31.ภารกิจพิชิตฝัน
เช้าตรู่วันที่ 3 ก.ค. 52 หลังลงเวรบ่ายเมื่อคืน วันนี้ไม่ได้กลับบ้านเพราะมีภารกิจนัดหมายกับน้องเเพรวคนไข้เด็กมะเร็งระยะสุดท้ายที่อยู่ในโปรเเกรมการดูแลของทีมนำทางคลินิกกุมารเวชกรรมของเรา ทันที่ที่ลุกจากที่นอน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น กริ๊งๆ ต้นสายบอกมาว่า "พี่กุ้งหนูรอพบหมออยู่ที่ห้องตรวจเด็กนะ เสร็จเเล้วหนูจะโทรบอกพี่กุ้ง" ได้พี่จะอาบน้ำรอเเล้วกัน ฉันตอบกลับเเพรวในทันที หลังจากวางหูโทรศัพท์จากเเพรว ฉันจึงกระวีกระวาดอาบน้ำเเต่งตัว เพื่อรอว่าเมื่อไหร่เเพรวจะพบหมอเสร็จ จะได้นั่งรถเข้าเมืองพร้อมกัน เพื่อตามหาสิ่งที่เเพรวรอคอยมานาน "หนูอยากได้วิกผม หนูจะได้ไปโรงเรียน หนูอยากเรียนหนังสือ เพื่อนคนอื่นๆเขาขึ้น ม.3 แล้วเเต่หนูต้องไปเริ่มม.1ใหม่" นี่คือสิ่งที่เเพรวเคยบอกผ่านมาทางทีมการดูแลโดยการเขียนบันทึก หลังจากประชุม palliative grand round เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 2 ที่ผ่านมาทีมได้ตกลงร่วมกันเห็นสมควรให้วิกผมเเก่เเพรว เเละฉันอาสาที่จะพาเเพรวไปหาซื้อวิก
เเพรวเป็นคนไข้มะเร็งกล้ามเนื้อลายระยะลุกลาม ภาพเเรกที่ฉันได้รู้จักเเพรว คือเเพรวเป็นสาวห้าวเล็กๆ เเพรวมาพบหมอครั้งเเรกด้วยก้อนที่ขาหนีบเมื่อเดือน พ.ย.51 หลังรักษาได้ 7 เดือนด้วยเคมีบำบัด ผลการรักษาเป็นไปในทางไม่ดี มิหนำซ้ำโรคยังมีการลุกลามไปที่ปอดเเละกระดูกและนอกจากนั้นยังพบก้อนที่รังไข่
ทีมตัดสินใจที่จะพูดคุยกับครอบครัวเพื่อให้รับทราบการดำเนินไปของโรคของเเพรว สุดท้ายเเพรวจึงกลายเป็นคนไข้มะเร็งของเราอีกคนที่อยู่ในโปรเเกรมการดูแลระยะสุดท้าย เเพรวเล่าให้ฉันฟังว่า "ความฝันอีกอย่างหนึ่งที่หนูอยากได้คืออยากเห็นหน้าพ่อ พ่อทิ้งหนูกับเเม่ไปตั้งเเต่หนูอยู่ในท้องเเม่ เเต่เเม่บอกหนูว่าพ่อตายเเล้ว เเต่หนูไม่เชื่อ พ่อหนูเป็นคนสุพรรณ" ฉันได้เเต่รับฟังสิ่งที่เเพรวบอกเเต่ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยเเพรวได้อย่างไร
