ทำงานเป็นทีม ไปไหน ไปกัน

ทำงานเป็นทีมทำมั้ย ทำไม ทำไมต้องไปค่าย หนูไม่ชอบ...

เมื่อคราวที่แล้วก็มาหยุดลงที่ ที่พัก(ที่แสนสะดวก กลุ่มหนึ่งว่างั้น)

กลุ่มหนูดูสิคะ ประตูก็ปิดไม่ได้  ....ทำไงดี แถมหนูต้องเดินไกลเกือบ300เมตร

กลางแดดเปรี้ยงๆกว่าจะถึงห้องประชุม  ฮือๆๆๆๆๆๆ ห้องน้ำ ก็  โอ้ยย.....

ดีหน่อยมาถึงห้องประชุมแล้ว แต่ทำไมอากาศร้อนยังงี้ หิวก็หิว

ครูฝึกก็ไม่อยากพูดถึงรุ่นคุณพ่อนะคะ(เดี๋ยว..ทำไมให้นั่งแปล๊บเดียว โปรแกรมเยอะจัง)

เอ้าละลายพฤติกรรมบรรดาป้า น้า อา ลูกหลานซะหน่อยมาดูกัน ไอ้ที่บ่นๆ เป็นเสียงหัวเราะหงอหงายเล้ย

นี่ไง้ก็แต่ละสีต้องเต้นตามเพลงที่แต่ละกลุ่มต่างคิดท่าเต้นออกมา

เพลง

หน่อนหมอนถอย  ถอยหมอนนอน  หน่อนหมอนถอย ถอยหมอนก่อนนอน

เพลง

เต่าเห็นหอย หอยเห็นเต่า เต่าเห็นหอย เห็นหอยเขย่า

เเต่ละกลุ่มต้องมาโชว์หน้าห้องด้วย(แต่ละกิจกรรมครูเอาคะแนนมาล่อด้วยค่ะ)

กิจกรรมที่ครูเลือกมาง่ายๆแต่สนุกแฝงไว้ด้วยข้อคิดเน้นเรื่องสามัคคี

 แล้วครูก็ให้จัดการแสดงคืนนี้ ดูสิว่าแต่ละกลุ่มซ้อมหนักแค่ไหน

แต่ละกลุ่มคละอายุ เพศ หน่วยงาน อายุน้อยสุด 21ปี มากสุด 58 ปี

กลุ่มนี้เกือบหนึ่งทุ่มค่ะ

กิจกรรมการแสดงสดภาพมืดไปนิดเดี๋ยวเอามาให้ดูใหม่ค่ะ

วันที่สอง

เริ่มออกกำลังกาย(แสงแดดจ้าแต่หกโมงเช้าค่ะ) แล้วก็มาอาบน้ำแต่งตัวพัก  10นาที แล้วไปเข้าฐานต่างๆ ที่ต้องทำงานเป็นทีม   คำสั่งชัดเจน ลดเวลาในการทำงาน ที่สำคัญต้องร่วมมือกัน

อาบน้ำแต่งตัว 30 นาที รับประทานอาหารเช้า

 แล้วเข้าห้องให้แต่ละกลุ่มนำเสนอปัญหาในองค์กร  และการแก้ไขปัญหา

เขียนออกมาเป็นMapingแล้วนำเสนอหน้าห้อง พอสรุปได้คร่าวๆ เรื่อง คน  เงิน การสั่งการ  อุปกรณ์  และการเอาใจใส่ดูแลอย่างจริงใจ เห็นใจ เข้าใจ ให้ความสำคัญ เท่าเทียมกัน

พักรับประทานอาหารกลางวันแล้วกิจกรรมโดหอสูง(กลุ่มนี้อายุมากเป็นส่วนใหญ่ค่ะ)

บางคนไปทำกิจกรรมโดดหอสูง "She บอกว่าใครไม่ได้โดด  ไปไม่ถึงดวงดาว โอ้โฮ"

คนที่หลงไหลกับเสียงเพลงมันส์ กับเสียงร้อง ทั้งร้อง ทั้งเต้นของครูฝึก

และผู้เข้าร่วมอบรมก็อยู่ในห้องประชุม(อากาศร้อนมากค่ะ)

ครูไส-วะ ไม่ยอมวางไมค์เล้ย(ดีที่มีไมค์หลายตัว ครูนุกูลเสียงหล่อมาก)

ครูท่านอื่นมีมุขเด็ดๆกระจาย

ประกาศผลกิจกรรมกลุ่มที่มีคะแนนนำได้แก่...สีแดง

รับปีกของค่ายไปประดับ  บ่งบอกถึงทีมที่มีความสามรถในการทำงานเป็นทีมได้อย่างประสิทธิภาพ

