ฝากผี..ฝากไข้

เมื่อคนไข้ไว้วางใจเราขนาดนี้.. บ่ายนั้นเราจึงเปิดห้องผ่าตัดด่วน เพื่อผ่าตัดไส้ติ่งให้อุ้ยของเรา..” ด้วยความตั้งใจ ด้วยความเอาใจใส่ในทุกเรื่อง เพื่อให้ผลการผ่าตัดออกมาดีที่สุด..

บางครั้งเรื่องเล่าจากการทำงานของน้องๆ ดูจะคล้ายๆฉากชีวิตนิยายเล่มใหญ่ ที่เหล่าผู้แสดงนำไม่ว่าพระเอก นางเอก ได้แสดงให้เห็นความกล้าหาญ เสียสละ นิยายเหล่านั้นอาจจะดูเกินจริง แต่แม่ต้อยคิดว่า บางครั้ง นิยายเหล่านั้น ก็มาจากเรื่องราวชีวิตจริงของคน

เรื่องราวของคนทำงานในโรงพยาบาลที่อุทิศงานให้สังคม โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน นอกจากความรับผิดชอบที่มีอยู่ บวกกับความเชื่อ ความศรัทธา ของคนไข้ที่มีต่อคุณหมอของเขา หรือความผูกพันของหมอคนหนึ่งที่มีต่อคนไข้ บางครั้งเกิดขึ้นอย่างแทบไม่น่าเชื่อ เป็นสิ่งที่น่าจะเอามาเล่าขานต่อเพื่อ สร้างความสุขใจให้กับสังคมบ้านเมืองเรา

เมื่อแม่ต้อยและทีมไปทำงานในต่างจังหวัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในชนบทที่อยู่ห่างไกล เรามักจะ ค้นพบเรื่องราวที่น่าประทับใจหลายๆอย่าง ของน้อง หมอ น้องพยาบาล และวิชาชีพอื่นๆที่ทำงานในพื้นที่ ซึ่งทำหน้าที่ อย่างไม่เกี่ยงงอนว่า ภาระงานจะมากมายอย่างใด พื้นที่ที่ไกลปืนเที่ยงแบบนั้น กลับทำให้อุดมการณ์ชีวิตเต็มเปี่ยมมากขึ้นด้วยซ้ำ ด้วยความผูกพัน และความเห็นใจที่เกิดขึ้นระหว่างผู้ให้บริการ และคนไข้ผู้หวังใช้บริการ

เช่น ครั้งล่าสุดที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน แม่ต้อยได้รับฟังเรื่องราวที่น่าประทับใจจากน้องพยาบาลคนหนึ่ง ที่เล่าเรื่องการทำงานของคุณหมอที่เป็นขวัญใจของเธอให้ฟังว่า

โรงพยาบาล ศรีสังวาลย์ แม่ฮ่องสอน

วันหนึ่งมีคนไข้ ชาวเขาคนหนึ่ง ถูกทำร้ายร่างกายที่ศรีษะ จนสลบเหมือด เมื่อช่วยเหลือเบื้องต้นแล้ว ทางรพ.จึงส่งคนไข้คนนี้ไปผ่าตัดกะโหลกศรีษะที่รพ. มหาราชนครเชียงใหม่ เมื่ออาการดีขึ้นจึงรับคนไข้ กลับมาดูแลต่อเนื่องที่รพ.ศรีสังวาลย์ เช่นเดิม

เนื่องจากเป็นคนต่างด้าว สื่อสารลำบากและไม่มีญาติมิตรที่จะมาดูแลใน ระยะพักฟื้นที่คนไข้ยังดูแลตัวเองไม่ได้ คุณหมอท่านนี้ได้เห็นความลำบาก ของคนไข้คนนี้ ประกอบกับใจที่เมตตาของคุณหมอเอง จึงได้จ้างวานให้คนมาดุแลตนไข้คนนี้เป็นพิเศษ ด้วยเงินส่วนตัวของคุณหมอเอง

ในขณะที่กำลังอยู่ในระยะเวลาดุแลคนไข้นี้ คุณหมอได้รับการคัดเลือกให้เป็นแพทย์ ดีเด่น แพทย์ ศัลยกรรมดีเด่น และข้าราชการดีเด่นระดับประเทศ และต้องเดินทางไปรับรางวัลอันมีเกียรตินี้ที่กรุงเทพฯ

คุณหมอลังเลใจ ในการเดินทางไปรับรางวัล ด้วยความเป็นห่วงคนไข้คนนี้ คุณหมอปรารภกับน้องพยาบาลว่า

“ หาก หมอไปแล้ว ใครจะมาดูแลคนไข้ละ?”

คำพูดสั้นๆนี้เอง.. มีความหมายที่เกินจะบรรยายได้ถึงความห่วงใยของหมอคนหนึ่งที่มีต่อคนไข้คนหนึ่ง ซึ่งไม่มีใครรู้จักหัวนอนปลายเท้า ไม่มีทั้งญาติมิตร ไม่มีคนรู้จักแม้แต่คนเดียว มีเพียงคุณหมอเท่านั้นที่เอาใจใส่ ห่วงใย

ไม่ได้คิดถึง ลาภยศ หรือสิ่งที่จะมาตอบแทนทั้งสิ้น.สำหรับตัวเอง.

