....ถ้าไม่ล้ม ก็ไม่รู้ว่า อาการเจ็บ รู้สึกอย่างไร
เช่นใดก็เช่นนั้น การทำงาน ถ้าไม่ผิดพลาด ก็ไม่จะรู้ว่างานนั้นทำให้ได้เรียนรู้อะไร
การยอมรับในความผิดพลาดในครั้งนี้
ทำให้ได้เรียนรู้ใจตัวเอง
…….
เรียนรู้ที่จะยอมรับและหยุดการพิพากษาผู้อื่น
เรียนรู้ว่า “น้ำตา” ไม่ได้แก้ปัญหาใจ
เรียนรู้ว่า “มิตรภาพ” บนความห่วงใยยังมีอยู่ใกล้ ๆ เสมอ
เรียนรู้ว่า “การหน่วง” ให้เวลาผ่านสักนิด เราจะมีสติ และมองเห็นทางแก้ของปัญหานั้น
......
ขอบคุณ “คุณสติ” ที่กรุณามาเยี่ยมและทำให้เกิด “คุณปัญญา” ตามมาเสมอ
......
ขอบคุณกัลยาณมิตรที่ทำให้ได้ “คิดถึง” ก็สุขใจ
19 พค. 52
ล้มบ้างจะเป็นไรไป ดีเสียอีกนะคะทำให้รู้ว่าก้าวเดินก้าวใหม่จะหนักแน่นกว่าเดิม ทีนี้ละล้มยาก เพราะ...เพราะจะหาหมอนมาหนุนรอบตัวเลยละค่ะ ^^ ชวนไปอ่านเรื่องที่ใกล้ตัวน้าอึ่งที่ บริการ Alert ในยุคทองสารสนเทศ ค่ะ
สติ มา...ปัญญา เกิด....อิอิ
1. น้องเองค่ะ [IP: 118.172.203.159]
ขอบคุณน้องนะคะ
ที่ส่งกำลังใจมาให้กันและกัน
"มีสติ" ค่ะ
น้าต๋อยที่รัก
เป็นเรื่องของธรรมชาติที่เรามักจะชอบจำในสิ่งที่เราอยากลืม
แต่เราจะลืมในสิ่งที่เราอยากจำ
....
ไม่แปลกค่ะ
........
กลุ่มขวัญเมืองเขาเรียกว่า "การเหนี่ยวนำ" (เกี่ยวไหมเนี่ย)
ตอนนี้หนักแน่นมั่นคงค่ะ (เพราะน้ำหนักขึ้น ทำให้เป็นปึกแผ่นขึ้นค่ะ)
ป้าแดงเจ้า
ก็เข้าใจว่าคนที่ไม่ทำอะไรผิด คือคนที่ไม่ทำอะไร
แต่เมื่อเราทำผิดแล้ว เราก็ศึกษาเป็นบทเรียนในครั้งต่อไป
แต่คนเรามักจะชอบมองคนว่าผิดครั้งเดียวต่อให้ทำดีร้อยครั้ง มันมักจะฝังใจการที่ผิดครั้งเดียว
เราจึงต้องเตือนตัวเราเอง ไม่ให้ถูกดึงดูดให้คิดเช่นนั้นกับคนอื่น ๆ
ใช่ไหมคะ
อาจารย์คะ
ดีใจที่แวะมาเยี่ยมค่ะ
แค่อาจารย์แวะมา "อิอิ" ก็ต่อเติมจิต เติมใจให้เกิดปัญญาแล้วค่ะ
อิอิอิ (3 อิ)
สวัสดีค่ะ
แวะมาทักทายพี่สาว....
ขอบคุณ....ที่พี่กลับมาเขียนบันทึกค่ะ
รออ่าน อ่านแล้ว หลายรอบ .... ตามมาอ่านอีกค่ะ
(^___^)