เเต่สิ่งหนึ่งที่ฉันคิดว่าจะช่วยเเพรวได้คือ "หนูอยากร้องเพลงค่ะพี่กุ้ง หนูอยากเป็นนักร้อง หนูอยากขึ้นเวทีร้องเพลงเเล้วก็มีคนฟังหนูเยอะๆ ร้องทีละหลายๆเพลงคนเดียว" "เอามั๊ยพี่จะจัดคอนเสิร์ตเล็กๆให้เดี๋ยวกลับไปปรึกษาทีมและหานักดนตรีก่อนนะ" ฉันบอกเเพรว จริงเหรอพี่กุ้งหนูอยากให้วันนั้นมาถึงเร็วๆจัง "ได้พี่จะรีบทำให้เร็วที่สุด" ฉันพูดพลางก็หันไปมองเเพรว ภาพที่เห็นคือใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม ยิ้มที่บ่งบอกถึงความหวังเเละมั่นใจว่าตัวเองจะต้องสมหวังเเน่นอน
เสร็จจากภารกิจพิชิตฝัน ฉันเองยังต้องมีภารกิจต่อไปอีกคือประชุมคณะกรรมการคลินิกบริการของเเผนกเเละต่อด้วยการขึ้นเวรบ่ายต่อจนถึง 6 ทุ่ม วันนี้ถึงเเม้จะเหนื่อยกับการทำงานเเต่ฉันคิดว่าฉันได้ทำสิ่งที่มีค่ามีความหมายให้กับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ท่านอาจารยสุรพลมักจะสอนเสมอว่า สำหรับเราอาจจะเป็นสิ่งเล็กน้อย เเต่สำหรับเขาคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่เเละมีค่าต่อชีวิตทั้งชีวิต
เเพรวขณะทานข้าว ฉันอาสาเลี้ยงข้าวเเพรวเเละพาเดินชมห้าง
เเพรวบอกกับฉันว่าหนูไม่เคยเดินห้าง บ้านหนูมีเเต่ทุ่งนา
เเพรวขณะเลือกวิกเพื่อหาชิ้นที่ถูกใจ
วิก 3 เเบบที่เเพรวเลือกชนิดตัดสินใจไม่ถูก รักพี่เสียดายน้อง
สุดท้ายลงตัวที่ทรงนี้ พี่กุ้งว่าสวยมั๊ยคะ
ภาพทุกภาพได้รับอนุญาตในการเผยเเพร่จากผู้ป่วยเเละครอบครัวเเล้ว
ความเห็น (22)
สวยมากค่ะ น้องแพรว
ขอบคุณกุ้ง แทนคนไข้เด็กมากๆนะคะ
มีพยาบาลดี ทีมดี ชีวิตที่เหลือของคนไข้น่าจะมีความสุขขึ้นนะคะ
พี่เเก้วขาขอบคุณนะคะที่มาให้กำลังใจทั้งทีมทำงานเเละคนไข้เด็กระยะสุดท้าย
วันหยุดทำอะไรคะ พี่ไก่ ประกายบอกว่าไม่ควรไปไหนนะคะ อยู่บ้านปลอดหวัดที่สุดค่ะ
- ขอบคุณน้องกุ้งมากที่เติมฝันได้รวดเร็ว ทันเวลา
- เพราะแพรวมานั่งวนไปวนมาอยากให้พาไปซื้อวิกตอนเตรียมทำ grand round
- บอกว่าอยากได้เป็นวิกผมซอยๆ
- ก็ไม่มีใครว่าง พี่แถมว่าพรุ่งนี้ได้ไหมวันศุกร์
- น้องแพรวบอกว่า "พรุ่งนี้หนูจะเข้ายาแล้วไปไม่ได้" หน้าจ๋อย..
- ก็ดูดีนะ คงสมใธอแล้วหล่ะ
สวัสดีค่ะ น้องกุ้งน่ารักมากเลย เชื่อเหอะสิ่งที่เราทำอย่างน้อยก็เราก็มีความสุข ขอบคุณกับสังคมที่ได้รับจ๊ะ
สวัสดีค่ะ
- มาให้กำลังใจน้องแพรวค่ะ
- และส่งแรงใจมาให้น้องกุ้ง...
