ผู้เขียนได้อ่านข้อคิดเห็นต่างๆในบันทึก ลูกน่ารักเพราะใครในบล็อกอันเนื่องมาจากลูกๆ และได้อ่านข้อคิดเห็นต่างๆ เลยมีติเตือนใจมาฝาก สอนด้วยการกระทำ
การที่จะสอนคนหลายๆคนให้ทำตามคำสอนของเรานั้นไม่ว่าจะเป็นผู้ใหญ่หรือเด็ก เราควรทำสิ่งนั้นๆให้เป็นตัวอย่างที่ดีให้เค้าเห็นก่อนคำสอนเราก็จะมีค่าขึ้นมาเองโดยไม่จำเป็นจะต้องสอนแบบพร่ำเพรื่อเลยและบางครั้งก็อาจจะไม่มีความจำเป็นต้องพูดเลย เช่นหัวหน้าบอกให้ลูกน้องมาทำงานเช้าๆหน่อยในขณะที่ตัวเองมาทำงานสายเกือบทุกวัน คำพูดนี้คงไม่มีลูกน้องคนไหนที่อยากจะเชื่อ (ตัวอย่างนี้ไม่ได้ยกมาจากหัวหน้าของผู้เขียนนะคะ) ถ้าลูกน้องไม่ตอบกลับมาว่าตัวเองมาเช้าให้ได้ก่อนเถอะก็ถือว่าเป็นโชคดี หรือ ถ้าพ่อแม่จะสอนเด็กว่าลูกอย่ากินข้าวคำน้ำคำนะมันไม่ดี แต่ถ้าตัวเองทำให้ลูกเห็นลูกก็คงต้องถามว่าทำไมพ่อกับแม่สอนว่าอย่ากินข้าวคำน้ำคำในเมื่อมันไม่ดีแล้วคุณจะตอบลูกว่าอย่างไร
เห็นด้วยกับคำว่า สอนด้วยการกระทำ เป็นอย่างยิ่ง
คำที่ผมนึกถึงเสมอ คือ ต้องไม่เป็นแม่ปู