อยากดู...ภาษาไทยดั้งเดิม...ต้องดูภาษาลาว.....
อยากดู...ภาษาไทยดั้งเดิม...ต้องดูภาษาลาว.....
ผมไปเที่ยวงานมหกรรมหนังสือแห่งชาติฯที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิติ์...เมื่อวันที่ ๑ เมษายน ๒๕๕๒ ได้หนังสือที่น่าสนใจมาเล่มหนึ่งชื่อ ปทานุกรมคำพ้องไทย-ลาว ของสมาคมไทย-ลาว กระทรวงการต่างประเทศ อ่านแล้วได้สาระน่าสนใจ ทำให้เห็นว่า ภาษาลาว ก็คือภาษาไทยที่ยังรักษาวัฒนธรรมดั้งเดิม ทางภาษาไว้ได้ดีนั่นเอง
ผมไม่ได้พูดลอยๆไม่เชื่อท่านไปอ่านศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหงคำต่างๆในศิลาจารึกหลักนี้ ใช้เหมือนภาษาลาวมากกว่าภาษาไทยกรุงเทพฯเสียอีก
คราวนี้ลองมาดูตัวอย่างคำที่น่าสนใจกันนะครับผมจะเปรียบเทียบให้ดู
ภาษาไทย ภาษาลาว
หมาบ้า หมาว้อ
มิเตอร์ไฟฟ้า หม้อนับไฟ
ก๋วยเตี๋ยว เฝอ
นมจืด นมล้วน
ปากกาลูกลื่น บิก
ฉีดยา สักยา
ห้องไอซียู ห้องมรสุม
รถชน ลดตำ
รถหาย ลดเสีย
ล้อรถ ตีนลด
ยางแตก ตีนแตก
จังหวัด แขวง
อำเภอ เมือง
ตำบล ตาแสง
แม่ชี แม่ขาว
สองทุ่ม แปดโมงกางคืน
ไส้ติ่ง ไส้เหลือ
อหิงสา โยยาน
โทรทัศน์ โทละพาบ
กาชาด กาแดง
ไนต์คลับ ฮ้านบันเทิง
ผงชูรส แป้งนัว
ลูกบอล หมากบาน
ลูกระเบิด ลูกแตก
สาววัยรุ่น สาวส่ำน้อย
โสเภณี แม่จ้าง
หลอดดูด(กาแฟ) ท่อดูด
อร่อย แซบ,นัว
ความเห็น (12)
สวัสดีค่ะ
- เคยไปครั้งหนึ่ง..พนักงานบอดว่า..พี่ ๆ รถมันแจมหน่อย"
- หมายความว่า..คับแคบ..ค่ะ
- ขอให้ทุกคนนั่งแหมะ ๆ กันหน่อย
- หมายความชิดกันค่ะ
สวัสดีค่ะ...อาจารย์
ชอบคำว่า...ห้องห้องมรสุมจัง
ฟังดูเหมือนอยู่แถวทะเล....
สบายดีนะคะ...
เรียกว่า ซื่อ จริงๆ ซื่อ เขาแปลว่า ตรง
อย่างคนที่มีผมยาวตรงๆเขาบอก ผมซื่อ
ขอให้คุณพิสูจน์มีความสุขมากๆ
ในวันปีใหม่ไทย2552และตลอดไปนะคะ
จาก ครูแป๋ม ค่ะ
ขอบคุณครูคิม มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน....สุขสันต์วันสงกรานต์ครับ
ขอบคุณ visitor ฉ กับ ส ใช้แทนกันได้จริงๆนะครับ เช่น ฉลาก กับ สลาก
ขอบคุณ แกนด์ ภาษาลาว...มีคำ..น่ารักๆเยอะครับ
กราบขอบพระคุณ ผอ.ประจักษ์ ขอคุณพระศรีรัตนตรัยบันดาลให้ผอ.ประจักษ์ มีอายุวรรณะ สุขะ พละ ในวันสงกรานต์นะครับ
ขอบคุณ ครูป.๑ ดังนั้นภาษาไทยจึงมีคำซ้อน..ว่า..ซื่อตรง..ไงครับ
ขอบคุณครูแป๋ม...ขอคุณพระ..อำนวยผล..ครูแป๋ม..สุขล้นในวันสงกรานต์ครับ
อย่างนี้มันต้องถอน
ภาษาไทยดั้งเดิมเป็นเป็นภาษาถิ่นใต้ไทยสยาม
อ้างอิง:คุณพิสูจน์
อยากดู...ภาษาไทยดั้งเดิม...ต้องดูภาษาลาว.....