- ให้น้องกุ้งทำงานเพื่อแบ่งปันความสุขต่อไปนะคะ
- http://gotoknow.org/blog/wittayasamphan/273593
สวัสดีคะ
น้องกุ้งคะ
ขอชื่นชมคะ
ทรงผมนี้น่ารักมากๆคะ เหมาะกับน้องแพรวมากๆคะ
ฝากบอกน้องด้วยว่าแม่ต้อย ให้กำลังใจมากๆคะ
ดูน้องเเพรวเขามีความสุขมากเลยค่ะพี่เกศ วันนั้นกุ้งเเอบเห็นเขายิ้มตลอด ด้วยความที่เขาสนิทกับกุ้งด้วย เราไปด้วยกันเหมือนเดินกับเพื่อน ไม่ใช่ไปกับคนไข้ เเพรวบอกว่าเเพรวเพิ่งได้เคยเดินห้างครั้งเเรกในชีวิต กุ้งถามว่าที่บ้านเเพรวไปเดินห้างไหน บ้านหนูไม่มีห้างมีเเต่ทุ่งนา หนูดีใจมากที่วันนี้ได้มาเดินห้าง
วันนี้ได้ทำให้เด้คนหนึ่งเขามีความสุขกุ้งก็ดีใจเหมือนกันค่ะ
สวัสดีค่ะพี่คิม สบายดีนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากพี่คิมที่ไม่มีวันเหือดหาย
รักนะจุ๊บ จุ๊บ
เเม่ต้อยมาเเล้ว คิดถึงเเม่ต้อยค่ะ ประทับใจเเม่ต้อยเเละทีมจาก พรพ. ทุกคนมากๆที่ให้การต้อนรับน้องใหม่(กุ้ง)ไต่ดาวอย่างอบอุ่น คงมีโอกาสได้เจอเเม่ต้อยเเละได้ร้องเพลงหื้อเเม่ต้อยฟังอีกนะเจ้าขอบคุณเเทนน้องเเพรวค่ะ สำหรับกำลังใจจากเเม่ต้อย กุ้งจะบอกน้องเเพรวค่ะ วันนี้เเพรวให้ยาครบเล้ว ก่อนกลับมาให้กุ้งร้องเพลงอัดเสียงใส่โทรศัพท์ให้บอกจะเอาเก็บไปไว้ฟังเสียงพี่กุ้งที่บ้าน กุ้งก็ร้องให้เเล้วเรียบร้อยค่ะ
เป็นภาพที่สวยที่สุดที่พี่เคยเห็นมา
เป็นกำลังใจให้นะคะ
อ่านด้วยความรู้สึกศรัทธาต่ออาชีพพยาบาลค่ะ
ขอให้มีความสุข ยิ่งๆขึ้นนะคะ
อยากกฟังน้องแพรวร้องเพลงค่ะ
อิอิ พี่ครูต้อยมาตามคำเรียกร้อง ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจที่มีให้เสมอมา จากพี่ครูต้อย ถ้าวันไหนเเพรวได้เป็นนักร้องกุ้งจะรีบนำภาพมาฝากนะคะ
สวัสดีค่ะ พี่สาว
ทรงนี้ อินเทรน ค่ะ
จริงเหรอพอลล่า น่าจะใช่นะเพราะเเพรวบอกว่าอยากได้ทรงสไตลืเกาหลี ขอบคุรพี่พอลล่าค่ะที่มาเป้นกำลังใจให้น้องเเพรว
พี่แหววมาร่วมซึมซับความดีงามทั้งหมดทั้งมวลที่บันทึกไว้ (ย้อนหลัง)
เยี่ยมมากค่ะ และก็อนุโมทนาบุญกับกิจกรรมความดีงามจากหัวใจ ขอให้มีความสุขมากมาย และก็เป็นผู้เติมเต็มสุขภาวะด้านจิตวิญญาณให้ผู้อื่นตลอดไปนะคะน้องกุ้งนาง
ขอบคุณค่ะพี่เเหววคนเก่งและสวยด้วย เหมือนกุ้งเคยเข้าไปทักทายพี่เเหววอยู่นะะคะ เเอบชมคนสวยในชุดเเบบไทยๆ เห็นภาพที่กอดเเม่ต้อยอยู่ค่ะ มาเยี่ยมกุ้งบ่อยๆนะคะ หวังว่าเราจะได้เเลกเปลี่ยนกันตลอดไปในบล็อกนี้
- ขอบคุณครับที่แวะไปอ่าน Blog ที่ผมเขียน
- ไวจริง ๆ กำลังจะแก้ไขสักหน่อยเห็นเข้ามาอ่านแล้ว
- ต้องขอชมว่าคุณสุธีราเป็นคนดีของสังคมจริง ๆ
- นี่แหละครับความดีที่ไม่มีขาย ใครอยากได้ต้องทำเอง
ด้วยจิตคาระวะ
ขอบคุณอาจารย์เช่นกันค่ะที่เเวะมาเติมกำลังใจให้คนหน้างาน