และอีกเรื่องที่อำเภอขุนยวม

มีคนไข้สูงอายุคนหนึ่งเป็นแม่อุ้ย อายุประมาณ ๘๐ กว่าปี ปวดท้องมากมาที่โรงพยาบาล ขุนยวม เพื่อรับการรักษาอาการป่วยที่เกิดขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วน..

ผอ.โรงพยาบาลซึ่งไม่ได้เพียงแต่ทำหน้าที่” ผู้บริหาร”ในการบริหารโรงพยาบาลเท่านั้น แต่ยังต้องทำหน้าที่ของ “ หมอ”ในการรักษาผู้ป่วยของคุณหมอในอำเภอนั้นด้วย

นพ.วรัญญู จำนงประสาทพร ท่านผอ.ขุนยวม

“ เมื่อผมตรวจอาการแล้ว ทราบว่าแม่อุ้ย เป็นไส้ติ่ง การรักษาต้องผ่าตัดโดยด่วน..”

“ เนื่องจากแม่อุ้ย อายุมาก มีปัจจัยหลายอย่างที่อาจจะเกิดความเสี่ยงขึ้น หาก เราจะผ่าตัดที่โรงพยาบาลขนาดเล็ก เช่น ด้านร่างกายของตัวคนไข้เอง อุปกรณ์ และความชำนาญบางอย่างของทีมที่อาจจะไม่พร้อม..”

ก่อนที่จะรักษาทีมแพทย์จะต้องประเมินความปลอดภัยให้คนไข้ก่อนเสมอ เพื่อให้เกิดผลดีที่สุด

“ ผมได้เข้าไปคุย กับแม่อุ้ยว่า.. ผมจะส่งแม่อุ้ยไปผ่าตัดที่รพ.ที่ขนาดใหญ่กว่านี้.. ทีมรพ.จะพาแม่อุ้ยไปเอง.. ผมเป็นห่วงแม่อุ้ยนะครับ.. และเมื่อผ่าตัดเสร็จปลอดภัยแล้ว..ผมจะรับแม่อุ้ย..กลับมานอนพักฟื้นที่รพ.ของเรา..

“ อุ้ย...บ่ไป.. หมอ ..อุ้ยขอต๋ายกับมือหมอตี้นี้..” แม่อุ้ยวิงวอน

คำตอบของแม่อุ้ยทำให้ผมถึงกับอึ้ง..

“เมื่อคนไข้ไว้วางใจเราขนาดนี้.. บ่ายนั้นเราจึงเปิดห้องผ่าตัดด่วน เพื่อผ่าตัดไส้ติ่งให้อุ้ยของเรา..” ด้วยความตั้งใจ ด้วยความเอาใจใส่ในทุกเรื่อง เพื่อให้ผลการผ่าตัดออกมาดีที่สุด.. ทีมผ่าตัดเล็กๆของเราเครียดพอสมควร”

“ แล้วอาการ ของแม่อุ้ย เป็นอย่างไรคะ?” แม่ต้อยถามต่ออย่างใจจดใจจ่อ ถึงผลลัพธ์

“ ปลอดภัย ทุกอย่าง ครับอาจารย์” ท่านผอ. ตอบด้วยหน้ายิ้มๆ อย่างภูมิใจ

แต่ว่าเราต้องทำงานหนักมากครับ ต้องพัฒนาทีม พัฒนาความรู้เพื่อดูแลคนไข้อย่างดีที่สุด หากจะเกิดกรณีแบบนี้อีกครับ

ทั้งสองเรื่องเล่านี้ทำให้ แม่ต้อยนึกถึงคำพังเพยของไทย บทหนึ่งขึ้นมาทันที ในสังคมที่มีความเอื้ออาทร มีความผูกพันกัน เมื่อ มีอาการเจ็บป่วย ไม่สบาย

เรามักจะบอกว่า “ ฝากผี .. ฝากไข้” กับหมอ

ก็คงจะคล้ายๆกัน คนไข้ที่นอนไม่รู้สึกเนื้อรู้สึกตัว ..” ไข้” ของเขาอยู่ในมือหมอผู้อารีและใจงดงาม

ก็คงจะคล้ายๆกับ แม่อุ้ยคนนั้น หากจะตาย.. ก็ขอตาย ในมือหมอ..อีกเช่นกัน

และแม่ต้อยก็แน่ใจว่าคุณหมอทั้งสองท่านนี้ได้ทำหน้าที่แล้วอย่างงดงามและสมบูรณ์แล้ว

สวัสดีคะ

ขอขอบคุณเรื่องเล่า

จากโรงพยาบาลศรีสังวาลย์ แม่ฮ่องสอน

และ นพ. วรัญญู จำนงประสาทพร

ผู้อำนวยการโรงพยาบาล ขุนยวม

เขียนใน GotoKnow โดย แม่ต้อย
ใน บันทึกของแม่ต้อย

คำสำคัญ (Tags): #คุณภาพโรงพยาบาล

หมายเลขบันทึก: 255890เขียนเมื่อ 17 เมษายน 2009 11:26 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:36 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (40)

แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช

เขียนเมื่อ 17 เมษายน 2009 11:38 น. ()

แก้ว..นึกว่าแม่ต้อยจะหาคนฝากผี ฝากไข้ค่ะ

ชาว G2K ก็รับฝากได้นะคะ

แม่ต้อย