ผมไปเที่ยวงานมหกรรมหนังสือแห่งชาติฯที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิติ์...เมื่อวันที่ ๑ เมษายน ๒๕๕๒ ได้หนังสือที่น่าสนใจมาเล่มหนึ่งชื่อ ปทานุกรมคำพ้องไทย-ลาว ของสมาคมไทย-ลาว กระทรวงการต่างประเทศ อ่านแล้วได้สาระน่าสนใจ ทำให้เห็นว่า ภาษาลาว ก็คือภาษาไทยที่ยังรักษาวัฒนธรรมดั้งเดิม ทางภาษาไว้ได้ดีนั่นเอง
ผมไม่ได้พูดลอยๆไม่เชื่อท่านไปอ่านศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหงคำต่างๆในศิลาจารึกหลักนี้ ใช้เหมือนภาษาลาวมากกว่าภาษาไทยกรุงเทพฯเสียอีก
คราวนี้ลองมาดูตัวอย่างคำที่น่าสนใจกันนะครับผมจะเปรียบเทียบให้ดู
ภาษาไทย ภาษาลาว
หมาบ้า หมาว้อ
มิเตอร์ไฟฟ้า หม้อนับไฟ
ก๋วยเตี๋ยว เฝอ
นมจืด นมล้วน
ปากกาลูกลื่น บิก
ฉีดยา สักยา
ห้องไอซียู ห้องมรสุม
รถชน ลดตำ
รถหาย ลดเสีย
ล้อรถ ตีนลด
ยางแตก ตีนแตก
จังหวัด แขวง
อำเภอ เมือง
ตำบล ตาแสง
แม่ชี แม่ขาว
สองทุ่ม แปดโมงกางคืน
ไส้ติ่ง ไส้เหลือ
อหิงสา โยยาน
โทรทัศน์ โทละพาบ
กาชาด กาแดง
ไนต์คลับ ฮ้านบันเทิง
ผงชูรส แป้งนัว
ลูกบอล หมากบาน
ลูกระเบิด ลูกแตก
สาววัยรุ่น สาวส่ำน้อย
โสเภณี แม่จ้าง
หลอดดูด(กาแฟ) ท่อดูด
อร่อย แซบ,นัว
ที่คุณพิสูจน์ได้ยกตัวอย่างคำต่างๆมา ส่วนใหญ่ล้วนเป็นคำสมัยใหม่ที่พึงมีการใช้
ขึ้นใหม่ในปัจจุบัน ด้วยภาษาไทยกลางซึ่งมิใช่ภาษาไทยดั้งเดิม
อ้างอิง : isa
เห็นมีคนโพสต์เรื่องภาษาลาวแล้ว แต่ไม่มีใครพูดเรื่องภาษาใต้มั่งเลย กลัวเพื่อนๆคนใต้จะน้อยใจ ก็ขอเสนอตัวให้ข้อมูลเพื่อนๆก็แล้วกัน
เมื่อนึกถึงภาษาใต้ เราก็คงนึกถึงภาษาพูดที่ตัดสั้นๆห้วนๆ ขนาดรถไฟสวนกันยังคุยกันรู้เรื่องทีเดียว และสำเนียงพูดภาษากลางแปร่งๆ (แหลงทองแดง) ที่ฟังยังไงก็รู้ว่าเป็นคนใต้ จนทำให้ส่วนหนึ่งที่ประชาธิปัตย์ยากจะสลัดภาพของ "พรรคสะตอ" พ้นก็เพราะสำเนียงทองแดงของเหล่าคีย์แมนในพรรคนี่แหละ ทำให้คนใต้ชอบที่จะพูดคุยอยู่ในหมู่ตัวเองมากกว่าเพื่อเลี่ยงความเขิน จนกลายเป็นเหมือนแขกแปลกภาษาน่าน้อยใจ แถมภาษาใต้เป็นภาษาถิ่นอันดับท้ายๆที่คนภาคอื่นจะฟังรู้เรื่องเสียด้วย แต่เชื่อไหมถ้าผมจะบอกว่าภาษาใต้นี่แหละคือภาษาไทยดั้งเดิมแท้ๆของคนไทย