สิ่งปรุงแต่งทั้งหลาย ไม่เที่ยงหนอ มันเกิดก่อ ตามหน้าที่ มีสังขาร
แล้วก็ดับ เป็นธรรมดา ตามอาการ ไม่อยู่นาน มันเป็น เช่นนี้แล
อาการระยะลุกลามนี้ไม่รู้ว่าร้ายแรงหรือระยะสุดท้ายแล้วยัง จะระยะไหนก็แล้วแต่ ชีวิตของคนเป็นโรคมะเร็ง คงจะไม่ยืนยาวถึงไหน สิ่งที่ทำให้ได้ ในระยะนี้พี่สุก็คงจะให้ได้แต่กำลังใจ และขอสิ่งศักดิ์คุ้มครองหรือปาฏิหาริย์ ให้น้องแพรว ได้หายจากโรคร้ายแรงนี้
ถ้าหากมีหนทางหรือไม่ก็ช่วยเขาให้ได้มีอายุที่ยืนยาวไปอีกซักหน่อย และถ้าหากระยะที่ยืนยาวอยู่ได้นี้ ก็ให้เขาสมหวังในสิ่งที่จะให้เขาได้ ไม่เกินความเป็นจริง จัดคอนเสริตเล็กๆในนั้น แล้วเปิดให้เขาได้มีคาราโอเกะเล็กเล็กๆน้อยๆ (หลังจากที่ได้วิกผมแล้ว)สวยจังเลย
อย่างน้อยเขาจะได้มีกำลังใจว่ายังมีคนห่วงใยเขาอย่างจริงจัง แม้ว่าเขาจากไป เขาก็จะมีความรู้สึกอิ่มใจ ที่พี่นางฟ้าพยาบาลทุกคนได้เมตตากรุณาปราณีเขาอย่างมากมาย (และที่สำคัญ อย่าบอกเขาเรื่องเวลาที่เขาเหลืออยู่ เพราะจะทำให้เขาไปเร็วเกินไป)
แต่สำหรับการค้นหาพ่อของน้องแพรวนั้น ถ้าเขาไปมีครอบครัวใหม่แล้ว คงจะไม่มี เยื่อใยต่อกันแล้ว ค้นหามาได้ ก็จะเป็นปัญหามากกว่า และอีกอย่างน้องแพรวก็โตแล้ว ไม่จำเป็นต้องหาพ่อหรอก ไม่รู้เจอแล้วเขาจะรักเราผูกพันหรือเปล่า ลูกกับภรรยาใหม่เขาก็มี
ถ้าหากเวลามีจำกัด ญาติพี่น้องที่มีอยู่ ก็คงได้รัก ได้อบอุ่นกับครอบครัวที่มีอยู่ก็ดีแล้ว
เป็นกำลังใจให้น้องกุ้ง สุธีรา พร้อมทั้งนางฟ้าทั้งหลายนะคะ ถ้าพี่มีโอกาสไปขอนแก่นจะไปเยี่ยมคะ กับคุณแดง ปลูกดอกไม้ทั้งสวน อยู่โรงพยาบาลเดียวกันหรือเปล่า ลืมสังเกตคะ ถ้าอยู่ด้วยกัน จะแอบไปดูก่อน ถ้ายุ่งจะไม่เข้าไปทักคะ(มีการ)
ขอบคุณพี่สุสำหรับข้อเสนอเเนะ เเละกำลังใจที่มีให้ทีมทำงานเเละคนไข้ของเรา ส่วนเรื่องบอกหรือไม่บอกคนไข้ว่าเขาป่วยอยู่ในระยะสุดท้าย เด็กบางคนเขาสามารถรับกับตรงนี้ได้เพราะเขาโตเเล้ว
เเต่ก่อนที่เราจะบอกทีมจะคุยกับครอบครัวก่อน ว่าควรจะบอกมั๊ย ส่วนใหญ่ครอบครัวจะขอบอกเด็กเอง การบอกเป็นสิ่งที่ดีอย่างหนึ่งคือเขาจะได้เตรียมความพร้อม เเละจัดการสิ่งที่ค้างคาใจอยู่กับคนรอบข้างเเละสิ่งไหนที่ยังไม่ได้ทำก็จะได้ทำ
ตอบอีก 1 คำถามค่ะ กับพี่เเดงอยู่ทีมการพยาบาลเดียวกันค่ะ
ไม่เจอกัน กี่ปีแล้วนะ ประมาณ 5 ปีใช่หรือเปล่า หลังจากเรียนเด็กที่ศิริราช
ได้ยินเรื่องน้องกุ้งตอนฝึกงานที่ตึก 2 ง.แต่ไม่มีโอกาสได้เจอกัน
จำพี่ได้หรือเปล่าก็ไม่รู้
แค่คิดในใจ น้องกุ้งเก่งจัง ยินดีด้วยนะจ๊ะ
พี่ยังไม่เห็นได้อะไรเลย....จะค่อยๆเดินตามช้าๆๆจ้า
ที่ศิริราชมี 2 น้อย พี่น้อยชัยภูมิกับพี่น้อยนครศรีฯ มาให้กุ้งเห้นหน้าซะดีดี
คิดว่าน่าจะเป็นพี่น้อยชัยภูมินะคะ คิดถึงค่ะ คิดถึงชาว ฉท. 31 ค่ะ