LEAVING FOR SEATTLE: ข้าวของ

bring as many as we (my sister and I) can

    ขอเริ่มด้วยเรื่องห้องพัก H3/302 ที่แฟลตเวชคาม 2 ก่อนว่าจัดการอย่างไร เริ่มต้นเคลียร์ของที่ไม่ได้ใช้ พวกเอกสารทั้งหลาย และของกินต่างๆ (คิดในใจ ไปเรียนทีก็ดีเหมือนกัน ไม่งั้นตัดใจทิ้งของไม่ลงเสียที) ทยอยเอาไปให้ที่ทำงาน ส่วนกระดาษ พลาสติก รองเท้าที่ไม่ใส่แล้วก็ให้แม่บ้านไปจัดการต่อ จักรยานให้พี่หนุ่ยไปปั่นต่อที่กทม. นอกจากนั้นก็ยกเลิกสัญญาต่างๆ เช่น หนังสือพิมพ์ ยูบีซี อินเตอร์เนต สุดท้ายวันออกเดินทางก็เอาผ้าดิบที่ฝากพี่หนุ่ยซื้อมาจากกทม. คลุมที่นอน โต๊ะต่างๆ ทีวี เหลือก็ชั้นวางหนังสือที่บิลท์ใหม่เพราะผ้าไม่พอ วางเงินไว้ให้ป้าอุดม 2400 บาทสำหรับค่าทำความสะอาดเดือนละครั้งๆ ละ 200 บาทเป็นเวลา 1 ปี 
    เรื่องของใช้ที่เอามานั้นอาจจะโชคดีมากๆๆๆๆ ที่พี่จ๋ามาด้วย เลยช่วยแชร์น้ำหนักไปได้เยอะ เพราะสายการบิน northwest ให้น้ำหนักกระเป๋าละ 23 กก. และได้คนละสองกระเป๋าโหลด เท่ากับว่าเราสองคนสามารถขนข้าวของมาได้ 92 กก. สำหรับกระเป๋าโหลด และยังมีอีกคนละใบที่ลากขึ้นเครื่อง สรุปได้กันร้อยกว่าๆ กก.
    ฉันทำรายการว่าต้องซื้ออะไรบ้าง ประเด็นที่พิจารณาก็คือ "เอาไปให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้" เพราะไม่อยากไปซื้อแพงๆ ที่โน่น ไหนๆ ก็ได้น้ำหนักเยอะแล้ว เรื่องอาหารก็ซื้อของแห้งต่างๆ โลโบ้ชนิดต่างๆ คนอร์อร่อยชัวร์ ข้าวต้มซองและมาม่าเผื่อหาอะไรทานไม่ได้เป็นเวลา 1 สัปดาห์ กาแฟ โอวัลติน ขิงผง น้ำพริกแห้งๆ มะนาวผง กะทิผง แมกกี้ ทาโร่ซอง (คำแนะนำในเวบบอกมันไม่กินพื้นที่ สอดไปตามซอกต่างๆ ได้)
    ส่วนของใช้นี่เป็นประเด็นให้คนที่รู้ขำในความงกของฉัน ซึ่งจริงๆ หลายอย่างไม่ต้องเอามาก็ได้ เพราะบ้านที่อยู่เขามีให้แล้ว อย่างเช่น มีด เขียง ที่ลับมีด (สามอันนี้โดนพี่จ๋าโทรไปเม้าท์ให้เพื่อนฟัง อายนะเนี่ย) ไม้แขวนเสื้อ ไม้หนีบผ้า ผงซักฟอก น้ำยาปรับผ้านุ่ม ซึ่งที่บ้านนี้มีให้หมด แต่สำหรับคนที่ไปอยู่อพาร์ทเมนต์ที่ไม่ full furnished หรือแม้ full furnished ก็ตาม ถ้าน้ำหนักเหลือน่าจะเอาไปเผื่อเล็กน้อยเพราะยังไงคงต้องซื้อ (แพงกว่า) อยู่ดี
    ส่วนอย่างอื่นเป็นของใช้ส่วนตัวสบู่ ยาสระผม ครีมนวด โลชั่น คือเป็นของใช้ที่กวาดมาจากห้องและซื้อเพิ่มอีกเล็กน้อย นอกจากนั้นก็เครื่องเขียนต่างๆ สมุดโน้ต กระดาษโน้ต ปากกาเขียน ปากกาไฮไลท์ แม๊ก ใส้แม๊ก กรรไกร ที่เจาะกระดาษ แฟ้มและซองใส่เอกสาร ซีดีเปล่าพร้อมซองใส่ (อันนี้ขอมาจากพี่มัณส่วนหนึ่ง) คลิปขนาดต่างๆ เทปกาวแบบต่างๆ กาวยูฮู ไส้ปากกาปาร์คเกอร์ ปฏิทินตั้งโต๊ะ เข็มด้าย ร่ม(ซีแอตเติลมีฝนทั้งปี เอาร่มพับไทยพาณิชย์มา ดีใจจังเพราะสีม่วงเหมือนสีประจำยูดับเลย) ไฟฉาย ยังมีคิดดู

