ปุจฉา กิจกรรม คืออะไร

นี้ก็ยังอยู่ในช่วงกิจกรรม ทั้งรับน้อง และพี่ๆเองก็วุ่นวาย ทั้งเรียนทั้งกิจกรรม เลยนั่งเขียนบทความ

เอาไว้เผื่อวันหนึ่งเราทุกคนจะได้ไม่หลงลืมคืนวัน

 

ถ้ามีคนถามเราว่า อยู่ตรงนี้ ทำตรงนี้แล้ว ได้อะไร ?  

ที่เรากำลังทำลงไปนั้น มันไม่ได้อะไรที่เป็นวัตถุ ที่สามารถจะจับต้องมันได้หรอกนะ

มันไม่สามารถ บอกกับเราได้ว่า มันกำลังสร้างเงินให้มากมาย หรือมีอำนาจ หรอกนะ

เพียงแต่สิ่งที่เรากำลังทำลงไป มันจะทำให้คนที่ไม่เคยให้ รู้ถึงการให้มากกว่า การให้ทรัพย์

คนที่ไม่เคยเหนื่อย เหนื่อย แต่กลับไม่รู้สึกเหนื่อย จากรอยยิ้มของผู้ที่ได้รับ และมิตรสหายร่วมงาน

คนที่ไม่เคยรู้ ได้รู้ ว่าโลกมีมากกว่า คนขาว คนดำ คนไทย และคนต่างชาติ

คนที่ไม่เคยตระหนักถึงคุณค่า ได้รู้และตระหนักถึง คุณค่าของความเป็นคน

แล้วตอนนี้ พวกเราเองกำลังทำอะไรกันอยู่ เรารู้ตัวหรือยัง พร้อมหรือยัง และลงมือหรือยัง

กิจกรรม คืออะไร ทำไปทำไม แล้วทำแล้วจะได้อะไร ...

การทำกิจกรรมนั้น คุณไม่สามารถจะทำได้ด้วยตัวคนเดียว เราไม่ใช่หุ่นยนต์ ไม่ใช่คอมพิวเตอร์

ที่จะได้ทำงานได้หลากหลายอย่างโดยไม่เบื่อและเหนื่อยหน่าย เช่นนั้นคุณจำเป็นต้องมีเพื่อนร่วมกิจกรรมซะก่อน 

ฉะนั้นข้อแรก คือเราจะได้รู้จักเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ อาจเป็นมิตรเก่าที่รู้จักมานานแล้ว ซึ่งอาจจะทำให้เรารู้จักเค้ามากขึ้น

หรือได้เพื่อนใหม่ๆ ซึ่งนั้นก็จะทำให้เรามีเพื่อนมากขึ้น อันเป็นการพัฒนามนุษย์สัมพันธ์ที่ดีได้ด้วย

ข้อสองเราจะรู้จักแบ่งเวลา การทำอะไรก็ตามที่มากเกินไปก็ไม่ใช่จะได้ผลดีเสมอไป เช่น คุณเอาแต่ทำกิจกรรมตลอด

24 ชม. (มะเหงกแน่ะ)ก็จะทำให้การเรียนคุณตกได้(เพราะไม่มีเวลาทบทวนบทเรียน) และ ถ้าเรียนอย่างเดียวละ

คุณก็จะไม่ได้ทำกิจกรรมที่พัฒนาตนเอง จงอย่าได้ถามว่าเรียนมหาลัยแล้วจะได้อะไร

เพราะสุดท้ายที่คุณจะได้ คือ กระดาษแผ่นเดียวนั้นแหละ....จงจำ

พี่จึงข้อฝากอะไรไว้ซักนิดหนึ่งก่อน การทำกิจกรรมไม่ใช่ทำให้บรรลุเป้าหมายงานเพียงอย่างเดียวเท่านั้น 

จนเราไม่ได้สนใจคนอื่นเลย (รุ่นพี่,เพื่อน,รุ่นน้อง) ที่มาช่วยเหลือเรา ซึ่งอาจทำให้งานครั้งต่อๆ

ไปไม่มีคนมาช่วยเหลือ ซึ่งจะทำให้งานจะไม่ประสบความสำเร็จด้วยดี การทำงานทุกครั้งควรจะดูแล

จิตใจเพื่อที่เขาจะได้รู้สึกดีๆ  อยากที่จะมาทำงานร่วมกันอีก ให้ได้รับซึ่งความทรงจำดีๆ กลับไป

ดังนั้นการทำงาน ไม่ควรจะใช้อารมณ์ ถึงแม้ว่าจะเหนื่อยซักเพียงไหน เพราะบางครั้งอารมณ์นั้นเองอาจทำให้คนอื่นๆ

ไม่อยากร่วมงานกับเรา ให้น้องคิดว่าเราไม่ได้เหนื่อยไปคนเดียว คนอื่นก็เหนื่อยเหมือนกัน

บางครั้งคนเราได้รับมอบหมายงานมาแตกต่างกัน อาจทำให้เราไม่เห็นว่าเขาทำงานหรือไม่ ยังไงกิจกรรมที่ทำนั้น

ขอให้เราตั้งใจทำให้เต็มที่ 100% รู้จักหน้าที่และสร้างงาน ไม่ว่าผลลัพธ์ที่ได้มานั้นจะเป็นอย่างไร เราทุกคน

ก็ควรภูมิใจที่ทำอย่างเต็มที่ และร่วมดีใจเสมอกัน อาจรวมถึงรับผิด และรับชอบร่วมกัน

ท้ายนี้พี่ขอฝากบทกลอนที่เขียนขึ้นโดยนักศึกษาธรรมศาสตร์ ตีพิมพ์ครั้งแรกในหนังสือยูงทอง 27 มิถุนายน 2511

"ดอกหาง นกยูง สีแดงฉาน บานอยู่เต็ม ฟากสวรรค์ คนเดินผ่าน ไปมากัน เขาด้นดั้น หาสิ่งใด ปัญญา มีขาย ที่นี่หรือ

จะแย่งซื้อ ได้ที่ไหน อย่างที่โก้ หรูหรา ราคาเท่าใด จะให้พ่อ ขายนา มาแลกเอา ฉันมา ฉันเห็น ฉันแพ้ ยินแต่ เสียงด่า

ว่าโง่เง่า เพลงที่นี่ ไม่หวาน เหมือนบ้านเรา ใครไม่เข้า ถึงพอ เขาเยาะเย้ย นี่จะให้ อะไร กันบ้างไหม มหาวิทยาลัย

ใหญ่โตเหวย แม้นท่าน มิอาจให้ อะไรเลย วานนิ่งเฉย อย่าบ่น อย่าโวยวาย ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง ฉันจึง มาหา

ความหมาย ฉันหวัง เก็บอะไร ไปมากมาย สุดท้าย ให้กระดาษ ฉันแผ่นเดียว มืดจริงหนอ สถาบัน อันกว้างขวาง

ปล่อยฉัน อ้างว้าง ขับเคี่ยว เดินหา ซื้อปัญญา จนหน้าเซียว เทียวมา เทียวไป ไม่รู้วัน ดอกหาง นกยูง สีแดงฉาน

บานอยู่เต็ม ฟากสวรรค์ เกินพอ ให้เจ้าแบ่งปัน จงเก็บกัน อย่าเดิน ผ่านเลยไป"