หนีไม่พ้น เลยโดนทุบ
ยิ่งอยากหนี ยิ่งถูกตี ถูกล่าไล่
ยิ่งคว้าไขว่ สิ่งอยากได้ กลับวิ่งหนี
ยิ่งต้องการ ความรัก ความภักดี
ใจเต้นถี่ จิตบีบเค้น ก่อเวรกรรม
มิอาจอยู่ ในความร้อน ท่อนฟืนเผา
หากมี"เรา" มิอาจเข้า เตาเผาได้
แรงอาจหลบ หลีก-ห่าง-ว่าง รอทุกข์คลาย
พอผ่อนคลาย ดูกาย-ใจ ต่อไปพลัน
แต่ฉันนั่ง รออะไร อยู่เล่านี่
ไม่ยอมหนี อยากท้าสู้ ดูอีกหน
หวังคราวนี้ จิตสบาย ไม่ดิ้นรน
เพียงผ่านพ้น ดุจน้ำ บนใบบัว
ทำอะไร มัวแต่หวัง คงพังแน่
ไม่อยู่แต่ ปัจจุบัน มัวหวั่นไหว
โลกธรรมแปด ของคู่กัน อย่าหวั่นใจ
รู้ทันได้ จิตสบาย สว่างโพลง
ความเห็น (20)
สวัสดีค่ะ
ชอบอ่านจังค่ะ
เจอกันอีกแล้วคุณพอลล่า
อย่าชมบ่อยนักสิ ไม่ค่อยชอบให้ ชาว พรพ.ชมเลย แต่ชอบคุณพอลล่านะ
ยังไงก็ขอบคุณนะครับ
เดี๋ยวแวะไปเยี่ยม
อ้าว...ทำไมคะ
ชมจากใจนะคะ อิอิ
มันติดสํญญาเก่าน่ะครับ
สัญญาเก่า มันบดบังสภาวะที่แท้จริง
ยังไงก็ฝันหวานนนๆ นะครับ ^^
อันนี้ก็เป็นการยึดติด อย่างนึงนะคะ ปล่อยวางได้แล้วจะพ้นทุกข์ค่ะ
สัญญาก็เป็นกิเลสอย่างหนึ่งค่ะ
สวัสดีค่ะ
เข้ามาอ่านแล้วเกิดอาการกลัวกรรมค่ะ
เพราะฉีดปลวกตายไปหลายร้อยชีวิตค่ะ
ขอบคุณค่ะ
เอ แล้วการใช้ยาปฏิชีวนะแล้วแบคทีเรียตายไปมากมายนี่จะเป็นกรรมไหมครับ
จะตัดสินอย่างไรดี
หรือที่เราพยายามทำลายแหล่งเพาะพันธุ์ยุง,แหล่งเพาะไข้หวัดหมู เป็นการเบียดเบียนยุงและไวรัสไหมครับ เพราะบางศาสนาไม่ให้คุมกำเนิด
เอ... คุณพอลล่า มาเปิด M ต่อยกับผมดีกว่า ^^ just kidding
รักนะครับถึงกล้าพูด
เอ...คุณณัชชา และอาจารย์ครับ ผมพูดถึงพวกปลวก พวกยุงตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
แต่ถ้าอยากได้คำตอบจริงต้องพระอาจารย์คึกฤทธิ์ครับ ของแท้จากพระโอษฐ์ครับ
สวัสดีครับ คุณพี่สามารถ และกัลยาณมิตร
น้องพอลล่าครับ ช่วยสร้างสัญญาใหม่ๆ ให้พี่เค้านะ เป็นกำลังใจให้
....
คุณหมอสาโรจน์ครับ
ผมก็เหมือนกันเลย ทุกวันนี้ยังกังวลเล็กๆ ที่ต้องตียุงด้วยไม้ช็อตยุง
ช่วงหลังหลอกตัวเองไม่ให้กลัวบาป ด้วยการซื้อเครื่องดักยุงมาแทน
หลอกตัวเองว่า เป็นกรรมของยุง ที่มาตายในเครื่องเรา
แต่สุดท้ายก็ต้องยอมรับสภาพ ยอมรับในชะตากรรมของปุถุชน คนมีกรรม
ประเด็นของคุณหมอน่าสนใจมากๆ ครับ
ผมเคยสงสัยมานานแล้วว่า
เวลาเราเป็นหวัด ติดเชื้อ
แล้วกินยาปฏิชีวนะ เพื่อฆ่าเชื้อแบคทีเรีย
มันจะบาปมากมั๊ยครับ
....
สำหรับคุณณัชชา
ผมมีทางเลือกให้นะครับสำหรับปลวก
ผมเคยใช้ ไส้เดือนฝอย กับ เชื้อราเขียว
เป็นอาวุธชีวภาพสำหรับสู้กับปลวก
ลองใช้ดูนะครับ เผื่อจะสบายใจขึ้น
เพราะให้กลไกธรรมชาติจัดการกันเอง
อาจจะบาปน้อยหน่อย
แต่ที่สำคัญคือ ปลอดภัยกับตัวเอง และสภาพแวดล้อมด้วย
....
สำหรับพี่สามารถ ไม่รู้จะคุยอะไรแล้วครับ
หมดมุข...