ภาคบ่ายเกิดอะไรขึ้นทำไมน้ำตาท่วมห้องประชุม

ครูได้เล่าถึงความสามัคคีของคนในชาติ และความลำบากของพี่น้องสาม

จังหวัดชายแดนใต้ ประสบการณ์ที่ครูฝึกได้ร่วมรบ และอยู่ที่สามจังหวัดชายแดนใต้

มิตรภาพที่เราโหยหา  สามัคคีที่ต้องการให้เกิด

 

ทำไมคนไทยเข่นฆ่ากันเอง

"ทำไมครูไม่ขอย้ายไปสอนที่อื่นครับ"

มนัสถามขึ้นหลังจากที่ครูขึ้นมานั่งคู่กับเขาในที่นั่งตอนหลังของรถฮัมวี

"ย้ายไปแล้ว ใครจะมาสอนแทนฉันหละ กลัว ครูก็กลัวอยู่หรอกนะ แต่ถ้าฉันย้ายไปอีกคน ทั้งโรงเรียนก็จะเหลือครูอยู่แค่สามคน ฉันทิ้งพวกเขาไปไม่ได้หรอก"

ขอบคุณภาพจากhttp://www.oknation.net/blog/bigtoh

ข่าวตามสื่อต่างๆ

"รัฐบาลอย่าประมาทกับสถานการณ์ภาคใต้" :

การฆ่ารายวันในสถานการณ์ความไม่สงบในจังหวัดชายแดนภาคใต้ จะยุติลงได้เมื่อไร ?

 

เจ้าหน้าที่ทางสุขภาพทำงานลำบากและขาดแคลน

 สูญเสียทหารและประชาชนไปแล้วเท่าไหร่

หัวหน้าโจรใต้” ลั่น! เอาคืน 60 ศพ

โจรใต้เหิมบึ้มทหาร เจ็บ 8 - ฆ่า "รปภ." ร.ร.ดับ 1

ภาระกิจอันยิ่งใหญ่ของทหารในสามจังหวัดชายแดนใต้เพื่อปกป้องอธิปไตยของไทยและราชบัลลังก์

ถ้าเราไม่รักสามัคคีแล้วเพลงชาติไทยจะร้องให้ใครฟัง

         

ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อ ชาติเชื้อไทย

 

 

ขอบคุณภาพจากhttp://www.oknation.net/blog/print.php?id=63290

ภาพฉายต่อมาเป็นสภาพของแม่ และครอบครัวของครอบครัวทหารที่สูญเสีย คนที่นั่งข้างแม้กระทั่งตัวดิฉันเองน้ำตาร่วงแมะๆๆ

แม่ผู้สูญเสีย

(ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต)

บรรยากาศ(ระหว่างที่ครูบรรยายประกอบภาพ )เสียงจอแจ ลงไปมาก สักพักผู้หญิงจะยกมือ(ทำสัญญาณขออนุญาตเข้าห้องน้ำ)ตาแดงๆๆ บางคนเช็ดน้ำตากับชายเสื้อตนเอง แม้แต่ผู้ชายยังได้เห็นน้ำตากันในครั้งนี้

ครูฝึกสรุป

"เราลำบากแต่ยังน้อยกว่าพี่น้องในสามจังหวัดในแดนใต้

เราอึดอัดในการทำงานยังน้อยกว่าพี่น้องในสามจังหวัดที่ไม่กล้าออกไปประกอบอาชีพ

อาหารที่ไม่อร่อย  ห้องน้ำที่ไม่สะดวกสบายยังดีกว่าพี่น้องสามจังหวัดชายแดนใต้ที่ต้องหลบเอาชีวิตรอดก่อน

เราควรจะทนกับสภาพ  ยอมรับกับสภาพของเรา ลองหันไปมองดูคนอื่น เขาลำบากกว่าเรามากหลายเท่า

ชีวิตเกิดมาทำไม ทำอะไรเพื่อแผ่นดินเกิดหรือยัง?"

==============

"โตขึ้นลูกอยากเป็นอะไรหละ?"
         "ผมอยากเป็นทหารครับ"

แม่อดขำไม่ได้ที่เห็นลูกชายทำท่าวันทยาหัตถ์เข้มแข็ง เด็กหนอเด็ก เฮ้อ ...

"แม่ครับ ... ผมกำลังจะกลับบ้านครับ ..."

เสียงคุ้นหูแว่วดังอยู่ไม่ไกลนัก เจ็บไปหมดทั้งตัว เกิดอะไรขึ้น!!

