Learning to QE: เพียงความสนใจของคุณพอไหมที่จะเลือกหัวข้อวิจัย?
ได้เรียนกับ รศ.ดร.มานพ คณะโต หลายครั้งแล้ว ทุกครั้งชอบใจมากที่ได้มานั่งเรียนด้วย นอกจากได้เรียนเนื้อหาสาระที่ท่านนำมาสอนแล้ว ท่วงทีหรือสไตล์การสอนกำลังถูกศิษย์คนนี้มองอยู่ทุกครั้ง ท่านสอนพร้อมยกตัวอย่างประการณ์ที่เกิดขึ้นจากการทำวิจัยของท่านที่ผ่านมา เพราะภารกิจนอกจากมาเรียนเนื้อหาความรู้แล้ว มาเรียนกระบวนการจัดการเรียนการสอนระดับบัณฑิตศึกษาจากคณาจารย์ของภาควิชาฯ ด้วย
ครั้งแรกที่เรียนมีประเด็นหนึ่งที่พูดถึงการเลือกหัวข้อวิจัยว่า คงไม่เพียงพอหากจะบอกว่า "กระผม/ดิฉัน มีความสนใจทำวิจัยเรื่องนี้เท่านั้น (แม้จะสนใจอย่างยิ่งยวด...อันนี้ผมเติมเข้าไปเอง) มันจะต้องบอกให้ได้ว่าประเทศนี้ หรือโลกนี้จะได้ประโยชน์จากความรู้นี้อย่างไร จำเป็นเพียงใดด้วย มาพิจารณาดูกันต่อไปว่าแล้วจะพิจารณาอย่างไรบ้าง อย่างแรกดูความสำคัญของปัญหาว่ามีขนาดของปัญหาเป็นอย่างไร ผู้ที่ได้รับผลกระทบมากน้อยแค่ไหน และปัญหามีความรุนแรงเพียงใด จากนั้นมาดูกันต่อที่ความทันสมัยและน่าสนใจด้วย
ลองยกตัวอย่าง (ผมลองยกมาทบทวนเอง) ปัญหาการควบคุมโรคชิคุนกุนยา ที่เกิดในภาคใต้นี่ก็ได้ โดยไปเปรียบเทียบกับปัญหาเด็กยังแรกเกิด - 1 ปี ได้รับวัคซีนไม่ครอบคลุม (เอาตามจริง ไม่เอาตามรายงาน) ลองตัดสินดูเล่น ๆ ว่าจะเลือกอย่างไหนมาทำก่อน ดีไม่ดี เราอาจจะพบได้ความจริงตอนลองพิจารณาเปรียบเทียบว่าพลังทางการเมืองกำหนดความกระตือรือล้นในการแก้ไขปัญหาได้เป็นอย่างดี เป็นสัจธรรม (มาถึงตอนนี้ออกนอกเรื่องหน่อย ไม่ทราบจะทราบกันไหมนะว่าข้อมูลที่ได้รับรายงานว่าเด็กได้รับวัคซีนครอบคลุมในพื้นที่ 3 จังหวัดภาคใต้ กับข้อมูลข้อเท็จจริงที่ผมเคยให้ นศ.นำมาเสนอนั้นแตกต่างกันเยอะมาก)
มาต่อที่การเลือกหัวข้อวิจัยอีกนิด แล้วกรณีที่มีงานวิจัยที่คนอื่นเคยทำไว้แล้วในพื้นที่เดียวกัน และ/หรือประเด็นเดียวกันนั้น เราจะทำได้อีกไหม จริง ๆ หากผมตอบนะผมจะตอบว่าแล้วมีความรู้พอไหมที่จะจัดการกับปัญหา หรือตอบใหม่ว่าแล้วยังขาดความรู้อะไรอีกที่จะนำมาใช้จัดการกับปัญหา หากต้องการก็ลงมือทำ แต่อาจารย์ท่านตอบอย่างนี้ครับ ท่านตอบว่าต้องพิจารณา หากคนละพื้นที่ และต่างวัฒนธรรม ความรู้นั้นไม่น่าจะปรับมาใช้กันได้ ก็ทำได้อยู่ หรือว่าที่เขาทำมานั้นสถานการณ์มันเปลี่ยนไปเยอะแล้ว ก็ทำได้ หรืออีกกรณีคือที่เขาทำมานั้นพบว่ามีระบียบวิธีที่ไม่ถูกต้อง มีความคลาดเคลื่อนในประเด็นสำคัญ อันนี้สำคัญมากที่เราจะต้องให้ความสนใจ และวิพากษ์ออกมาให้แจ๋มชัดให้ได้
ความเห็น (10)
เรียน ท่านอาจารย์ชายขอบ งานนี้ เรียกว่าเสริม ทั้ง explicit + tacit K เลยนะท่าน
สวัสดีครับท่านอาจารย์หมอ JJ
- ใช่เลยครับ ผมมองว่าผมชอบที่จะฟังบรรยายแบบนี้ เลยตีขลุมไปว่า หากเมื่อผมกลับไปทำหน้าที่ ก็คงต้องปรับใช้บ้างนะครับในวิชาที่เป็นบรรยายครับ
สวัสดีคะ พี่ชายขอบ
ทำให้นึกประเด็นในการให้ความสำคัญ ของการวิจัย และ การศึกษาคะ และ คิดว่าตัวเองยังขาดเรื่องของการเชื่อมต่อ และ การหาช่องว่าง ของความรู้ นะคะ
สวัสดีครับคุณก้ามปู
- สู้ ๆ เอาให้ผ่านไปให้ได้นะครับ
- รับรองว่าหากประเด็นที่กำลังทำอยู่ผ่านไปได้ เจ่งทีเดียวแหละครับ
ใช่เลย!
ทำให้รู้สึกกลัวงานวิจัยที่กำลังจะทำขึ้นมาในทันที
โอ๊ย..แล้วจะรอไหมเนี่ย
>>โดยว่วนตัวยอมรับจริง ๆ ค่ะว่าท่านอาจารย์ มานพ เป็นอาจารย์ที่ถ่ายถอดออกมาแล้วได้คิด
(ในที่นี้คือคิดแบบที่เราไม่เคยได้มองเห็นมาก่อน!..และล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ปรากฎ แต่เราเอง ต่างหากที่ไม่เคยมอง)
- สวัสดีค่ะ
- ที่ทำงานป้าแดง คนทำงาน สนใจเรื่องวิจัยในงานกันพอสมควร แต่โอกาสไม่อำนวย ไม่ว่าจะเรื่องการสนับสนุนของผู้บริหารของเพื่อนร่วมงานก็ทำให้ปัญหาไม่ได้รับการแก้ไขอ่ะค่ะ
- ขอบคุณค่ะ บันทึกนี้ให้ประโยชน์มากเลย
- ตามป้าแดงมาค่ะ
- หัวข้อวิจัย
- ตอนแรกตั้งอย่าง
- ทำไปทำมา
- เปลี่ยนเป็นอีกอย่างก็มี อิอิ
สวัสดีครับคุณวิไลวรรณ
- ดีนะครับที่มีโอกาสและมีบุญได้มาเป็นศิษย์ของท่าน
สวัสดีครับคุณ pa_daeng
- ด้วยความยินดีนะครับที่ได้แลกเปลี่ยนกัน
- ปัญหานี้ง่ายที่จะแก้ แต่จะคิดลงมือแก้นะมันยากครับ
- หัวข้อวิจัยมันปรับไปได้บ้างนะครับ
- แต่คำถามวิจัยสำคัญครับ กว่าจะได้มาคงต้องนิ่ง ๆ กับมันจริง ๆ