หิ่งห้อยกับดวงดาว

บันทึกนี้ไม่มีฉันทลักษณ์ ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณ

เธอ....สุกสกาวพราวพร่างฟ้า

ระยิบระยับจับหล้าคราสิ้นสูรย์

แสงหิ่งห้อยอย่างฉันโศกศัลย์อาดูร

มิอาจอวดแสงแข่งเคียงเธอ

 

ยิ่งใกล้ระยะทาง    ยิ่งห่างวาสนา

เมื่อไกลสุดขอบฟ้า   แสงเจิดจ้ากลับเคียงใกล้

จะสุขได้อย่างไร   หากห่างไกลเทียบแสงได้

หากยามยิ่งชิดใกล้   กลับอ่อนแรงไร้แสงประชัน

 

จึง       มิอาจใกล้

จึง       จำใจห่าง

เพราะความแตกต่างเป็นตัวแบ่งกั้น

 ฉันกับเธอ

 

วูบวับแสงฉันงามเมื่อเขาจับไว้ในกำมือ

ท่ามกลางแสงไฟ  ใครเห็นฉันหรือ

นี่คือความแตกต่างอย่างที่ฉันเป็น

 

มิอาจรัก

หลอกว่าไม่สนใจ

หากแท้ความรู้สึกภายใน

จำใจห่าง

เพราความแตกต่าง 

ต่างกันของฉันและเธอ