สัมภาระของใช้ที่เอามา Jim Thomson นั่นของฝากโปรเฟสเซอร์

    อีกอันที่เอามาและแม่บอกว่าฉันหวงมาก (เรื่องของเรื่องคือเคยเอาไปรพ.ตอนพ่อไปแอดมิท ตอนพ่อออกจากรพ.ลืมไปเลยว่าเอามันไปด้วย พอนึกได้หาที่ห้องไม่เจอ เลยรีบโทรไปหาแม่ด้วยความกังวล สรุปว่าแม่เก็บไว้ให้นั่นเอง) ก็คือกระติกน้ำแถม black canyon สีฟ้า ได้ใช้ประโยชน์จริงเพราะเอาไปไหนมาไหนด้วย ไว้เติมน้ำดื่มฟรี จะมาซื้อที่นี่ก็ได้ แต่อย่างที่บอกคือมีน้ำหนักเหลือก็เอามาให้หมด นอกนั้นก็มีกระติกเก็บอุณหภูมิอีกอันสีชมพู ได้จากไทยพาณิชย์สองอัน อีกอันสีฟ้าให้แม่ไปแล้ว คอนแทคเลนส์ 2 กล่อง น้ำยาล้างเลนส์ traveler adaptor เพราะหัวเต้าเสียบบ้านเรากับเขาไม่เหมือนกัน


                   กระติกน้ำคู่กาย

         สัมภาระอีก ยังมีถุง zip-lock และอื่นๆ จิปาถะ


บรรดาของกินทั้งหลาย ในถุงเป็นโลโบ้ มีที่ลับมีดด้วย(เห็นเปล่า)


ของกินที่แกะออกมาแล้ว เห็นเขียงมีด คอมฟอร์ทอัลตร้ารำไรๆ

    ที่สำคัญคือเสื้อผ้า เอามาเกือบหมด โดยเฉพาะพวกแขนยาว และเสื้อหนาวที่ตอนอยู่เมืองไทยไม่ค่อยได้ใช้ อยู่ที่นี่ใช้ทุกวันร่ำๆ จะเอาไม่อยู่ด้วยซ้ำ คืออย่างไรเสียก็ต้องไปซื้อโค้ทหรือเสื้อหนาวอย่างหนาแน่นอน เพราะของเราเอาไม่อยู่แน่ๆ หน้าหนาวเขาหนาวมาก นอกจากนั้นก็ชุดชั้นในเพราะฝรั่งไซส์ใหญ่กว่าเรามาก และลองจอห์นไว้ใส่นอนหรือใส่ข้างในตอนหนาวมากมากได้ด้วย อันที่คิดว่าเอามามากไปคือกระโปรงเพราะกะว่าจะใส่กางเกงไปทำงาน กระโปรงมันหนาวขา แล้วก็ขาสั้นเพราะไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ใส่เปล่า
    ไม่ลืมคือถุงเท้า 3 คู่ร้อยซื้อจากข้างทางสันติสุข รองเท้า nine west 2 คู่ที่ใส่ประจำที่เมืองไทย ไนกี้สองคู่ ดอร์ทมุนต์แบบรัดส้น รองเท้าแตะคลากส์ และรองเท้าแตะที่ซื้อกับพี่หนุ่ยคนละคู่จากเชียงใหม่
    อุปกรณ์อิเลคทรอนิคได้แก่ คอมพิวเตอร์ตัวเก่าพร้อมคู่มือ portable hard disk และ portable CD driver กล้องดิจิตอล (อันนี้อยากซื้อใหม่เพราะของที่มีมัน "ไม่คู่ควร" กับวิวที่สวยงามของเมือง) talking dict เครื่องคิดเลข (เอาไว้คิดราคากลับเป็นเงินไทยได้ใช้ประโยชน์แน่นอน) กล้องเวบแคม headphone และลำโพง สามอันหลังพี่หนุ่ยจัดซื้อให้ใช้อยู่แล้วตั้งแต่อยู่เมืองไทย อันที่ไม่ได้เอามาคือ แผ่นระบายความร้อน (พี่หนุ่ยบอกว่าบ้านเขาไม่ร้อนไม่ต้องเอามาก็ได้) mp3 (อันนี้เสียดายแนะนำว่าให้เอามาเปิดฟังตอนเดินเที่ยว/เดินไปทำงาน/นั่งรถเมล์) และตัวแปลงไฟ (สงสารพี่หนุ่ยอุตส่าห์ไปซื้อมาให้)
     
     ของใช้อีกถุงดำเป็น adaptor เคยยืมโอ๋ตอนไปกรีซ อันนี้ซื้อเอง

    ของต่างๆ ที่กล่าวมานี้ ฉันได้ทำการทยอยซื้อไม่ได้ซื้อมาในครั้งเดียว นึกได้ก็จดๆ ไว้แล้วไปซื้อมาเก็บเป็นหมวดหมู่ (ใส่ถุง) ลืมของสำคัญคือยา เอามาทุกแขนง พี่จ๋ายังตะลึง ยังกลัวเลยว่าตม.ตรวจมันจะให้ผ่านหรือเปล่ามี 1 ล่วมยากับอีก 2 ถุงใหญ่ๆ ทยอยเบิกมาจากรพ.

    และของประจำตัวที่ขาดไม่ได้คือ สารระเหยต่างๆ ได้แก่ ize jellibalm เกือบสิบขวด และวิคส์อีก 1 ขวดใหญ่

    เฮ้อ! คิดย้อนไปแล้วเหนื่อย แต่ดีใจจังที่เอาทุกอย่างมาได้ มาถึงเลยไม่ต้องลุกลี้ลุกลนหาซื้อของเลย ต้องขอขอบคุณคุณพี่สาวที่แสนดีที่ยอมสละเนื้อที่กระเป๋า 1 ใบครึ่งให้น้องมา

    แต๊งกิ้วหลายๆ นะจ๊ะพี่จ๋า