เมื่อเรียนจบจากสถาบันการศึกษาเดิม เพื่อนที่เรียนมาด้วยกันต่างแยกย้ายไปตามเส้นทางชีวิตของแต่ละคน เมื่อเวลาผ่านไป เกิดความคิดถึงวันวาน อยากี่จะกลับมาติดต่อกันอีกครั้ง
หลายคนพยายามหาช่องทางในการติดต่อสื่อสาร ซึ่งการติดต่อกันในยามที่เพื่อนแต่ละคนต่างแยกย้ายไปตามทางชีวิตของแต่ละคนนั้นยากกว่าในสมัยที่นั่งเรียนด้วยกัน
ในยุคอินเทอร์เนต เมื่อหลายคนค้นข้อมูล ไปเจอเวบไซต์รุ่น ของศิษย์เก่าหลายแห่ง เห็นเพื่อนๆในเวบนั้นเข้ามาติดต่อสื่อสาร post รูปภาพต่างๆ มีการติดต่อกันอีกครั้ง หลายคนเห็นแล้ว อยากทำอย่างนั้นบ้าง
หลายคน ทำเวบรุ่นในลักษณะแบบนั้น ขนาดใช้เวบที่ดีที่สุด ทำตามตัวอย่าง แบบเดียวกับเวบต้นแบบ หรืออาจจะทำได้ดีกว่าด้วยซ้ำ แต่ทำไมถึงไม่ประสบความสำเร็จ.... เพื่อนๆไม่เห็นจะติดต่อกันอย่างอบอุ่นเหมือนในเวบรุ่นที่เห็นเป็นตัวอย่างบ้างเลย
บางที คุณอาจจะลืมหัวใจสำคัญหลายข้อไป....
เวบรุ่นที่มี สมควรที่จะมี
หากมีเวบรุ่นเพื่อการสื่อสาร ..คำว่าการสื่อสาร นั้น ควรสื่อสาร 2 ทาง
....ถ้ารอให้เพื่อนสื่อสารมาอย่างเดียว เวบรุ่นคงเงียบเหงา หากมีประเด็นให้พูดคุยสื่อสารกันไป ในช่องทางต่างๆที่สะดวก ทั้งในเวบ ทางโทรศัพท์ การพบปะสังสรรในที่ต่างๆ มิตรภาพย่อมจะยั่งยืน
เวบรุ่น จึงเป็นเพียงเครื่องมือหนึ่งในการสื่อสารระหว่างกันเท่านั้น
เรื่องของมิตรภาพ ถ้ามีการนัดหมายพบปะสังสรรกันบ่อยๆ มีการสื่อสารกันทางอีเมล์, MSN, Hi5 บ่อยๆ ถึงไม่มีเวบรุ่น มิตรภาพก็ยั่งยืน
ขอบคุณที่แจ้งข่าวครับท่าน
ถ้าไม่ติดอะไรจะแวะไปครับ
มีความสุขมากๆๆนะคะ เมื่อไรจะมีข่าวดีมาบอก
แวะมาทักทาย สหายเก่า ครับ
ยังไม่มีข่าวดีที่ครูอ้อยอยากฟังในเวลานี้ครับ :)
มีแ่ต่ข่าวดีเื่รื่องอื่นๆ
สวัสดีและขอบพระคุณครับ คุณหมอ JJ
ถูกต้องแล้วครับ ... ยากจริงๆ
โดนใจจริงๆ..เพราะพึ่งจบมา มีเวบไซด์ของศิษย์เก่าก็มีแล้วแต่..รู้สึกเงียบเหงา ห่างกันไปเรื่อยๆ เกรงว่านานๆไปความรักความผูกพันและมิตรภาพของพวกเราจะห่างหายไปตามกาลเวลา
ขอบคุณบันทึกนี้มากค่ะ..คงต้องรีบทำให้คึกคักเหมือนเดิม.
การทำงานทุกอย่าง ไม่ว่างานเล็กหรืองานใหญ๋
ล้วนอยู่ที่ความมุ่งมั่้น ตั้งใจครับคุณ nokvihok
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จก็อยู่ตรงนั้น
หากมองถึงผลสำเร็จในอนาคต
เราคงรู้ว่า เราทำอะไรอยู่
สิ่งที่ลงแรง ลงเวลาทำไปนั้น จะได้อะไร
เมื่อทำงานมีเป้าหมา่ย
เราก็มีกำลังใจทำงานนั้นมากขึ้น