บันทึกการเดินทางของพี่เยี่ยมค่าย

ข้าพเจ้าและเพื่อนร่วมคณะอีก 1 คน ได้มีโอกาสเดินทางไปเยี่ยมค่ายของสโมสรโรตาแรคท์ มหาวิทยาลัยมหิดล ณ จ.สุโขทัย เมื่อ 20 – 22 มีนาคม 2552 ที่ผ่านมา

                ขอเท้าความว่า ข้าพเจ้าและเพื่อนที่กล่าวถึงได้เป็นสมาชิกของสโมสรโรตาแรคท์ ม.มหิดลมาตั้งแต่อยู่ชั้นปี 1 ได้ร่วมกิจกรรมเรื่อยมาตั้งแต่เป็นน้องค่าย พี่ค่าย จนกระทั่งมาเป็นพี่เยี่ยมค่าย สโมสรของเราได้แบ่งหน้าที่กันอย่างชัดเจน น้องค่าย(ปี 1) คือคนที่สมัครไปค่ายแล้วผ่านการคัดเลือกจากพี่ค่าย พี่ค่าย(ปี 2) คือคนที่จัดกิจกรรมค่ายขึ้นมาเพื่อทำประโยชน์สู่สังคม รุ่นที่เป็นพี่ค่ายครั้งนี้คือ โรตาแรคท์รุ่นที่ 39 ส่วนพี่เยี่ยมค่ายคือรุ่น 38 ขึ้นไป มีหน้าที่คอยให้กำลังใจและช่วย

แนะแนวทางแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นในค่ายให้กับรุ่น 39 (หน้าที่ดูง่ายดีเนาะ) สโมสรของเรามีสมาชิกมา

สมทบภายหลัง พวกเราออกเดินทางจากสถานีขนส่งหมอชิตเวลา 21.30 น. ถึง อ.ศรีสัชนาลัยเวลา

ทั้งหมด 16 คน รวมพี่เยี่ยมค่ายจากคณะอื่น รุ่นพี่ที่จบการศึกษาไปแล้ว และรวมถึงพี่ค่ายที่ตามไป

เพียงพอ เรา 2 คนตกลงจะไปกันวันศุกร์ที่ 20 กลับคืนวันอาทิตย์ที่ 22 การเดินทางไปค่ายครั้งนี้ไป

ข้าพเจ้าและเพื่อนร่วมคณะก็ตกลงกันว่าจะไปเยี่ยมค่ายกัน เพราะมีเวลาว่าง(บ้าง) และงบประมาณ

รามาฯ ทำให้ห่างหายเพื่อน ๆ คณะอื่นในสโมสรไป เมื่อค่ายปลายปี(ค่ายใหญ่บิ๊กเบิ้มมหึมา) มาถึง

จากหลาย ๆ คณะในม.มหิดล ข้าพเจ้าและเพื่อนร่วมคณะเมื่อต้องขึ้นชั้นปีที่ 3 ต้องย้ายมาอยู่ที่ รพ.

5.30 น. ระหว่างที่รอรถจากอ.ทุ่งเสลี่ยมมารับนั้น พวกเราก็พากันเดินเล่นในตลาดสดเทศบาลหาด

เสี้ยว ดูท่าทางพ่อค้าแม่ขายจะแปลกใจไม่น้อยที่มีคณะอะไรก็ไม่รู้พากันมาเดินมากมายขนาดนี้

กันไปให้ครบทั้งคนทั้งสัมภาระ กว่าจะถึงเล่นเอาเมื่อยไปเลย และแล้ว เราก็มาถึงโรงเรียนบ้านป่าคา

ตลาดแห่งนี้ถึงแม้จะเล็ก แต่ของก็ถูกดีนะคะ กว่ารถจะมา ก็ปาเข้าไป 8.30 น.แล้ว รอกันจนหลับเลย

ทีเดียว ผู้ที่มารับนั้นเป็นนายกอบต.  มารับด้วยรถกระบะ 1 คัน พวกเราทั้ง 16 คน ก็พยายามขึ้นรถ

อ.ทุ่งเสลี่ยมอันเป็นสถานที่ตั้งค่ายของเรา (ลืมบอกไปว่าค่ายนี้มาสร้างห้องสมุดให้โรงเรียน) นั่งพัก

ได้เล็กน้อย ตั้งใจว่าจะไปช่วยน้อง ๆ ทำงาน แต่แล้วก็มีงานที่เกี่ยวข้องกับวิชาชีพ(ในอนาคตอัน

ใกล้) มาให้ทำเสียแล้ว นั่นคือ งานทำแผลนั่นเอง มีเด็ก 2 คน ลูกชาวบ้านแถว ๆ โรงเรียนมีแผล คือ

