ทิเบต 2: ก้อนเมฆและภูเขา

 

ดินแดน แห่งนี้ แสนกว้างใหญ่            ทิวเขา สูงไกล เสียดฟ้า

เมฆขาวเทา อ่อนเข้ม เรียงมา                ทักทายเขา ว่าสบาย ดีหรือไร

เขาเขียว พี่ใหญ่ ยิ้มตอบ                     ขอขอบใจ เจ้านัก ที่ถามไถ่ 

เรานี้แสน จะสุข สบายใจ                         เจ้าประไร สบายดี มั้ยละเออ

เมฆขาว ก้อนใหญ่ ยิ้มแก้มใส                      หัวใจข้า นี้แสนสุข อยู่เสมอ

เพราะข้าคอย เฝ้าใจ ไม่ให้ละเมอ             หลงใจเพ้อ ไปกั บสิ่งใดใด

เจ้าเขาน้อย ยื่นหน้า ขอถามบ้าง              ข้านั้นชอบ อ้างว้างปล่าว เปลี่ยวหัวใจ

เพราะร่างกาย ไม่อาจขยับ เคลื่อนย้ายไป        ที่ไหนไหน เหมือนจะไร้ ซึ่งชีวี

ฟังเถิดฟัง ข้าบ้าง เจ้าเขาน้อย           เจ้าคงคอย ฝึกปรือให้ เป็นวิถี

แม้นข้านั้น อิสระ เหมือนมั่งมี              ทุกนาที ต้องฝึกปรือ เช่นเดียวกัน

ตัวเจ้าแม้น ไม่อิสระ ดั่งเช่นข้า        ใจเจ้าหนา ใครจักกัก เจ้าได้มั่น

ใจเจ้าไป ได้ทุกที่ เจ้าจะฝัน               ขอให้มั่น คงไว้ อย่าคลอนแคลน

ขอขอบคุณ ที่ได้ ทักทายกัน              คงต้องหัน เหจาก อาลัยแสน

โอกาสหน้า ต้องพบปะ ในดินแดน       ในถิ่นแคว้น จิตวิญญาณ แสนทรนง


(July 8, 09 : on the way to the lake)

[ขจิต ฝอยทอง]

• เย้ๆๆ
• พี่เราไปธิเบต
• น้องเลยมีโอกาสได้ดูภาพ
• ภาพสวยมากๆๆ
• เห็นแล้วอยากไปบ้าง
• ทึ่งการกราบของคนในภาพครับ