พ่อจ๋าหนูอยากเป็นนักร้อง


พ่อจ๋าหนูอยากเป็นนักร้อง

ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 10 ปีที่เเล้วขณะที่ฉันกำลังอยู่ในสถานะนักเรียนพยาบาล ฉันมีโอกาสไปเยี่ยมสถานีวิทยุกระจายเสียง 103 เมกกะเฮิร์ท ซึ่งเป็นสถานีวิทยุของคนมหาลัย ขอนแก่นฉันไปช่วยรุ่นน้องที่เรียนพยาบาลด้วยกันอัดเสียงให้ความรู้ในการทำสื่อการสอนให้กับผู้ป่วย หลังอัดเสียงเสร็จ ฉันเองก็นึกสนุกขึ้นมา บังเอิญว่าตอนนั้นมี sound เพลงน้ำตาเมียซาอุอยู่ในมือ จึงขอร้องใส่ sound เพื่อจะเก็บไว้ฟังเอง แต่หลังจากที่ฉันร้องจบเพลง นักจัดรายการวิทยุท่านหนึ่งเรียกฉันไปคุย และถามว่า"อยากเป็นนักร้องมั๊ย"...คำถามนี้ทำให้ฉันเกิดความลังเล ว่าชีวิตนี้เรียนพยาบาลก็จวนเจียนจะจบอยู่แล้ว ชีวิตฉันจะต้องหักเหไปเป็นนักร้องหรืออย่างไร ด้วยความที่อยากอยู่แล้วฉันจึงขอเขาไปนอนคิด.เป็นการบ้าน..ค่ายเพลงที่มาติดต่อเรียกได้ว่าเป็นค่ายที่สร้างนักร้องให้โด่งดังมาแล้วหลายคน ไม่ว่าจะเป็น มนต์สิทธิ์ คำสร้อย ฝน ธนสุนทร  สุนารี ราชสีมา หากเอ่ยชื่อหลายคนคงร้องอ๋อ....เส้นทางที่จะเป็นนักร้องของฉันดูเหมือนจะโรยด้วยกลีบกุหลาบ ฉันเคยเห็นหลายคนที่กว่าจะได้เป็นนักร้องดังที่ฝันก็ต้องฟันฝ่าอุปสรรค และตระเวนประกวดร้องเพลงไม่รู้กี่เวที วันนั้นฉันนอนวาดฝันวิมานสวยหรู คราวนี้เเหละจะได้เป็นนักร้องสมใจซะที

แต่แล้ว...ฉันต้องหยุดความฝันทุกสิ่งทุกอย่างในการที่จะก้าวเข้าสู่วงการบันเทิง...เพียงเพราะผู้ชายคนนี้

คนที่ชื่อว่าพ่อ....พ่อห้ามฉันเด็ดขาด ยื่นคำขาด ทุกอย่างกับฉัน "พ่อส่งให้มาเรียนพยาบาลจบแล้วจะได้ออกไปช่วยเหลือผู้คนที่ทุกข์ยาก เจ็บป่วย เป็นที่พึ่งของคนในครอบครัว ลูกคิดยังไงอยากไปเป็นนักร้องถ้างั้นก็ไม่ต้องคุยกัน " พ่อวางโทรศัพท์แล้วก็ไม่คุยกับฉันอีก นี่คือคำประกาศของพ่อ ด้วยความที่ตัวเองเป็นลูกที่ไม่เคยทำให้พ่อเเม่เสียใจ จะอยู่ในกรอบมาตลอด และจะท่องอยู่ในใจเสมอว่าพ่อเเม่ลำบากส่งเสียให้เรียนกว่าจะมาถึงวันนี้   ในที่สุดฉันก็ยอมเเพ้เหตุผลของพ่อและเลือกที่จะเดินตามฝันของพ่อเเละเเม่คือกลับไปสวมหมวกขาว ชุดขาว

แต่เชื่อมั๊ยว่าฉันไม่เคยละทิ้งความฝันที่จะเป็นนักร้องของฉันเลย ก้อ..เวลาที่มีกิจกรรม งานรื่นเริง สนุกสนาน ม่วนซื่น ฉันก็อาศัยโอกาสนี้เวลานี้แหละในการเป็นนักร้องขับกล่อมตัวเองและเเฟนเพลงชาวโรงพยาบาลศรีนครินทร์

