ครูฝึกสอน..เรื่องประทับใจจากลูกชาย..
วันนี้ขอออกจากแวดวงโรงพยาบาลมาสู่วงการการเรียนการสอนค่ะ..เรื่องเล่าจากลูกชาย...น้องเม่น....ความจริงต้องเรียกนายเม่นเพราะโตแล้ว ตอนอยู่มัธยมเค้าเคยแย้งแม่ว่า แม่..ลูกโตแล้วทำไมแม่ยังเรียกน้องเม่นอีกล่ะ เวลาแม่เซนต์สมุดพกของลูกแม่เขียนน้องเม่นทุกที..บอกเค้าว่า ลูกก็เป็นน้องเม่นของแม่วันยังค่ำ ไม่ว่าโตแค่ไหนก็ตาม........
.แวดวงญาติสายตรงของดิฉันหมายถึงพ่อ.แม่.พี่ๆน้องๆ ไม่มีใครเป็นครู แต่วันนี้ดิฉันได้สัมผัสประสบการณ์ของการเป็นครูฝึกสอน ทำให้ได้รู้จัก ได้มุมมองไปอีกแนวหนึ่งที่น่าประทับใจ........
........น้องเม่นเรียนอยู่ปี 5 คณะครุ...แถวๆพญาไท ตอนเอ็นทร้านเลือกคครุเอกปฐมวัย แน่นอนไม่ใช่คณะที่เลือกอันดับ 1อยู่แล้ว แม่เมื่อเอ็นติดก็เรียนไป.. เค้าก็ไม่ค่อยแน่ใจนะ แต่เค้าเป็นลูกคนเล็ก เวลาเจอเด็กตัวเล็กๆๆเค้าจะสะกิดแม่ทุกที แม่..แม่ ดูดิ..น่ารักจัง อะไรประมาณนั้น ....
ปีที่แล้วเริ่มฝึกสอนอนุบาล 2รร.สาธิตของมหาลัย ดิฉันจะได้ฟังเรื่องเล่าเกี่ยวกับลูกศิษย์เค้าเสมอ ลืมบอกไป ดิฉันon MSN chat กับลูกทุกวัน ทำให้รู้สึกว่าไม่ได้อยู่ห่างไกลกัน ฟังที่เขาเล่าแล้วมีความสุข เช่น เค้าบอกว่า..แม่ วันนี้ลูกปวดเมื่อยแขนไปหมดเลย....อ้าวทำไมอะลูก....ก็ลูกต้องอุ้มเด็กจนเค้าหลับเลยอะแม่. แล้วลูกรู้สึกยังไง......อืม..ลูกเพิ่งรู้ว่าตอนเด็กๆ เวลาแม่อุ้มลูกแม่รู้สึกยังไง..วันนี้น้อง....หนุนแขนลูกจนหลับเลย..วันนี้สอนเด็กเรื่องนั้นเรื่องนี้...ทำสื่อการสอนเหนื่อยจังอะแม่.. และในมือถือของน้องเม่นจะมีแต่ภาพลูกศิษย์ตัวน้อยๆมาให้ดูเสมอ เล่าให้ฟังทุกวัน พร้อมทั้งความก้าวหน้าของการสอนเช่น แม่เด็กๆของลูกเค้าเขียนชื่อตัวเองได้ทุกคนแล้วนะ อะไรแบบนี้เป็นต้น ดูๆ แล้วน้องเม่นมีความสุขทีเดียว สงสัยคงตกหลุมรักวิชาชีพนี้แล้วมั้ง เพราะตอนอยู่ปี3 เคยถามเค้าว่า..น้องเม่นคิดจะสอนหนังสือหรือทำงานที่ไหนอย่างไร หลังจากเรียนจบแล้ว..เขาบอกว่า สอนหนังสือขอเป็นอาชีพสุดท้ายนะแม่ !!!!!! แม่ฟังแล้วอึ้งอิ้มกี่เหมือนกันนะ .....attitude ลูกเรา...ขนาดนั้นเลยเหรอ....
