เสียลำพึงกับต้นหญ้า

whispers to the grass

ภายใต้ฟ้ากว้างและปราศจากเมฆหมอก

เด็กน้อยก้าวเดินอย่างช้าๆสำรวจไปรอบๆ

ท่ามกลางความเงียบงันของหุบเขาสูงตระหง่าน

ราวกะว่าเคยอยุ่ตรงนั้นมาก่อนกาล

แว่วเสียงน้ำไหลรินมาจากสายธารไหนกันหนอ

เท้าอันเปลือยเปล่าย่างก้าวไปบนผืนหญ้าอันอ่อนนุ่ม

"โอ...เทอช่างอ่อนโยนอารัยเช่นนี้ เทอรำพึงกับต้นหญ้า

เดินผ่านโขดหินน้อยใหญ่ ลัดเลาะไปทางเนินดิน

ที่ลาดชันเล็กน้อยสู้เบื้องล่าง

เดกน้อนเคลื่อยกายเข้าไปใกล้

เอือมมือเข้าไปสำผัสกับความเย็นฉ่ำของสายน้ำ

ช่างมหัศจรรย์อะไรอย่างนี้

เทอช่างอ่อนหวานและสดชื่น

ฉันรุ้สึกรักเทอเหลือเกิน

เทอเองก้อเปนส่วนหนึ่งของฉันด้วย