และวันนี้ฉันได้ทำหน้าที่ผู้หญิงสีขาวได้อย่างเต็มภาคภูมิสมดังเจตนาของพ่อและเเม่เเล้ว การันตีจากรางวัลพยาบาลปฏิบัติการดีเด่น จากงานบริการพยาบาลเมื่อปี 2550 และปีนี้ฉันได้รับรางวัลบุคลากรดีเด่นโรงพยาบาลศรีนครินทร์ ด้านผู้ให้บริการ ฉันจึงอยากบอกพ่อว่า"  หนูขอขอบคุณพ่อ ถึงเเม้วันนี้หนูจะไม่ได้เป็นนักร้องอัดเเผ่นที่โด่งดัง เเต่หนูก็ไม่เคยเสียใจ เพราะหนูเป็นลูกของพ่อหนูจึงได้มาเป็นพยาบาล"

ถ่ายภาพวันรับรางวัลพยาบาลปฏิบัติการดีเด่นปี 2550

กับท่านผู้ตรวจการพี่นิด แม่ พ่อ ลูกเเคน และพี่เขียวหัวหน้าหอผู้ป่วย 3ง

คนที่จะทำฝันของเเม่ให้เป็นจริง..เเคน The star

 

ถ่ายภาพกับท่านผอ.วินัย และอาจารย์หมอสุกรี

ในวันที่รับโล่ห์บุคลากรดีเด่นโรงพยาบาลศรีนครินทร์

 ด้านบริการ 23 ก.พ.52 ที่สวิสเซอร์แลนด์รีสอร์ท

บันทึก 6 เม.ย.52 

 

 

หมายเลขบันทึก: 253900เขียนเมื่อ 6 เมษายน 2009 21:44 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:33 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (12)

น้ำตาเมียซาอุ ...สมัยก่อนดังมากเลยครับ ร้องโดยพิมพา พรศิริ...

ผมเป็นคนประเภทฟังเพลงได้ แต่ร้องรำและเต้นไม่เป็น ..

ดนตรี ช่วยกล่อมเกลาจิตใจเราได้เป็นอย่างดี-ผมเชื่อเช่นนั้นครับ แต่สุดท้ายก็เล่นดนตรี, ร้องเพลง, ฟ้อนเต้นไม่เป็นสักเรื่อง..

เป็นเรื่องขาดเขินของผมโดยแท้ครับ

คิดว่าการที่เราจะร้องเพลงได้ และร้องถูกจังหวะ ถูกดนตรี เชื่อว่าส่วนหนึ่งเป็นพรสวรรค์

และมีใจรักที่จะร้อง แต่อีกส่วนหนึ่งน่าจะสามารถเรียนรู้ได้ เเต่คนที่มีพรสวรรค์อาจจะได้เปรียบ โดยส่วนตัวคนมักจะถามว่าไปเรียนมาจากไหน สอนหน่อย ก็จะบอกกับคนที่ถามเสมอว่า เป็นเองขอให้ได้ฟังเพลงนั้นซัก 2- 3 รอบแล้วก็ร้องตามโดยส่วนใหญ่เพลงที่เราชอบจะดัง อย่างของต่าย อรทัย ชอบทุกชุดเพราะทุกเพลงค่ะคุณแผ่นดิน

..ชอบคำ ดนตรีคือชีวิต ครับ..คงหมายความว่า ดนตรีโลดแล่นไปประดุจสิ่งมีชีวิต ที่มีเกิด มีตาย ไม่เที่ยง และเป็นทุกข์..อิอิ..หรือไม่ก็..ชีวิตของ สุธีรา เหมือนกับดนตรี โลดแล่นไปตามตัวโน๊ต มีสูงต่ำ มีจังหวะทำนอง มีท่อนนำ ท่อนแยก ท่อนโซโล่ และท่อนจบ..อิอิ..หรือไม่ก็..สุธีรา รักดนตรีเป็นชีวิตจิตใจ ขาดดนตรีเหมือนขาดใจ..หรือไม่ก็...เฮ้ออออ..ดนตรีนั้นคือชีวิต..อื้อ อือ..เสียงปรบมือเป็นกำลังใจให้ก้าวไป..รู้สึกว่า พุ่มพวง จะร้องไว้นานแล้ว..สรุปว่า..ชนใดไม่มีดนตรีกาล ในสันดานเป็นคนชอบกลนัก หากใครฟังดนตรีไม่เห็นเพราะ เขานั้นเหมาะคิดกบฎอัปลักษณ์ หรืออุบายมุ่งร้ายฉมังนัก มโนหนักมืดมัวเหมือนราตรี ไม่ควรใครไว้ใจในโลกนี้ เจ้าจงฟังดนตรี เถิด ชื่นใจ.......

