32.พ่อจ๋า เเม่จ๋า หนูอยากกลับบ้าน(ตอนที่ 1)

กลางดึกของคืนวันที่ 4 กรกฎาคม ที่ผ่านมา วันนี้ฉันขึ้นปฏิบัติงานเวรดึกตามปกติ จากอาการอ่อนเพลียหลังป่วยเป็นไข้หวัดและก่อนขึ้นเวรไม่ได้พักผ่อนเนื่องจากต้องปฏิบัติภารกิจการเป็นพิธีกรงานเเต่งงานให้กับน้องร่วมทีมการพยาบาล ทำให้รู้สึกว่า  วันนี้เราจะไหวหรือเปล่า ทำไมรู้สึกเหมือนร่างกายมันไม่มีเเรง เเม้กระทั่งจะเดินยังเซ ขณะเดินจะขึ้นลิฟท์ ใจก็คิดว่าวันนี้วันหยุด คนไข้คงไม่เยอะ เพี๊ยงขอให้ไม่ยุ่งนะคืนนี้

        เเต่ทันทีที่ย่างก้าวผ่านพ้นประตูเข้า ward  เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น " เจ๊กุ้ง โอย..ยุ่งมากเลยหนูเดินจนขาลากเเล้วตั้งเเต่เช้ายังไม่ได้นั่งเลย" เสียงเจี๊ยบนั่นเองที่รายงานความเป็นไปใน ward ให้ฉันได้รับทราบโดยที่ยังไม่ทันได้เอ่ยปากถาม หลังทราบจากเจี๊ยบทำให้คิดเเล้วว่าวันนี้คงเหนื่อยหน่อยละ  "น้องออไม่ดีเลยพี่กุ้ง หอบมากขึ้น หนูสงสารพ่อเเม่เขาจังเลย หนูมานั่งคิดว่าถ้าเป็นลูกหนู หนูจะทำยังไง เเต่หมอก็มาคุยกับพ่อเเม่ให้เตรียมพร้อมรับกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น หนูว่าอาจอยู่ไม่พ้นคืนนี้หรอกเจ๊กุ้ง"  น้องออที่เจี๊ยบพูดถึงเป็นคนไข้ระยะสุดท้ายในโปรเเกรมการดูแลของทีมนำทางคลินิกกุมารเวชกรรมของเรา

           ออเป็นเด็กสาววัยรุ่น หน้าตาผิวพรรณดี มารับการรักษาที่โรงพยาบาลของเราเมื่อปี 2549 ด้วยอาการปวดขาข้างขวา สุดท้ายจากอาการปวดขาธรรมดากลับกลายเป็นว่าหนูเป็นมะเร็งกระดูก การรักษาอย่างหนึ่งที่ทำควบคู่ไปกับให้ยาเคมีบำบัดคือต้องตัดขาข้างหนึ่งของหนู  ออจำเป็นต้องยอมให้ถูกตัดขาข้างขวาเพื่อรักษาชีวิตหนูไว้ การรักษาเป็นไปอย่างเข้มข้น เเละ 1 ปีผ่านไป หลังให้เคมีบำบัดจนครบ course เเละอยู่ระหว่างการติดต่อประสานเรื่องขาเทียม

          ออกลับมาพบหมออีกครั้งเพื่อติดตามการรักษา เเต่ข่าวร้ายที่ทำให้หนูหัวใจเเทบเเตกสลายคือ โรคกลับมาใหม่ "ถ้าไม่หายแล้วมาตัดขาหนูทำไม" นี่คือคำตัดพ้อที่ออระเบิดอารมณ์ใส่ทีมการรักษาในวันที่ทราบว่าโรคมีการลุกลามไปที่ปอด ฯเป็นอีกหนึ่งสัญญาณที่บอกให้ทราบว่าเรากำลังจะพ่ายเเพ้ให้กับเจ้ามะเร็งตัวร้ายอีกแล้ว

            หลังจากที่ทีมคุยครอบครัวเเละออ จึงตกลงร่วมกันว่าการรักษาจากนี้ไปจะเป็นการรักษาเเบบประคับประคอง ทุกคนรับทราบแผนการรักษาร่วมกันออได้รับการฉายเเสงจนครบ ล่าสุดออเข้าโรงพยาบาลอีกครั้งด้วยอาการเหนื่อยหอบเเละติดเชื้อ ไม่มีใครคิดว่าการมาครั้งนี้จะเป็น visit สุดท้ายของออ  หลังการรักษาเรื่องติเชื้อดีขึ้น พ่ออยากพาออกลับบ้าน และออก็ต้องการกลับไปดุแลตัวเองต่อที่บ้าน ทีมได้เตรียมถัง ออกซิเจน เตรียมพร้อมทุกอย่างสำหรับครอบครัวที่จะกลับไปดูแลออต่อที่บ้าน เเต่เเล้ว......โปรดติดตามในบันทึกต่อไปค่ะ

             

[♥.`๏'-พร ทั้ง หล้า`๏'- ♥]

สวัสดีค่ะ พี่สาว

ขอให้กำลังใจน้องออ และที่สำคัญ รอบครัวของน้องออ นะคะ

[กุ้งนาง สุธีรา]

 ขอบคุณมากมายน้องพอลล่า ขอบคุณที่มาเป็นกำลังใจน้องออเเละพี่สาวกุ้งเด้อ ซำบายดีบ่