สมัยที่เรียนวิชาโทภาษาศาสตร์ อ.ผู้สอนชี้ให้เห็นว่า หลักศิลาจารึกพ่อขุนราม (ที่นักวิชาการหลายๆคนตอนนี้บอกว่าเป็นของปลอม) มีส่วนคล้ายภาษาปักษ์ใต้ ก็คือมีวรรณยุกต์แค่ 3 คือ สามัญ และเอก กับโท ซึ่งในศิลาจารึกเขียนเป็นเอกกับจัตวา และรูปแบบบทประพันธุ์ที่เก่าแก่ที่สุดของไทยคือ "โคลง" ก็บังคับวรรณยุกต์เอกโทเช่นกัน
นอกจากนี้อ.ผู้สอนยังแนะนำหนังสือชื่อ "กาเลหม่านไต" ซึ่งเป็นหนังสือที่ในปี 2494 ดร.นส.บรรจบ พันธุ์เมธา ได้เข้าไปเก็บตัวอย่างภาษาไทยคำตี่ และภาษาไทยอาหม ซึ่งเป็นคนไทยที่อพยพขึ้นไปสร้างอาณาจักรใหญ่ในแคว้นอัสสัมของอินเดีย เป็นอาณาจักรเข้มแข็งขนาดที่ราชวงศ์โมกุลของอินเดียต้องยกมาตีถึง 19 ครั้งถึงจะตีได้ ผมเพิ่งไปได้หนังสือเล่มนี้โดยบังเอิญเมื่ออาทิตย์ก่อน พออ่านเทียบเสียงแล้วต้องร้อง "เฮ้ย นี่มันวรรณยุกต์ใต้ชัดๆนี่หว่า!"
ลักษณะร่วมของภาษาไทยดั้งเดิมกับภาษาใต้มีดังนี้ครับ
1. มีวรรณยุกต์แค่สามเสียง ในภาษาใต้ เสียงสามัญกับเสียงจัตวาจะเป็นเสียงเดียวกัน เสียงเอกกับเสียงโทเป็นเสียงเดียวกัน และเสียงตรีอีกเสียง
2. เสียงวรรณยุกต์จะตรงกันข้ามกับภาษาไทยกลาง ตัวอย่างคลาสสิคก็คือคำว่า "มดกินหมด" ภาษาใต้หรือภาษาอัสสัมจะออกเป็น "หมดกินมด"
3. สระทั้งหมดจะเป็นสระเสียงยาว ไม่มีเสียงสั้น คำที่เป็นสระเสียงสั้นจะยืมจากภาษาอื่น และเสียงสั้นในสระไทยจะเป็นเสียงที่มีการปิดของเส้นเสียงตาม ทำให้เป็นเสียงกระชาก (ลองออกเสียงดู) คนใต้รุ่นเก่าๆจะออกเสียงยาวชนิดยานคางเลย และจะมีปัญหามากๆกับการออกเสียงสระเสียงสั้น คนใต้ก็เลยใช้วิธีง่ายๆแต่มีประสิทธิภาพ นั่นก็คือ "ตัดแมร่งทิ้งซะเลย" มะพร้าว ก็เลยกลายเป็นพร้าว กระจง ก็เลยกลายเป็น จง ฯลฯ