"ระวังเนื้อระวังตัวนะลูก ... แม่เป็นห่วง"

แด่เพื่อนทหารหาญที่ต้องรบอยู่ในสมรภูมิ เพื่อชาติและประชาชน

ขอบคุณภาพจากwww.oknation.net/.../2007/10/10/entry-1

ทหารที่มีชีวิตรอดกลับมาถือว่าโชค

ครอบครัวทหารได้เฮ สามีกลับบ้าน เสร็จกิจเปลี่ยนกำลัง 3 จังหวัดชายแดนใต้

======================

คนที่ฟังบรรยายขอระบายความรู้สึก

พูดทั้งน้ำตา

สะอึกในลำคอ  น้ำตาคลอเบ้า

น้องๆหลายคนไม่ได้พูดแต่เขียนบรรยายความรู้สึกทั้งน้ำตา

"หนูไม่คิดว่าทหารผู้น้อยลำบากเหลือเกิน  เงินเดือนน้อยอาชีพที่เสียสละเลือดเนื้อ แต่ อยู่ด้วยความลำบาก"

"พ้อได้มาเบิ่งจั่งซี่จั่งฮู้ว่าเพิ่นลำบากกว่าโตน้อ"

พี่อาวุโสที่เสนอแนะเรื่องเงินเวรบอกเบาๆ

ฯลฯ

วันจากลาก็มาถึง มีของที่ระลึกมอบจากใจและน้ำตา

"ยามศึกเรารบยามสงบเราพัฒนา"

มีทหารอยู่ที่ไหนเราอุ่นใจเสมอ

ขอบคุณพ่อครัวฝ่ายครัวที่จัดอาหารอร่อยถูกปาก

ผลการประเมิน(ขอรถคันที่ดิฉันนั่งไปคันเดียว เกินคุ้มค่ะ

ตลอดทางเราให้ผู้เข้าร่วมประชุมได้บรรยายความรู้สึกของตนเอง)

"หนูไม่เคยคิดถึงคนอื่นเลย......ค่ายนี้สอนหนูเป็นคนค่ะ"

คำพูด เสียงตำหนิที่พรั่งพรูเมื่อมาถึง.....รู้สึกแต่เวลานี้หนูรู้สึกอัดอั้น

ถ้าเมื่อไหร่ครูฝึกพูด"ศรีนครินทร์"

ทุกคนต้องพูดคำขวัญนี้ค่ะตลอดสองวันที่อยู่ในค่าย

เราจะอยู่ร่วมกันฉันท์พีน้อง

จะประคองกันไปให้ถึงฝัน

(ขอแก้ของเดิมนะคะคุณครู)

ร่วมกันสร้าง

ว่าอะไรว่าตามกัน

สามัคคียึดมั่นความเป็นไทย

หลักสูตรสองวันทุกคนมีรอยยิ้มและคราบน้ำตาและนึกถึงคนอื่นบ้าง

ความดีทั้งหลายขอยกให้ครูฝึกที่จัดกิจกรรม ละลายพฤติกรรมของพวกเรา  และ งานบริการโรงพยาบาลศรีนครินทร์ ที่เปิดโอกาส ให้พวกเราเพิ่มความเข้าใจในตัวตน และคนอื่น

นอกจากนี้เรายังได้รู้จักสมาชิกของโรงพยาบาลศรีนครินทร์ ทำกิจกรรมต่างๆร่วมกันอย่างสนุกสนาน  แม้วันที่ผ่านมาเดินผ่านกันยังไม่ทักทายกัน

เดี๋ยวนี้มีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ขอบคุณสมาชิก และStaff ทุกคนค่ะ

 

                                                                              

[หัถศิลป์; huttasilp.blogspot.com]

เชิยชมงานศิลป์สวยๆ hutt://huttalp.blogspot.com

[หัถศิลป์; huttasilp.blogspot.com]

เชิญชมงานศิลป์สวยๆ http://huttasilp.blogspot.com

[ยิ้มกันเข้าไว้]

สงสารคนไทย ที่ประเทศไทย จากคนไทยติดแผ่นดินในมาเลเซีย

อ่านentry นี้แล้วคิดถึงเมืองไทย สยามเมืองยิ้มของเรา

 http://www.oknation.net/blog/singslatan

[เราสีเดียวกัน]

รักกันไว้เถิด

http://www.oknation.net/blog/soda

[ไก่...กัญญา]

สวัสดีค่ะ คุณต้อม

แวะมาชมบรรยากาศ กลุ่ม 2

เชิญแวะไปชมกิจกรรมของกลุ่ม 1 ที่นี่นะคะ

http://gotoknow.org/blog/firstaids/247129

 

 

[นาง วิลาวัณย์ อุ่นเรือน]

ภาพสวยมากค่ะพี่ไก่ขอบคุณค่ะ

ฝากบอกพี่ไข่แวะมาดูภาพตัวเองด้วยค่ะ

พี่ไข่(พี่คนงานAEค่ะ)

[ไก่...กัญญา]

ได้เลย จะบอกให้คน AE เข้ามาดูค่ะ

ขอบคุณนะคะ

[เทพพิทักษ์ พัฒน์ช่วย]

ขอบคุณครับ ที่แวะมาเยี่ยม อยากให้คนไทยสามัคคีกันครับ

[นาง วิลาวัณย์ อุ่นเรือน]

  ขวานไทยใจหนึ่งเดียวค่ะ