ต่อจาก เหนือวิทยาศาสตร์ ๘
ทีนี้ก็มาถึงที่สำคัญที่สุด คือ สัมมาทิฏฐิ ทิฏฐิความเห็นที่ถูกต้อง ที่จะเป็นที่พึ่งได้ นี้ก็มาจากเวทนา แต่มันมาในทางที่ถูกต้อง การที่จะเกิดความเข้าใจถูกต้องขึ้นมาได้ว่า อะไรเป็นอะไร มันต้องมีเรื่อง แล้วเรื่องที่มีขึ้นในใจ ต้องให้เป็นเรื่องเวทนา เวทนานั้นจะมาทำให้โง่ หรือมาทำให้ฉลาด คือความเจ็บปวดทุกครั้งสอนให้คนฉลาด ไม่เท่าไรก็พอที่จะรู้ว่า อะไรเป็นอะไร ในทางที่ถูกต้อง
ความเจ็บปวดบางอย่างนั้น มันทำให้คนเข้าใจผิด หลงโง่ไปเรื่อย มันเป็นมิจฉาทิฏฐิ เช่นเมื่อเกิดความเสื่อมเสียฉิบหายขึ้นในชีวิต นี่ก็เป็นเวทนาแล้ว คือเดือดร้อนเหลือประมาณแล้ว ถ้ามันเดินไปทางความโง่ ด้วยเหตุปัจจัยอย่างไรก็ตาม มันก็ทำให้คิดไปว่า ผีเป็นต้นเหตุ เทวดาเป็นต้นเหตุ โชคหรือเคราะห์เป็นต้นเหตุ ดวงดาวเป็นต้นเหตุ อะไรไปทางโน้น
ถ้าเผอิญเวทนานั้น มันเกิดทำให้ฉลาด ก็เพราะเรามีความฉลาดหรือมีบุญมีอะไร กลับมองเห็นว่า มันเป็นเรื่องของเวทนานั้น เหตุของเวทนานั้น คือกรรมเป็นต้น แล้วก็เหตุปัจจัยเกี่ยวกับสิ่งนั้นเองที่ทำให้เรามีความทุกข์ นี้ก็เดินถูกทาง เป็นสัมมาทิฏฐิเห็นว่า "มันไปตามเหตุ มันไปตามปัจจัยโดยเฉพาะของมัน ความทุกข์นี้จึงเกิดขึ้น" จะไม่ถือว่าความทุกข์นี้มาจากเทวดา มาจากผีสาง มาจากอะไร เหมือนที่เขาถือๆ กันอย่างที่เป็นมิจฉาทิฏฐิ