4. เสียงมและเสียงล จะเป็นเสียงที่คาบเกี่ยวกัน จะมีศัพท์บางตัวที่ทิ้งร่องรอยให้เห็นว่าในอดีตหน่วยเสียงนี้เป็นเสียงควบ "มล" แต่มาแยกภายหลัง แถวบ้านผมจะพูดคำว่า "ลื่น" ว่า "มลื่น" ขณะที่บางแห่งพูดว่า "มื่น" ก็มี และในภาษาไทยคำตี่ เรียกหมอนว่า "มล๋อน" และผมเคยเจอโคลงที่ว่ากันว่าศรีปราชญ์ใช้จีบนางสนมพระนารายณ์จนต้องติดคุก โคลงนี้ขึ้นต้นว่า "มลัก (ลัก) เห็นใบจากเจ้าเนรมิตร เป็นสำเภาไพจิตรแปดโล้ ฯลฯ"
จากหนังของท่านมุ้ยเรื่องสุริโยไท ก็แสดงถึงความเกี่ยวพันของราชวงศ์ศรีธรรมโศกราชกับกรุงศรีฯ มันก็น่าสงสัยว่าถ้าคนใต้กับคนกรุงคุยภาษากันไม่รู้เรื่องอย่างทุกวันนี้ แล้วคนยุคนั้นเค้าจะคุยกันยังไง ในเมื่อโรงเรียนก็ไม่มี ผมก็เลยสงสัยว่าไทยสยาม ในยุคนั้นจะ แล่งตายยยย กันเป็นปกติในราชสำนักเลยหรือไม่ ก่อนที่ภาษาไทยกลางจะเหน่อจนกลายเป็นเหน่อจีนแต้จิ๋วอย่างในปัจจุบัน
ปัจจัยสำคัญที่ทำให้ภาษาไทยกลางเปลี่ยนก็น่าจะเป็นการอพยพของผู้คน โดยเฉพาะอิทธิพลหลักๆที่ทำให้กรุงศรีฯ เริ่มมีสระเสียงสั้น และมีเสียงผสม "กร" และ "จร" เข้ามาในภาษา ก็ตอนที่เจ้าสามพระยาไปตีนครวัด แล้วกวาดต้อนคนกัมพูชากลับมาจนนครวัดกลายเป็นเมืองร้าง หลังจากเสียกรุงครั้งแรก พม่ากวาดต้อนคนอยุธยาไปพม่าเกือบหมด เหลือไว้แค่หมื่นกว่าๆไว้เฝ้าเมือง และเมื่อพระนเรศวรไปไล่จับนักพระสัฎฐา ก็คงกวาดต้อนคนกัมพูชามาอีกบานตะเกียง สัดส่วนคนไทยแท้ๆที่เป็นพลเมืองก็คงน้อยลงไปอีก ยิ่งตอนเสียกรุงครั้งที่สอง คนไทยถูกกวาดไปแทบจะ***นเต้ ตอนที่พระเจ้าตากกลับมาตั้งเมืองใหม่ ทหารของพระเจ้าตากก็เป็นไทยปนจีน แถมตอนร.1 ตั้งกรุงเทพฯ ก็มาตั้งวังในเขตหมู่บ้านคนจีนเดิม ไม่นับถึงกรรมกรจีนที่ทะลักเข้ามาตอนสมัยร.5 ดังนั้นภาษาไทยกลางจึงเพี้ยนแบบกู่ไม่กลับ แต่ด้วยเหตุที่เป็นเมืองหลวง ภาษาไทยเพี้ยนๆนี้เลยกลายเป็นภาษามาตรฐานไปซะนี่ ซึ่งมีลักษณะเด่นก็คือ
1. วรรณยุกต์ครบ 5 เสียง แต่เสียงตรีกับจัตวา จะไม่มีศัพท์ไทยแท้ๆอยู่เลย มีแต่ศัพท์จีน
2. มีเสีย "กร" "จร" จากอิทธิพลเขมร
3. มีเสียงควบกล้ำเยอะมากกกกก เพราะมีสารพัดภาษาต่างประเทศเข้ามาปน
