งานเลี้ยงรุ่นของปะป๊า
เมื่อวันที่ 30 พค 2552 ที่ผ่านมา ป๊าได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนสมัยเรียนหนังสือ ป.เตรียม (อนุบาล๑ ในปัจจุบัน) ชื่อประเทือง ว่าวันนี้จะมีงานเลี้ยงรุ่นโรงเรียนสาธุการ หัวหิน ปี พ.ศ. 2515 ป๊าบอกว่าจะให้เราไปกันหมดเลย พอจะไปจริงๆแม่บอกว่าไม่อยากไปแล้ว ให้เอ๊ะไปเป็นเพื่อนป๊า เอ๊ะก็เลยรับหน้าที่ไปเป็นองครักษ์พิทักษ์ปะป๊าที่งานเลี้ยงรุ่นดังกล่าว
เราสองพ่อลูกไปถึงหัวหินประมาณ 17.50 น. ป๊าไปจอดรถที่สะพานปลาแล้วเดินไปร้านอาหารที่ใกล้กับร้านชาวเล ชื่อร้านศุภโชค ซึ่งเพื่อร่วมรุ่นคนหนึ่งเป็นเจ้าของ
เมื่อเราสองคนไปถึง ลุงประเทืองออกมารับที่ด้านหน้าของร้าน เมื่อเข้าไปเพื่อป๊าทักว่า "เฮ้ย อ๋า กูนึกว่ามึงตายไปแล้ว" ป๊ายิ้มแก้มแทบปริแล้วบอกว่า "เออ เออ กูยังไม่ตาย สบายด" บางคนก็บอกว่าจำได้ บางคนก็เข้ามาทักว่าจำไม่ค่อยได้ เพราะจากกันไป 45 ปีแล้ว
ยอมรับเลยว่าช่วงเวลา 4 ชั่วโมงที่อยู่ในงาน ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใส มีความสุขมาก บางคนก็รวยแล้ว ตำแหน่งใหญ่โตแล้ว บางคนกำลังลำบาก เพื่อนก็ช่วยกัน เอาเงินลงขันมาช่วย ช่วยหาทางพาไปรักษาอะไรเงี้ยะ
ป๊าเรียนโรงเรียนสาธุการแค่ ป.3 ก็ด้วยความยากจนออกมาเรียนโณงเรียนบ้านหัวหินจนกระทั่งจบ ป.4 สมัยนั้น แล้วก็มาทำงานที่เพชรบุรี แล้วแต่งงานอยู่ที่เพชรบุรีร่วม 33 ปี แล้ว การรวมรุ่นครั้งนี้ทำให้เราเห็นหัวใจและความน่ารักของคนวัย 54-55 ป ที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ 5 ขวบ
เชื่ออย่างหนึ่งว่าถึงแม้เขาเหล่านี้จะมีการงานที่ต่างกัน ครอบครัวต่างกัน ระดับการศึกษาปัจจุบันที่ต่างกัน แต่ว่าแต่ละคนยังมีเส้นด้ายเล็กๆบางๆที่ร้อยพวกเขาไว้ด้วยกัน ระหว่างที่แต่ละคนออกไปแย่งไมกันร้องเพลงบ้าง คุยบ้าง พอถึงเวลาถ่ายรูปหมู่นี่สิน่ารักที่สุด
"เฮ้ย เพื่อนๆ เข้าแถงหน่อย โต โต กันแล้ว อย่ามัวแต่คุย...."
ลุงประกอบ (โกเมศร์) คู่รักคู่แ้ค้นของปะป๊าบอกว่า "เฮ้ย อ๋า มาถ่ายรูปกันหน่อย สมัยก่อนต่อยกันบ่อย ฮ่ะ ฮ่ะ" ป๊าเลยเล่าให้ฟังว่า "ไม่ชอบคนมีตังค์แล้วชอบว่าเพื่อนนี่หว่า" เราก็เลยเพิ่งรู้ว่าสมัยเด็ก ปะป๊าเรานี่เป็น "เด็กจนผู้ยิ่งใหญ่" โตขึ้นก็เลยชอบช่วยเหลือคนจน ไม่หมอบต่อคนรวย รวยจนไม่สำคัญ สำคัญที่เป็นคนนี่เอง เด็ดกว่านั้นเพื่อนป๊าเรียกป๊าด้วยชืออากงปักทั้งนั้น ว่า "เออ เออ จำได้แล้ว เฮ้ย ลูกเจ็กปัก ไร่ผักริมรถไฟ นี่หว่า ที่ดูหมอดู แล้วขอตังค์ไปให้คนจีนที่จนๆนี่หว่า เออคนที่ตีหัวเศรษฐีในตลาดไง !!!"
ถึงว่า นิสัยที่ว่าเนี่ยะ สงสัยจะสืบทอดทางพันธุกรรม ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ
พร่างพรายแสงดวงดาวน้อยสกาว..... ลั้น ลัน ลา
ความเห็น (3)
- มายิ้มๆๆ
- ประวัติป๋า
- สมัยก่อนไม่ธรรมดานะครับ
- เราได้เรียนรู้วิถีชีวิต
- ความเป็นอยู่ของคนในสมัยก่อนไปด้วย
- ขอบคุณมากครับ
- ลืมไปว่า
- วันก่อน
- ไปอบรมให้ครูที่แก่งกระจานมา
- เอามาฝากคนแก่ง
- ฮ่าๆๆๆๆๆ
ภาพสวยมากค่ะ อาจารย์ ขอบพระคุณค่ะ