หลากเรื่อง . หลายรส ..ที่รพ.ปาย

การทำคุณภาพคือการทำความดีกับคนไข้..หากเราค่อยๆแผ่ขยายไปออกเป็นวงกลมจากเล็ก ขยายไปใหญ่ คล้ายๆกับหยดน้ำที่กว้างออกไปเรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุด

เช้าวันแรก และเช้าวันเดียวที่แม่ต้อยจะได้มีโอกาสเข้าไปเยี่ยมโรงพยาบาล ปาย เสียที เรารีบตื่นแต่เช้า รับประทานอาหารเช้าที่โรงแรม ซึ่งรั้วของโรงแรมนี้จะอยู่ติดกับโรงพยาบาล สามารถเดินไปโรงพยาบาลแบบสบายๆ

ทีมที่ปรึกษา ที่ต้องเข้าเยี่ยมรพ.ทุกแห่งในแม่ฮ่องสอนคะ

โรงพยาบาล ปาย ก็คงเหมือนกับโรงพยาบาลชุมชนทั่วๆไปที่ตอนเช้าๆ คนไข้และญาติจะมารอแน่นหน้า ตึกผู้ป่วยนอก ด้วยสีหน้าทุกข์ร้อน กังวล บางครั้งก็อาจจะได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ ด้วยความกลัว ความแปลกของสถานที่ ได้พบปะกับผู้คนที่ไม่คุ้นเคย รวมกับอาการเจ็บป่วยของร่างกาย

ทีมงานที่ทำงานที่ส่วนนี้จะต้องเป็นผู้ที่เข้าใจทั้งพยาธิสภาพของโรค สามารถที่จะประเมินอาการ ความผิดปกติของคนไข้ได้อย่างรวดเร็ว แม่นยำ รวมทั้งเข้าใจ และเห็นในความทุกข์ ของคนไข้เหล่านั้น

ที่รพ.ปาย มีคนไข้มารอรับบริการจำนวนมาก ทั้งคนพื้นเมือง คนชนเผ่าต่างๆ และในปัจจุบัน อาจจะต้องรวมนักท่องเที่ยวนานาชาติ เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของผู้รับบริการด้วย

แม่ต้อยได้รับฟังมาว่าที่ ปาย มีคนจากประเทศญี่ปุ่น เข้ามาอาศัยในหมู่บ้านโดยการเช่าบ้านระยะยาว และอยู่ต่อเนื่องกันมาแบบ ปากต่อปาก ด้วยประทับใจในความงาม และธรรมชาติของที่นั่นเอง

การบริการของโรงพยาบาลจึงมีความหลากหลายมากๆ เนื่องจากความแตกต่างของผู้มารับบริการ ที่มีภาษาที่แตกต่างกันไป การสื่อสารจึงเป็นเรื่องที่ทีมงานพยายามปรับปรุงอยู่ตลอดเวลา

จากการ เข้าพุดคุยกับ ท่านผู้อำนวยการ และทีมงานจึงทราบว่า ที่โรงพยาบาล นี้ น่าจะเป็นหลักในการดุแลคนไข้ในบริเวณนี้ เนื่องจากท่านผอ. เป็นศัลยแพทย์ จึงมีคนไข้ที่ส่งต่อมาจากบริเวณใกล้เคียงเป็นจำนวนมาก งานระบบส่งต่อจึงเป็นจุดสำคัญอีกด้านของโรงพยาบาล

เช้านี้ไม่เห็นคุณหมอ สุพัฒน์ แต่เมื่อเดินไปสักพักจึงพบว่าคุณหมอกำลังนั่งตรวจคนไข้จำนวนมากมายที่รออยู่.. ทำงานหนักจังนะ.. แม่ต้อยคิด

น้องๆพยาบาลบอกว่า.. เราต้องดูคนไข้ให้มากขึ้นกว่าเดิม..การดูแลคนไข้ต้องไม่ลำเอียง จากความคิดของเราเอง ไม่ตัดสินคนไข้จากตัวเราเอง

บางครั้งคนไข้ที่มาหาเรา คล้ายๆเรามองภูเขาน้ำแข็ง . เราอาจ จะเห็นเพียงส่วนยอดของภูเขาเท่านั้น ซึ่งยังไม่ใช่ ปัญหาที่แท้จริงทั้งหมด ..ที่ดีเรา.. ต้องหาทางทะลายภูเขาน้ำแข็งลงให้ได้ เราจึงจะรู้ปัญหา ความต้องการคนไข้ทั้งหมด.. การรักษาจึงจะได้ผลดี

.การทำคุณภาพคือการทำความดีกับคนไข้..หากเราค่อยๆแผ่ขยายไปออกเป็นวงกลมจากเล็ก ขยายไปใหญ่ คล้ายๆกับหยดน้ำที่กว้างออกไปเรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุด

พยาบาล เล่าเรื่อง

เมื่อไป เยี่ยมที่ตึกผู้ป่วยใน พบน้องนักเรียนมัธยม ใช้เวลาว่างในตอนปิดเทอม มาช่วยดุแลคนไข้ที่มานอนรักษาในโรงพยาบาล พุดคุย ช่วยเหลือ เช็ดเนื้อ เช็ดตัวคนไข้สูงอายุ บ้างก็มาร้องเพลงดีด กีตาร์ให้คุณป้าที่มาทำกายภาพบำบัดฟังเพื่อความเพลิดเพลิน

แนวคิดนี้ ทำให้น้องๆวัยรุ่น มีจิตใจอ่อนโยน สัมผัสถึงความมีคุณค่าของตนเอง และสร้างประโยชน์ให้กับท้องถิ่น

“ หนุไม่มี อุ้ย( ยาย ) แล้วคะ เมื่อมาเห็นคนเฒ่า คนแก่ มานอนป่วยที่นี่ บางครั้งก็ไม่มีญาติมาดูแล หนุได้มาทำก็ดีใจ คนไข้ น่าสงสารคะ” เป็นคำพุดน้องนักเรียนคนหนึ่ง

เราใช้เวลา ครึ่งวันเพื่อแลกเปลี่ยน แนวคิดการพัฒนาคุณภาพโดยใช้ สภาพสิ่งแวดล้อม ปัญหาการเจ็บป่วยและข้อจำกัดของโรงพยาบาล เป็นพื้นฐาน เพื่อให้การทำงาน อยู่บนฐานความเป็นจริงมากที่สุด

“ อาจารย์ คะ เหลือเวลา อีก ๑๐ นาทีคะ “ เสียงหนึ่งเตือนแม่ต้อย

เราพากันเดินออกมา เพื่อไปเก็บข้าวของที่ฝากไว้ห้องท่านผู้อำนวยการ ผ่านคนไข้ที่ยังปักหลักรอ หมอ รอยาที่ หน้าตึกอีกครั้ง ผู้อำนวยการโรงพยาบาลที่ใจดี แวะหยุดทักทาย คุณป้าคนหนึ่ง แม่ต้อยไม่ ได้ยินว่าทักทายอย่างไร

เรื่องราว ควรจะจบ ด้วยดี หากแม่ต้อย ไม่เข้าไปทักทายคนไข้คนนี้ อีกคนหนึ่ง ( ก็เดินมากับท่านผอ. ก็อยากทักทายคนไข้ด้วยน้า...)

“ ป้า วันนี้เป็นอะหยัง มาโฮงยา กาเจ้า “ ( เข้าทาง กำเมืองของถนัด)

“ อี่แม่... เอาหลานมากวด( ตรวจโรค)กับหมอ...อยู่ตางในปู้น..”

แต่ว่าคำทักทายต่อมาสิ ทำเอา ขวัญหนี ดีฝ่อทั้งแม่ต้อย และท่านผอ. อิอิ

“ อี่นายเป็นใผ.. แฟนหมอกาเจ้า “

พร้อมๆกับยกมือไหว้แม่ต้อยแบบงดงามตามมาติดๆ แม่ต้อยไม่รู้ว่าจะดีใจ หรือเสียใจดี งานนี้

แต่ที่แน่ๆ หางตา แม่ต้อยเหลือบแว๊บ เห็นท่านผอ. เดินหนีไปอย่างรวดเร็ว ( ทำไมกลัวมากจัง) พร้อมกับเสียงพูดเบาๆ แต่แม่ต้อยก็ยังอุตส่าห์ ได้ยิน

“ หมดท่า เลยเรา..” ( โห..น่าสงสาร )

แม่ต้อยก็เลยบอกคุณหมอว่า คุณหมออย่าเสียใจเลย.. คุณป้านะ อายุมากแล้ว หูตา ท่านไม่ค่อยดีน่า 55555

ส่งท้ายคะ หลังจากที่หายขวัญหนีดีฝ่อแล้ว ท่านผอ. บอกแม่ต้อย ด้วยความมั่นใจว่า

“ อาจารย์ เราน่าจะขอรับรองโรงพยาบาลได้ เร็วๆนี้นะครับ”

จะคอยเป็นกำลังใจคะ ว่าแต่ว่า จะให้แม่ต้อยมารพ.ปายอีกไหมละคะ?

สวัสดีคะ

ขวามือท่านผอ. สราวุฒิ สุพรรณพิทักษ์ และซ้ายคุณหมอสุพัฒน์ ใจงาม

กำลังสำคัญของรพ.ปายคะ

เขียนใน GotoKnow โดย แม่ต้อย
ใน บันทึกของแม่ต้อย

คำสำคัญ (Tags): #คุณภาพ ปาย

หมายเลขบันทึก: 254886เขียนเมื่อ 10 เมษายน 2009 15:46 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:35 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (42)

berger0123

เขียนเมื่อ 10 เมษายน 2009 16:05 น. ()

สวัสดีปีใหม่ไทย

ขอให้มีความสุขและความเจริญค่ะแต้อย

แม่ต้อย