอธิบาย มันจุกที่กลางอก พ่อคงทรมานมาก
เวลาที่หนูไม่อยู่บ้าน หรือไม่มีใครอยู่กับพ่อ พวกเราจะต้องล็อกกุญแจประตู เพื่อไม่ให้พ่อออกไปข้างนอก กลัวว่าพ่อจะไปหกล้ม บางครั้งก็จำเป็นต้องทำอย่างนั้น แม้จะดูว่าเป็นการจำกัดสิทธิของพ่อมากเกินไป ไม่อยากจะทำหรอกค่ะแม่ ทฤษฎีกับการปฏิบัติมักจะขัดแย้งกันเสมอ
วันก่อน หนูอ่านบันทึกของ อาจารย์บางทรายบอกว่า เพื่อนของท่านให้แม่ไปอยู่เป็นเพื่อนหลานๆ แล้วแม่ก็ตกบันไดเสียชีวิต หนูคิดถึงพ่อทันที พ่อชอบขึ้นบันไดไปชั้นบนของบ้าน อยากขึ้นไปนอนห้องข้างบน อยากเข้าห้องน้ำข้างบน ก็ต้องตามใจ
หลายคนบอกว่า คนแก่ อยากทำอะไรก็ปล่อยให้ทำ เพราะว่าคนแก่เป็นคนขยัน อยู่นิ่งไม่ได้ แต่เราต้องระมัดระวังเป็นอย่างมาก
การดูแลผู้สูงอายุ ต้องคอยระมัดระวังในเรื่องของการเกิดอุบัติเหตุ พลัดตกหกล้ม เพราะจะบาดเจ็บได้ง่าย แขนขาก็ดูจะหักง่ายกว่าคนทั่วไป พอเจ็บป่วยไม่สบายที อาการแทรกซ้อนก็เกิดขึ้นได้ง่ายกว่าคนอายุน้อย จึงต้องระวังเป็นอย่างมาก ต้องมีคนอยู่ด้วยตลอดเวลา
อาหารสำหรับผู้สูงอายุก็ต้องย่อยง่ายด้วย หนูพยายามให้พ่อทานปลา ผักและผลไม้ แต่ก็ดูพ่อไม่ค่อยชอบ อาหารน้ำๆต้องระวังมากเพราะพ่อจะสำลักจากการกลืนลำบาก อาหารเสริมที่เป็นนมชงที่คุณหมอแนะนำมาพ่อก็ไม่ทานบอกว่าไม่อร่อย แต่กลับไปแอบทานนม UHT แล้วก็ไอจนหน้าแดง ความดันก็คงขึ้นสูงมากในช่วงนั้น น่ากลัวมากค่ะ เพราะพ่อยังควบคุมเรื่องความดันไม่ได้เลย
ก็ต้องระมัดระวังกันต่อไปค่ะ
เข้านอนแล้วค่ะ
คิดถึงแม่ตลอดเวลา
ลูก
18 ก.ค. 52 : 21.01 น.
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณทุกท่านค่ะ