บ้านนอก
วันนี้มีโอกาสขับรถเพื่อที่จะไปส่งลูกสาวที่ตัวจังหวัดมหาสารคาม ในระหว่างที่ขับไปตามถนน ปกติทุกคนมีกิจกรรมปฏิบัติในระหว่างการขับรถบนท้องถนน เช่น บางคนกินขนมของขบเคี้ยว บางคนพูดคุยกับเพื่อนร่วมเดินทาง บางคนก็พูดคุยโทรศัพท์(ไม่ควรกระทำเพราะทำให้เสียสมาธิและผิดกฎหมาย) ส่วนตัวผมก็ถือโอกาสพูดคุยกับลูกสาวทั้งได้สาระและไร้สาระตามแต่บรรยากาศ และความสนใจของทั้งสองคน แต่สิ่งหนึ่งที่ผมมักจะปฏิบัติอยู่เป็นประจำในขณะขัคดี ขับรถคือ ฟังวิทยุที่เป็นรายการเพลง รายการสารคดี หรือรายการที่ให้ข้อคิด คติเตือนใจ เป็นต้น แต่วันนี้ ได้ฟังรายการหนึ่งที่เป็นรายการเกี่ยวกับธรรมะ มีอยู่ตอนหนึ่งผู้บรรยายธรรมะได้กล่าวว่า "คนเราก็มีแค่กว้างศอก ยาววา หนาคืบ" เมื่อคิดตามคำบรรยายนั้นก็เป็นดังท่านกล่าวมานั่นแหละ สุดท้ายมันก็มีแค่นั้น ไม่รู้จะมัวแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกันอยู่ทำไม ทุกคนปรารถนาความสุข แต่ยิ่งหายิ่งห่างไกล ยิ่งสะสม(ทรัพย์)ยิ่งเห็นแก่ตัว ดูตัวอย่างในประเทศของเราในขณะนี้ ทุกหย่อมหญ้าเป็นอย่างนั้น
ความเห็น (3)
สวัสดีค่ะ
- ตอนนี้อยู่บนรถทัวร์พิษณุโลกยานยนต์
- จะกลับบ้านที่พิษณุโลก
- มาจากเมืองกาญจน์ฯ แยกกับ ดร.ขจิต
- เขาไปบ้านพ่อครูบาต่อ
- ครูคิมขอกลับไปช่วยน้อง ๆทำงานที่โรงเรียนค่ะ
- บันทึกแบบนี้ดีค่ะ..คนในสังคมต้องมีสำนึกในการลดการแก่งแย่งกันนะคะ
- อาจารย์สบายดีนะคะ
ครูคิม สงสัยจะเป็นชีพจรลงเท้า แต่ก็ดีนะ ได้เปลี่ยนบรรยากาศ และได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับผู้ทรงปัญญาทั้งหลาย
ส่วนผมก็วุ่นวายกับงานเรียน และงานเรียนฟรี 15 ปีอย่างมีคุณภาพของรัฐบาล เพื่อประโยชน์ของเด็กและประเทศชาติ
อากาศร้อนนะครับครูคิม แถมนักการเมืองสร้างสังคมเดือดร้อนยิ่งกว่า
