ข้อร้องเรียน ต้องมาพร้อมหนทางแก้ไข

 

ข้อร้องเรียน ถือเป็นอันตรายอย่างยิ่งในการทำงาน

ผมเชื่อครับว่าทุกๆ องค์การต้องพบปัญหาด้านนี้มาด้วยกัน

โดยเฉพาะองค์การที่เกี่ยวข้องกับงานบริการ

เพราะในความเป็นจริง เราคงไม่สามารถที่จะให้บริการลูกค้า

ได้ถูกใจทุกคน เพราะลูกค้าก็คือคน

มีความคิดเห็นและความต้องการแตกต่างกัน

แต่นักบริการก็คงต้องบริการให้ดีที่สุด

มีข้อตำหนิหรือผิดพลาดน้อยที่สุด

 

ปัญหาส่วนนี้เป็นปัญหาที่เมื่อผู้บริหารเห็นแล้ว ก็คงไม่สบายใจนัก

แต่ที่ไม่สบายใจมากที่สุด

ก็คงจะเป็นบุคลากรที่ให้การบริการท่านนั้นนั่นเอง

เชื่อแน่ว่าต้องเครียด เพราะไม่รู้ว่าจะโดนอะไรต่อไป

 

วิธีการแก้ไขที่ผมเชื่อว่าผู้บริหารนั้นอยากเห็นเมื่อพบกับข้อร้องเรียน

นั่นคือ

ข้อแก้ไข ที่ได้ดำเนินการ หรือแนวโน้มที่จะแก้ไข ต่อข้อร้องเรียนนั้นๆ

 

จะดีเพียงใดครับ หากเราใช้ไหวพริบปฏิภาณในการแก้ไขปัญหา

เพราะไม่พียงแต่จะเป็นการรักษาชื่อเสียงขององค์การด้วยแล้ว

ยังแสดงถึงความสามารถของเราด้วย

เพราะสิ่งที่ผู้ริหารต้องการจากพนักงาน นั่นคือ

 

การคิดหรือการปฏิบัติเพื่อให้องค์การก้าวหน้า หรือเป็นการรักษาชื่อเสียง

 

ดังนั้นการที่เราเองจะนำข้อร้องเรียนนั้นๆ นำเสนอให้ผู้บริหารทราบ

ก็ควรที่จะเสนอแนะแนวทางที่คิดว่าน่าเป็นไปได้

ให้ผู้บริหารได้พิจารณาด้วย

 

อย่าลืมครับว่า...ผู้บริหารนั้น ไม่ได้ทำงานอยู่หน้างานเหมือนกับเรา

เราเองเป็นผู้ที่รู้ดีที่สุดในหน้างาน

ก็ควรที่จะนำเสนอทางแก้ไขปัญหานั้นๆ

เพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงมิให้เกิดขึ้นซ้ำสอง

 

ซึ่งข้อแก้ไขต่างๆ นั้น จะได้รับการพิจารณาอนุมัติขนาดไหน

ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ฉุกเฉินที่ได้รับทราบมา

 

ทุกองค์การคงไม่อยากได้ยินเฉพาะการต่อว่าเท่าน้นครับ

เพราะรู้สึกแย่ หดหู่

เราควรนำเสนอทางแก้ไข หรือหนทางใหม่ที่ดีกว่าเดิมไว้ให้ด้วย

จะได้เป็นแนวทางในการพัฒนาองค์การในอนาคต

 

สั้นๆ ง่ายๆ ที่จะบอกคือ อย่านำเสนอแต่เพียงด้านลบ

หรือแค่ความสะใจของเรา

แต่ควรเห็นอกเห็นใจต่อหน่วยงานที่เราทำงานอยู่

หากเราไม่ช่วยกันพัฒนาปรับปรุง รอให้มีข้อร้องเรียนอยู่เรื่อยๆ

ผู้ที่ตกที่นั่งลำบากก็คือเราเองครับ เพราะเมื่อไม่เข้าตาผู้บริหาร

ก็มีหนทางเดียวคือ พิจารณาให้ออก

แล้วเวลานั้นก็อาจจะสายเกินการนำเสนอข้อแก้ไขเสียแล้ว  

[นาง วิลาวัณย์ อุ่นเรือน]

อย่าลืมครับว่า...ผู้บริหารนั้น ไม่ได้ทำงานอยู่หน้างานเหมือนกับเรา

เราเองเป็นผู้ที่รู้ดีที่สุดในหน้างานสั้นๆ ง่ายๆ ที่จะบอกคือ อย่านำเสนอแต่เพียงด้านลบ

หรือแค่ความสะใจของเรา

แต่ควรเห็นอกเห็นใจต่อหน่วยงานที่เราทำงานอยู่

หากเราไม่ช่วยกันพัฒนาปรับปรุง รอให้มีข้อร้องเรียนอยู่เรื่อยๆ

ผู้ที่ตกที่นั่งลำบากก็คือเราเองครับ

ชอบมากค่ะคำนี้

ได้ความรู้มากเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