ส่วนภาษาไทยอีกสาย หรือที่เรียกว่าภาษาไทย-ลาว อันได้แก่ภาษาเหนือและอีสาน หรือล้านนาและล้านช้างเดิม
เป็นที่น่าสังเกตว่าจะมีลักษณะร่วมคือ
1. เสียงวรรณยุกต์ครบ 5 เสียง และเป็นศัพท์ดั้งเดิมของภาษาด้วย ไม่ใช่คำยืม
2. มีเสียงสั้นในภาษา
3. ไม่มีเสียงควบกล้ำ
4. คนเหนือ คนอีสานเหนือ และคนลาว ตัวขาวจั๊วะ ขณะที่คนสยามถูกบันทึกไว้โดยชาวต่างประเทศว่ามีผิวคล้ำ นักประวัติบางคนยังสันนิษฐานว่าคำว่า "สยาม" มาจากคำว่า "ศยาม" ที่แปลว่าสีคล้ำ (อันนี้จำขี้ปากเขามา)
ทำให้น่าพิจารณาว่าในอดีต คนไทยเราก็เคยอยู่ที่นี่แหละ แต่เมื่อโดนมอญแผ่อิทธิพลจากด้านตะวันตก และเขมรแผ่อิทธิพลจากตะวันออก คนไทยส่วนหนึ่งก็เคลื่อนย้ายลงทางใต้ ไล่ตั้งแต่แม่น้ำเจ้าพระยาลงไปถึงสุดแหลมมลายู (ก่อนที่จะโดนพวกมลายูจากเกาะสุมาตรารุกขึ้นมา) อีกส่วนก็ขึ้นไปทางเหนือเป็นสองสาย สายหนึ่งเข้าไปทางเหนือของพม่า กลายเป็นไทยใหญ่ ไทยอาหม อีกส่วนขึ้นไปทางตอนใต้ของจีน ไปผสมผสานกับพวกจ้วง พวกไป๋ พวกอาตี๋อาหมวย และรับอิทธิพลเสียงวรรณยุกต์และเสียงสั้นแบบสะบัดของจีนมาไว้ในภาษา ก่อนที่จะโดนมองโกลกดดันจนต้องถอยกลับลงมาตั้งอาณาจักรล้านนาและล้านช้าง
ดังนั้นคนที่พูดภาษาเหนือ หรือภาษาอีสาน จึงไม่มีปัญหาในการสวิตช์ไปมาระหว่างภาษากลางกับภาษาถิ่นของตัวเอง ซึ่งเป็นภาษาที่มีอิทธิพลของภาษาจีนกันทั้งคู่ ขณะที่คนที่พูดภาษาใต้ จะพบว่ามันแสนจะยาก และเพี้ยนเอามากๆ โดยเฉพาะความสั้นยาวของเสียงสระ ขนาดคนที่อยู่กรุงเทพฯมาร่วม 20 ปีอย่างผมเผลอๆยังมีเพี้ยน
ดังนั้นถ้าคุณพบว่าเพื่อนคนใต้ของคุณกระดากที่จะพูดภาษากลางกับคุณ หรือคุยภาษาใต้ต่อหน้าคุณทำให้คุณฉุนด้วยความไม่รู้เรื่อง ก็อย่าโทษเค้าเลยครับ มันเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ที่ภาษาไทยเหน่อแต้จิ๋วจะเป็นอะไรที่แสนกระดากลำบากลิ้นสำหรับคนพูดภาษาไทยดั้งเดิม และอย่างน้อยก็คิดว่าเค้าช่วยอนุรักษ์ภาษาไทยดั้งเดิมไว้ให้เราได้ยินได้ฟังก็แล้วกัน
ศึกษาเพิ่มเติม ทางนี้นะลุง