ปี 4 ผ่านไป ตอนนี้ปี 5 เทอมแรก ย้ายไปฝึกสอนโรงเรียนแถวๆสุขุมวิทย์ โรงเรียนแนวพุทธ เข้าทางน้องเม่นพอดีเลยเพราะเค้าชอบแนวนี้ เคยแม่บอกว่าอยากไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยนโรปะนู่น..โรงเรียนใหม่ที่ฝึกสอนเทอมนี้ น้องเม่นก็มีเรื่องดีๆมาเล่าเช่นกัน เค้าบอกว่า มาถึงตอนเช้าลูกศิษย์ตัวน้อยๆ บอกว่า ครูเ่ม่นนั่งลง แล้วหลับตาด้วย มีของมาฝาก...ครูเม่นงงแต่ก็ทำตามโดยดี สักพักลูกศิษย์ก็เข้ามาหอมแก้ม บางครั้งก็ให้นั่งลงหลับตา แล้วมากอดข้างหลัง บอกว่ารักครูเม่นเป็นต้็น..ผู้ปกครองก็ถามหา คนไหนครูเม่น เห้นลูกๆ พูดถึงทุกวัน ..ถามลูกว่า แล้วลูกรู้สึกยังไง ลุกบอกว่า..ดีคับแม่ ลูกศิษย์บอกรักทุกวัน แล้วเวลาอยู่กัน เด็กๆก็จะมารุมมาตุ้มกับลูก เป็นการถ่ายทอดความรู้สึกรัก ความอบอุ่นและอะไรหลายๆ อย่างที่ลูกรู้สึกดีๆกับการมาอยู่ตรงนี้ บางครั้งเมื่อน้องเม่นกลับไปเยี่ยมลูกศิษย์ที่รร.สาธิตที่สอนปีที่แล้ว ลูกบอกว่า เด็กเข้ามากอด บางคนกอดแน่นอยู่นาน โดยไม่พูดอะไรเลย เหมือนกับให้สมกับความคิดถึง.....น้องเม่นบอกว่าเด็กน้อยๆ ของเขาก็เหมือนผ้าขาวบริสุทธิ์ การอบรมบ่มเพาะจุดนี้จึงมีความสำคัญมากในการปูพื้นฐานที่ดี แข็งแรงมั่นคงให้เด็กต่อไป เด็กๆไร้เดียงสาคิดยังไง รู้สึกยังไงก็แสดงไปอย่างนั้น........
ดิฉันผู้เป็นแม่รับรู้ได้ถึงความสุขที่ลูกมีในแต่ละวัน ถึงแม้จะเหน็ดเหนื่อยที่ต้องเตรียมสื่อการสอน แต่ลูกก็มีความประทับใจและสุขใจ..จริงๆ..........
....ดิฉันคิดว่าอาจจะไม่ต้องถามลูกอีกต่อไปว่า ลูกจะทำงานอะไรหลังจากเรียนจบแล้ว.........
ความเห็น (6)
คนเป็นครู ถ้ามีพื้นฐานรักและเอ็นดูเด็ก ก็จะเป็นครูที่ดีได้มากกว่าคนที่ไม่รักเด็กค่ะ
ครูพิษณุโลก
คุณครูคนใหม่...น่ารักจัง
ดีใจค่ะ...ที่ประเทศไทยได้ครูดีดีเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งท่านค่ะ
สวัสดีอาจารย์ป้า
ลูกโตขนาดนี้แล้วเหรอครับ
ใช่ค่ะ จารย์แป๊ะ โตขนาดน้องๆ อ.แป๊ะค่ะ ไม่โตได้ไงก็แม่ี่จะเกษียณอายุแล้วนิ
นำภาพมาฝาก ยินดีด้วยนะคะ ประทับใจพี่ติ๊กมากค่ะ
ขอบคุณคุณแก้วมากค่ะ รู้จักชื่อเสียงเรียงนามมาก่อนพบกับตัวจริงครั้งนี้ รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รู้จักน้องแก้วคนเก่งและร่ำรวยความสามารถหลายด้าน พี่เข้าไปแบบอ่านที่น้องแก้วเขียนเสมอๆ ได้เรียนรู้้ไรเยอะค่ะ