โอ้โฮ..คุณลุงรักชาติราชบุรีต้องขอบคุณมากๆเลยนะคะที่พยายามจะให้ความหมายของ

ดนตรีคือชีวิตของหนูอยากจะบอกว่าตอนเเรกที่โปรยคำนี้ไว้ความหมายมีเเค่ รักดนตรีเป็นชีวิตจิตใจ ขาดดนตรีเหมือนขาดใจ

เเต่พอคุณลุงเข้ามาให้นิยามเพิ่มเติมหนูชักจะเห็นด้วยกับทุกนิยามซะเเล้วสิคะ

เยี่ยมจริงๆ ..เออ..ใช่ ใช่

มาชื่นชมนักร้องพยาบาลคะ มาอยู่เวร สงกรานต์ น้องกุ้งไปดูภาพวันสงกรานต์ยังคะ

http://gotoknow.org/blog/kai-asses/255011

ไปชมเดี่ยวนี้เลยค่ะ...

กลับมาเเล้วใช้เวลาในการชมนานเลยค่ะอิ่มเอมเปรมใจกับภาพบรรยากาศถึงเเม้ไม่ได้ไปร่วมเเต่ก็เหมือนได้ไป

มาชม

นักร้องตัวจิ๋ว

เล่นน้ำสงกรานต์รึยังครับ อิ อิ อิ

น้องกุ้ง

  • เหมือนว่ามีอะไรที่เราชอบคล้ายกัน
  • พี่ชอบร้องเพลง ประมาณว่ามากกว่าน้องด้วยนะคะ
  • นักร้องที่เกริ่นมา เอ. เราน่าจะเป็นคนรุ่นที่ใกล้เคียงกันแน่เลย ห่างกัน 4 ปีค่ะ เพลงรุ่นนี้ต้อง พุ่มพวง สุนารี ศิรินทรา พิมพา บานเย็น ฝนนี่รุ่นหลัง ๆ มาอีก แต่ก็ชอบแนวเสียงค่ะ
  • วันนี้ ร่วมยินดีกับคุณพยาบาลเสียงใส ด้วยนะคะ

สวัสดีค่ะอาจารย์ยูมิวันนี้ไม่ได้ออกไปไหนเลยค่ะเตรียมตัวขึ้นเวรดึก

คงจะไปเล่นสาดนำสงกรานต์กับคนไข้บนตึกค่ะ

ดีใจจังมีเเนวร่วมแล้ว

หรือจะชวนพี่ครูพยอมออกเทปดีมั๊ยเนี่ย

เดี๋ยวให้กุ้งซาวหาดีเจคนนั้นให้ได้ก่อนนะคะ

ที่แน่แน่คงอยู่แถวสถานี 103 เมกะเฮิร์ทนี่เเหละค่ะ

ถ้าหาเจอแล้วจะบอกนะคะ

ผมก็ชอบร้องเพลงเหมือนกันครับ

เสียงผมมันไม่ให้นะแต่ใจมันรักที่จะร้อง

เพราะได้ร้องแล้วมันสบายใจ..และมีความสุข..เวลาท่องไปในเนื้อร้องและทำนอง

นี้นะหากเสียงดีหน่อยกะจะเดินตามฝันให้ได้เลยเชี่ยว...555

มาเก็บความประทับใจครับ

คุณเอนกนอนดึกจัง

ขอบคุณนะคะที่มาทักทายและดีใจค่ะที่ทำให้ประทับใจกับการเดินตามฝันของผู้หญิงสีขาว

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท