วันนี้เป็นวันพระใหญ่อีกวันหนึ่ง คนนครสวรรค์มักจะเรียกวันพระที่สำคัญๆเช่นวันเข้าพรรษา วันออกพรรษา ฯลฯ ว่าเป็นวันพระใหญ่ วันนี้มีโอกาสพาลูกชายและสามีไปทำบุญที่วัดนครสวรรค์ ไปซื้อาหารที่ร้านค้าในวัดจัดจำหน่าย ซึ่งสะดวกดี แต่มีข้อเสียคือ แม่ค้าส่วนใหญ่จะใช้กล่องโฟมเป็นภาชนะในการใส่อาหารทั้งอาหารแบบแห้งและอาหารแบบน้ำ ตอนซื้อก็นึกในใจว่าต้องบอกพี่กรุณา งานสิ่งแวดล้อมของศูนย์ฯเพื่อมาแนะนะวัดและแม่ค้า ซื้อาหารคาวหวานเสร็จเราก็เดินกันขึ้นบนศาลา อ้อ. ก่อนออกจากบ้านเราบอกลูกว่าอย่าใส่รองเท้าดีๆไปวัด ให้ใส่รองเท้าฟองน้ำ ลูกถามว่าทำไม เราก็บอกว่าเดี๋ยวมันจะหายไปนะซิ ลูกยังทำหน้าไม่เชื่อ แล้วพูดว่า ไปทำบุญนี่นะยังโขมยกันอีกเหรอ เราก็เลยบอกแม่มีประสบการณ์ตรงมาแล้ว พอเอาของที่ซื้อจัดใส่จานของวัดเรียบร้อย เราก็อธิษฐานถวายอาหารแล้วส่งให้ลูกเอาไปวางไว้เพื่อให้พระฉัน วันนี้ลูกๆนัดกับเพื่อนๆหลายคนมาทำบุญ เราสังเกตดูว่าบนศาลาก็มีวัยรุ่นประมาณ ระดับมัธยมต้นถึงมัธยมปลายมาทำบุญเหมือนกันแต่ไม่มากเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ที่ดูวัยรุ่นขึ้นมาอีกหน่อยก็ประมาณ 20 กว่าค่อนข้างเยอะทั้งหญิงและชาย บางคนเป็นผู้ชายไว้ผมทรงแปลกๆย้อมสีหลายสีก็ยังเข้าวัด เขาเรียกว่าอย่าดูแต่รูปลักษณ์ภายนอก ในใจเราก็คิด เออ..เห็นแล้วค่อยยังชั่ว ใครว่าวัยรุ่นไม่เข้าวัด นั่งสักพักพระก็พูดว่าให้ระวังรองเท้า กระเป๋าสตางค์ มือถือ ในวัดถึงแม้มีคนดีอยุ่มากแต่ก็มีคนไม่ดีปนมาด้วย จึงต้องให้ระวังแล้วท่านก็เปรียบมาว่า เหมือนพระพุทธองค์ที่ทำนายไว้ว่า ต่อไปน้ำริมบ่อจะใส นำกลางบ่อจะขุ่น ซึ่งในความจริงแล้วธรรมชาติน้ำกลางบ่อต้องใสน้ำริมบ่อต้องขุ่นเพราะบรรดาสัตว์น้อยใหญ่จะมาดื่มน้ำทำให้น้ำขุ่นง่าย ตรงนี้พระท่านไม่ได้แปลความหมายให้ฟัง เรานั่งสักพักพระยังไม่ได้ขึ้นศาลา บรรดาเพื่อนๆลูกมากัน ยกมือไหว้แม่ครับ ป๊าครับสวัสดี เราก็รับไหว้ เด็กๆก็นั่งคุยกันเบาๆ เราต้องออกจากศาลาเพราะสามีติดภาระกิจถูกตามไปดูคนไข้ เลยต้องออกมา ลูกอยู่กับเพื่อนบนศาลาต่อ สามีบอกว่าเวลาฟังพระเทศน์ก็ให้ฟังว่าพระเขาสอนอะไรบ้าง จะได้เอามาทำตามนะลูกให้ตั้งใจกันนะ วันนี้เดินออกจากวัดถึงแม้ยังไม่ได้ฟังธรรมก็รู้สึกว่าสุขใจจริงๆ
สวัสดีค่ะ
ถึงไมได้ฟังธรรมก็สุขใจเพราะว่าอะไรละ.....เคยคิดไหมขอรับ
เพราะธรรมอยู่ในใจของทุกคนไงละ
ธรรมะไม่ได้อยู่ในวัดหรือที่พระ
การทำบุญไม่จำเป็นต้องทำกับพระ
หรือทำในวัด(ฟังดูแปลกๆนะขอรับ)
แต่ให้เรารู้ว่าสิ่งที่เรากำลังกระทำนั้นทำไมจึงทำทำแล้วจะได้อะไรบ้างนี่สิน่าคิด
เราอยู่ทางบ้านมีภาระหน้าที่มากมายไม่ค่อยมีโอกาสพิจารณาตัวตนที่แท้จริง
จึงเข้าวัดเพื่อได้ข้อคิดจากผู้รู้มาประยุกษ์ใช้ในชีวิตประจำวัน
ทำอะไร ที่ไหน ก็ได้ถ้าทำแล้วสบายใจและสิ่งที่ทำไม่ให้ตนเองเดือดร้อนและคนอื่นก็ไม่ได้รับความเดือดร้อนในสิ่งที่เราทำนั่นแหละเขาเรียกว่า..บุญ...
แล้วจะมาเสนอแนะใหม่ขอรับ..
ขอบพระคุณคุณมนัญญาและคุณหมอนนท์คะ ที่แวะมาทักทายกัน
นครสวรรค์ไปมาแล้วครับ...
เป็นอย่างไรบ้างคะจังหวัดนครสวรรค์มีอะไรประทับใจบ้างไหมคะ