หวัดดี เจ้าซวงน้องรัก หมดมุขเป็นเหมือนกันนะ
ขอเสริมน้องซวงในเรื่องอกุศลนิดนึงแล้วกัน
1. เรื่องเจตนา เรื่องความรุนแรง เกินกว่าเหตุหรือเปล่า เช่นตบยุงที ต้องวิ่งไล่ล่า หรือ ฆ่ามดก็ให้ตายยกรัง
2. การไม่คิดถึงอกุศลเก่า หรือสร้างสัญญาใหม่ในทางกุศล ถึงไม่ใช่วิธีที่ดีนัก แต่เป็นวิธีเอาตัวรอดในยามคับขัน จริงๆ ไม่ค่อยอยากเขียนเรื่องนี้เท่าไร เพราะเหมือนจิตถูกจะดึงกลับไปสู่กองอกุศล ซึ่งถ้านึกถึงบ่อยๆ แม้เป็นบาปเล็กน้อย ก็ลงสู่อบายได้เช่นกัน
เริ่มรู้สึกร้อนๆ อีกแล้ว ขอยืนยันว่านรกมีจริง มีขณะที่เขียนนี่แหละ
ต้องรีบไปสร้างกุศลใหม่เสียแล้ว
สวัสดีครับ พี่สามารถ
ขอบคุณครับที่เตือน
สำหรับผมเอง แม้จะรู้ว่าทางเบื้องหน้าเป็นนรก
แต่บางทีก็ต้องจำยอม
อย่างเรื่องยุง
ลำพังถ้าตัวผมคนเดียว คงไม่เท่าไหร่
แต่นี่ยังมีบ่วงเล็กๆ อีกสอง ที่ต้องปกป้อง
ก็เลยต้องจำใจ
ต้องไปชดใช้กรรมในนรกบ้างก็ต้องยอม
เลยตามเลยแล้วครับ
เมื่อรักจะเป็น "หมู" ก็ต้องไม่กลัว "น้ำร้อน"
.....
อยากบอกพี่ว่า
บนเส้นทางสายนี้ มีตัวคนเดียวเปลี่ยวเอกา
สบายกว่าเป็นไหนๆ
ถ้าชอบเถลไถลแบบผม
อาจเสียเวลาไปอีกนาน
เฮ้อ...ทำไงได้ล่ะครับ
เฮ้อ....ซวงเอ๋ย
บรรดาเรา เหล่าชาว "หมู"กระดาษ
ต้องถูกคราด ไล่แทง ทุกแห่งหน
ดีนะเป็น แค่หมู ไม่ใช่"คน"
ยังเวียนวน เกิดเป็นสัตว์ ผลัดกับควาย
ดีชาตินี้ เกิดมา มีคนบอก
ให้ค่อยลอก ทีละชั้น ค่อยหั่นหาย
ค่อยๆ ลอก ตัวกูออก ค่อยลอกลาย
กระดาษกลาย กลับว่างเปล่า เท่านั้นเอง
สิ่งที่ว่าง นั้นมีอยู่ มิรู้เห็น
รู้ยากเย็น เพราะสัญญา นั้นบังอยู่
ค่อยๆ ลอกทีละชั้นตามอย่างครู
สักวัน รู้เกิด-ดับ กับ "ไม่มี"
คิดเถิงเอ็งจริงๆ ว่ะซวง
(ตอนเขียนว่าคิดเถิงนี่ ใจแวบไปหาอีกคนเลยนะเนี่ย สัญญาทำงานตลอดเวลาจริงๆ แต่ยังไงก็ยังรักน้องพอลล่านะ อย่าโกดกันนน นะ ^^)
แหม...จะอุตส่าห์คิดถึงกันทั้งที ยังมีแว้บไปหาคนหน้าตาดี
ขอคารวะงามๆ ครับท่านพี่
ดูใจได้ละเอียดจริงๆ ที่เห็น แว็บๆ ซ้อนใน ความคิดถึง
พี่ซวง กะ พี่มาด
ทำงาน ทำงาน อิอิ
อย่าดังไปซิจ๊ะ น้องสาว เดี๋ยวเจ้านายพี่รู้หมด
น่าตีจิง ๆ
อ้าว มาแล้วเหรอน้องสาว คิดว่าโกดกันปายแล้ววว
เออ น้องซวงเราไปทำงานกันเถอะ เดี๋ยวค่อยมาใหม่
- แวะมาทายทัก
- แวะมาพักสมอง
- แวะแอบจ้องมอง
- แวะมาทักทายกัน....
อย่าดังไปซิจ๊ะ น้องสาว เดี๋ยวเจ้านายพี่รู้หมด
น่าตีจิง ๆ
หวัดดีคับคุณครู ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ ฝากกลอนไว้นิดนึง
อยากไปเยือน ปากชม ให้สมอยาก
แต่กิจมาก ติดธุระ ไม่อาจขืน
กิจที่ว่า พัฒนา อย่างยั่งยืน
โรง'บาลฟื้น กู้วิกฤติ ช่วยคิดงาน
กลอนพาไป อย่าสงสัย หรือซักถาม
ปากชมงาม เพราะทำเล และคนอยู่
หากคนทราม คงหมดงาม ไม่น่าดู
วานครูกู้ วิกฤตไทย เรื่องใจคน
อ้าว เจ้าซวง ยังอยู่เหรอนี่
นิสัยเดียวกันเจง เจง