ใครต่อใคร มาชวนแอมมี่ไปเดิน "โลตัส" ซึ่งเค้าไม่รู้หรอกค่ะ ว่าเราไม่รู้จัก (ก็ 8 ปีก่อนนั้น มันไม่เคยมี)
เมืองไทยเปลี่ยนแปลงไปเยอะค่ะ จากหน้ามือเป็นหลังมือ
จากที่มีแต่รถเมล์ เดี๋ยวนี้มีรถไฟฟ้าทั้งบนดิน-ใต้ดิน สะดวกสุดๆ จากถนนแจ้งวัฒนะที่สองข้างทางเป็นคูน้ำ (ให้รถตกลงไปแช่เล่นกันบ่อยๆ) บัดนี้ ตลอดทั้งสองฝั่งถนนเป็นฟุตบาท มีสะพานลอยให้รถข้ามตามทางแยกต่างๆ และด้วยความที่เป็นที่ตั้งของหน่วยงานใหญ่ รถจึงติดมากไปตามความเจริญของการพัฒนา
ใครต่อใคร มาชวนแอมมี่ไปเดิน "โลตัส" ซึ่งเค้าไม่รู้หรอกค่ะ ว่าเราไม่รู้จัก (ก็ 8 ปีก่อนนั้น มันไม่เคยมี)
เอ้า เค้าชวน ... เราก็ไป และพอเดินเข้าไป ก็บอกตัวเองได้ทันทีว่า
"โอเค .... เราอยู่เมืองไทยได้แล้ว ^_^"
เพราะหน้าตาภายในของห้าง ก็เหมือน Target, Wal-Mart, K-Mart, และ Value City ที่เราคุ้นเคย
บรรยากาศการซื้อของในห้าง Target
พอรู้ว่า เราต้องเรียนรู้เรื่องเกี่ยวกับบริษัทต่างๆ ที่ตั้งอยู่ในเมืองไทย เรียนรู้เรื่องความทันสมัยของเมืองไทยในวิชาความรู้เรื่องการบริหาร การตลาด การขาย และเทคโนโลยีใหม่ๆ ทั้งหมด แอมมี่เลยเล่าให้พี่สาวฟัง เธอก็ช่างแสนดี พาไปทำงานในบริษัท head hunter แห่งหนึ่ง เพื่อสร้างการเรียนรู้อย่างด่วนจี๋ (โดนบังคับ) เหมือนกลับไปเรียนการตลาดใหม่ยังไงยังงั้นค่ะ
ทำได้ไม่กี่เดือนก็ออก และไปเที่ยวเชียงใหม่อย่างมีความสุข (อ้าวก็บอกแล้วไงคะ ว่าเหนื่อย...และอยากพัก)
ตอนนี้ พอรู้แล้วว่า ธุรกิจในเมืองไทยมีอะไรบ้าง เริ่มพูดภาษาไทยได้เร็วขึ้นอีกนิด และรู้แล้วว่า เราไม่ได้อยากทำงาน routine ที่ต้องตื่นแต่เช้า รีบขับรถฝ่ารถติดๆ เข้าเมือง แล้วนั่งทำงานตั้งแต่ 9-5 ทุกวัน ตอนเที่ยงก็เดินตลาดนัด ซื้อของจุกจิกไร้สาระ (ทุกอย่าง 20 บาท ตื่นเต้นมาก ... ทำไมมันถูกอย่างนี้ ... เลยซื้อๆๆ โดยไม่คิด) ตอนเย็น ก็ฝ่ารถติด 2-3 ชั่วโมงกลับบ้าน กลับถึงบ้านเหนื่อยมาก ... อาบน้ำ ..ทานข้าว ... ดูละคร ... เข้านอน แล้วพรุ่งนี้ก็เริ่มใหม่เหมือนเดิม
ทุกอย่าง 20 บาทจ้า
เริ่มรู้สึกเสียดายเวลาที่เสียไปกับการอยู่บนถนนที่รถติด 3-4 ชั่วโมงต่อวัน
และเริ่มคิดว่า มันน่าจะมีอะไรที่เราจะทำได้ดีกว่านี้ ด้วยความสามารถและศักยภาพที่เรามีอยู่
แต่ก็นะ ไปเที่ยวก่อนดีกว่า ^^
ติดตามแอมมี่ ไปเที่ยวเชียงใหม่ก่อนนะคะ .....