คนหนึ่งมีแผลจากถูกของมีคมบาดไม่ลึกนัก อีกคนก็ถูกของมีคมบาดเช่นกันแต่ว่าลึก ซึ่งน้องก็ได้

ไปเย็บแผลที่อนามัยแล้ว (เป็นแผลเก่าให้ข้าพเจ้าช่วยล้างแผลให้) จากนี้ไปทั้งวันก็มีแต่คนมาให้ทำ

แผลให้ตลอด ส่วนมากเป็นน้องค่ายและพี่ค่าย พอว่างจากการทำแผลข้าพเจ้าก็ไปช่วยน้อง ๆ ที่งาน

สร้างห้องสมุด แหม ! น้อง ๆ กำลังฉาบปูนกันอย่างขะมักเขม้น ข้าพเจ้าก็ไปช่วยน้อง ๆ ฉาบบ้าง ก็

สนุกดี ได้รื้อฟื้นฝีมือสมัยเป็นน้องค่ายและพี่ค่าย ต่อจากนั้นก็ถึงเวลาอาหารเย็น และมีกิจกรรมตอน

กลางคืนเล็กน้อย จากนั้นพี่ค่ายและพี่เยี่ยมค่ายก็ได้มาประชุมสรุปกิจกรรมที่ทำในแต่ละงานร่วมกัน

และวางแผนกิจกรรมในวันต่อไป พี่เยี่ยมค่ายก็ได้แนะแนวทางในการจัดกิจกรรมให้กับพี่ค่าย เมื่อ

เสร็จสิ้นเราก็เข้านอนกัน และตื่นขึ้นมาด้วยความสดใส ซึ่งข้าพเจ้าได้อยู่ช่วยน้อง ๆ ที่งานสร้าง

เช่นเดิม และถูกเรียกไปทำแผลอยู่เป็นระยะ ๆ (ลืมเล่าไปว่าตอนที่ทำกิจกรรมตอนกลางคืน มีน้อง

ค่ายคนหนึ่งถูกน้ำตาเทียนหกรดที่หลังเท้า เกิดแผล burn เป็นบริเวณกว้าง ผิวหนังบางส่วนหลุดลอก

ออกทันที อีกส่วนหนึ่งคิดคงจะพองขึ้นมา แหม ! เกิดมาก็ไม่เคยเจอ case อย่างนี้ ปกติเจอแต่ที่ยัง

พองอยู่ แต่ทำไงได้ ก็ต้องทำแผลให้น้องไปด้วยการเอา NSS ล้างแผล และทาด้วยยาสำหรับแผลไฟ

ไหม้น้ำร้อนลวก ข้าพเจ้าคิดอยู่ในใจว่าถ้าไม่ได้มาค่ายจะได้เจออะไรอย่างนี้ไหมเนี่ย เล่นเอาพี่เปิด

ตำราในสมองแทบไม่ทันเลยน้อยเอ๊ย) ค่ำวันนี้เป็นวันที่ข้าพเจ้าและเพื่อน ๆ พี่เยี่ยมค่ายรวมทั้งหมด

11 คน ต้องกลับกทม. แล้ว เล่นเอาใจหายไม่น้อย ถึงแม้จะได้อยู่ค่ายระยะเวลาสั้น ๆ แต่ก็เกิดความ

ผูกพันขึ้นไม่น้อยทีเดียว และแล้วพวกเราก็กลับถึงกทม. ด้วยความปลอดภัยเวลา 4.00 น. (ซึ่ง 7.00

น.ข้าพเจ้าต้องไปเรียนเรียนที่ศาลายา เล่นเอาทั้งวันเพลียไปเลย แต่ก็ยังเรียนรู้เรื่องแหละน่า)

                สิ่งที่ได้จากการไปค่ายครั้งนี้

-          ได้พบกับพี่ ๆ เพื่อน ๆ และรุ่นน้องที่ไม่ได้พบปะเห็นหน้าค่าตากันมาเป็นเวลานาน

ได้ฝึกประสบการณ์จริงจากการทำแผลสารพัดแผล และได้ช่วยสอนน้อง ๆ ทั้งพี่ค่าย

และน้องค่ายให้วัดความดันโลหิตได้(บ้าง) เพราะมีกิจกรรมในการตรวจสุขภาพของ

-          คนในชุมชนในวันที่ 24 มีนาคม (แหม ! ไปค่ายแค่วันเดียวใช้พี่ซะคุ้มเลยนะน้อง)

ได้ไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาดูวิถีชีวิตของคนในชนบทที่ต่างจากสังคมเมือง ได้ไปสัมผัส

-          อากาศบริสุทธ์ ป่าไม้ที่ยังเขียว สดชื่นจังเลย