เตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัว
ทำทานมาเยอะเป็นปี แต่ทำไมไม่รวยซะที การทำทานวันนี้แล้วจะส่งผลให้รวยทันตา นั้นหาได้ยาก เพราะคนที่รวยมาตั้งแต่เกิดนั้น เป็นเพราะผลบุญของเคาที่ส่งมาตั้งแต่อดีตชาติ ชาติที่แล้วมีความคิดดี จิตกุศลดี ทำดี ทำทานโดยมีความสบาย รับกับจิตที่ปราศจากโลภะ เมื่อเลือกที่เกิดใหม่ก็ไม่หมดแรงส่ง ทานที่ทำทั้งชาติมีกำลังใหญ่ สายป่านยาวจึงมีแรงอุดหนุนให้มั่นคั่งสม่ำเสมอ เนิ่นนาน โอกาสร่วงหล่นจากบัลลังก์ก็ยากนัก การทำทานเป็นเหตุปัจจัยในปัจจุบันยังไม่เพียงพอทั้งแง่ของความฉลาดหาเงิน และทั้งในแง่ของลำดับกาลให้ผลกรรมอันเกิดจากการทำงาน เพราะทางที่ทำในปัจจุบันชาติมักมาในรูปของกำลังหนุน ไม่ใช่หัวรถจักรฉุดดึงฐานะทางการเงินได้ทันตาทันใจ และเมื่อไม่ได้ทำทานด้วยจิตคิดสละ ไม่ได้ทำเพราะอยากอนุเคราะห์อย่างแท้จริง ทานนั้นก็มักมีผลน้อย หรือให้ผลช้า เนื่องจากความโลภเป็นของหนักนอกจากทำจิตให้ทึบ ไม่ปลอดโปร่งเป็นกุศลเติมที่แล้วยังบั่นทอนกำลังบุญหรือหน่วงเหนี่ยวไม่ให้เกิดผลเร็วอีกด้วย กฎแห่งกรรมวิบากที่ชัดเจนข้อหนึ่งคือถ้าก่อกรรมโดยมีโลภะ โทสะ โมหะเจืออยู่ กรรมนั้นจะเป็นกุศลหรือกระเดียดไปในทางอกุศล อย่างน้อยที่สุดถึงตั้งต้นเป็นกุศลจริงก็จบถูกแย่งพื้นที่ความสว่างไปด้วย เพราะมีเงาอกุศลทาบทับอยู่ดี เมื่อไหร่ที่คุณให้จนเกิดความรู้สึกราวกับซื้อของให้ตัวเองนั่นแหละคุณ “ทำทาน” อย่างแท้จริง ฝึกจนถึงจุดจริงๆ จะรู้ว่ารู้สึกอย่างไร เหมือนดีใจที่ได้ของเอง เพราะเข้าใจล่วงหน้าอย่างลึกซึ้งว่าผู้รับเขาจะเกิดปีติและอิ่มเอมกับการให้ของขนาดไหนแล้วคุณพลอยร่วมยินดีในระดับเดียวกันหรือเกินกว่าเขา คำแนะนำที่ดีที่สุด คือประกอบอาชีพ ขยันขันแข็งให้เต็มกำลังและอย่าหวังรวยทางลัด การมีอาชีพซื่อสัตย์สุจริตและความขยันขันแข็งนั้นไม่ใช่อำนวยผลเฉพาะหน้าที่การงานแต่ยังเหมือนเป็นฐานะรองรับความกินดีอยู่ดีที่สมตัวในระยะยาวด้วย เมื่อประกอบอาชีพสุจริต มีรายได้มา ก็ลองฝึกที่จะเผื่อแผ่เจือจาน ได้น้อยก็ทำน้อย แต่ขอให้มีใจใหญ่เป็นหลัก ก็จะพบด้วยตนเองว่าการให้ในแต่ละครั้งนั้น มีปรากฏการณ์บางอย่างเกิดขึ้นกันใจตน คือเบาลงเรื่อยๆ ยินดีมากขั้นเรื่อยๆ เลื่อมใสในการให้มากขึ้นเรื่อยๆ ถึงตรงนั้นต่อให้ไม่มีผลตอบแทนเป็นรูปธรรมใดๆ ใจคุณก็ไม่รอแล้ว เพราะอิ่มสุข อิ่มปีติ อยู่เดียวนี้แล้ว พอถึงจุดของความชอบให้ ชอบช่วย ด้วยไม่หวังผลตอบแทนนั้น ความช่วยเหลือจากธรรมชาติจะเริ่มไหลมา เทมา คุณไม่อยากได้ก็ต้องได้ คุณไม่อยากรวยก็ต้องรวย เพื่อเอาไว้เป็นทุนทำทาน เตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัวต่อไป..... ขอทานทางวิญญาณ คือสิ่งมีชีวิตที่หิวโหยบนเส้นทางแห่งความไม่รู้ เอาแต่สะสมเครื่องตัดกำลังแทบไม่เคยตระเตรียมเสบียงเพื่อเอาไว้เลี้ยงตัวเสียบาง นี้คือคู่มือที่จะช่วยให้คุณอิ่มทั้งที่ท้อง
ที่มา : จากหนังสือ “เตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัว” ฉบับคัดสรร ผลงาน ดังตฤณ ผู้เขียน เสียดาย... คนตายไม่ได้อ่าน
ที่สมอง และที่ใจตลอดจนห่างไกลจากทางกันดารของขอทานวิญญาณชั่วนิรันดร์ ...
ความเห็น (3)
นภา ปาสิกเทพย์
สวัสดีค่ะ คุณไอยลา(ไม่รู้ถูกรึเปล่า)
ดีใจมากค่ะที่บพ อยากอ่านมานานแล้ว แต่กำลังอ่านเข็มทิศชีวิต เล่ม ๒ ยังไม่จบ เข้า7 ตามปั้มน้ำมันทีไรก็คิดอยากจะอ่านก็หมายตาเอาไว้ โชคดีที่คุณสรุปไว้ให้อ่านเป็นบางตอนอย่างนี้ก็ขอขอบคุณมากค่ะ ดีมากเลย
ดีมากๆเลยค่ะ
บทความที่ลงจะใกล้กับชีวิตความเป้นจริงของเจ้าตัวมากเลย แต่อ่านแล้วดีนะเหมือนนิทาน "เรื่องมดขยันกับจั๊กจั่นเสียงใส" จ้า!!!!!