เรียนรู้กับงานพัฒนา...(1)..
สวัสดีครับ
การเป็นนักเริ่มต้น เป็นเรื่องที่ท้าทายต่อทุกๆคน
หลายคนอยากที่จะทำอะไรเพิ่มเติมมากมาย บางครั้งเราก็คิด บางครั้งเราก็พูด และบางครั้งเราก็ทำ
ในทางตรงกันข้าม ถ้าองค์กรไหน ไม่มีคนที่อยากคิดมาก ไม่อยากเปลี่ยน อยากให้อยู่แบบเดิมตลอดไป หรืออยู่ในพื้นที่ขอบเขตที่ตนเองรู้สึกปลอดภัย...ก็น่าสนใจเช่นกัน
การเปลี่ยนแปลง...นั้นมีหลายระดับ ตั้งแต่เล็กๆ ไปถึงทั้งองค์กร
ก่อนนี้ได้เรียนรู้และสัมผัสกับประสบการณ์การเปลี่ยนแปลง เป็นการเปลี่ยนแปลงที่จุดเล็กๆ แล้วขยายออกไป อาจจะไม่ได้มากแต่ก็เห็นว่าเกิดการเรียนรู้ เกิดปัจจัยนำเข้าให้องค์กรได้เปลี่ยนแปลง
เกิดสิ่งใหม่ที่ทำให้ผู้คนได้เห็นและสัมผัส บางคนได้ชิม บางคนเห็น บางคนได้ยิน....
แต่มาในช่วงนี้...
เป็นประสบการณ์การเรียนรู้ ที่จะทำงาน และได้เห็นภาพความเปลี่ยนแปลงแบบทั่วทั้งองค์กร จริงๆและเหมือนจะเป็นเช่นนั้น........ แต่ความจริงอาจจะยังไม่ทั้งหมด น่าจะค่อยๆเป็นไป..
แต่การเรียนรู้นี้ก็เป็นภาพที่ใหญ่กว่าเดิม....
แต่ก่อนเหมือนว่าจะมีสิ่งที่ต้องทำมากมาย แต่ทำไม่ได้
แต่การเรียนรู้ตอนนี้ มีงานมากมายเกินกว่าที่จะทำทัน
ต้องมาเรียนรู้การจัดลำดับงาน
ต้องมาเรียนรู้การเป็นกระบวนกร ที่จะช่วยเหลือหน่วยงาน ผู้คนเพื่อไปสู่งานใหม่ๆ ที่ได้ร่วมกันเรียนรู้
(ร่วมกันทำงานเพื่อเรียนรู้ร่วมกัน เรียนรู้ตนเองผ่านงาน)
...สิ่งที่ได้รับตอนนี้คือ
1.ประสบการณ์เล็กๆที่จะมองผู้คนแบบทางบวก แบบเอื้ออารีต่อกัน ที่จะร่วมกันสร้างงาน ...ทำงาน.. ทำงานร่วมกัน ฟังกัน เข้าใจกันมากขึ้น การทำงานทำให้ได้ฟังและได้พูดคุย........
2.มองเขาจากจุดตั้งต้นที่เขาเป็น มองเราจากจุดตั้งต้นที่เราเป็น...... ถ้าเราพบจุดตั้งต้นได้ ทั้งของเรา เเละของเขา......การเข้าถึงความหวัง และความตั้งการของกันและกันนั้นย่อมไม่ยากและไกลเกินไป...
แม้ตอนแรกอาจจะไม่เข้าใจ...แต่ระยะเวลาที่ผ่านไป งานที่เราร่วมกันทำ...ผลของงานที่เกิด สิ่งนั้นจะเป็นตัวเชื่อมผู้คนเอง....
3.การพัฒนา เรื่องของ
Leadership....
Communication skill Social skill
team woking
Dialoque
Professional Knowlegde..........
Learning skill
เรื่องของจินตนาการ...
ต้องอาศัยตัวอย่าง เรื่องของการนำ การสื่อสาร กระบวนการเรียนรู้แบบกลุ่ม แม้การทำงานก็น่าจะซึมซับเรื่องราวเหล่านี้ได้......
แต่ยอมรับว่าต้องอดทนและต้องใช้เวลา....
และใช้พลังแห่ง...ความจริง และความดีงาม มากๆๆๆ
4. สุดท้ายคือองค์กรแบบพุทธ แบบจิตตปัญญา
ถ้าหากว่าผู้คนที่มาอยู่ร่วมกันมากมาย ทุกคนมีจิตใจที่แตกต่างกัน มีบริบทที่ไม่ค่อยเหมือนกันเลย และหลากหลายมากๆๆ
เช่นเรื่องความฝัน ความคาดหวัง จุดยืน ความสงบในใจ การเรียนรู้ ความต้องการ นิสัยใจคอ สภาวะต่างๆ
เป็นสภาวะต่างๆ ที่ออกมาจากดวงจิตที่แตกต่างกัน
เป็นจิต... ที่ต่างกันก็ย่อมแสดงออก สัมพันธ์ต่างไป
แต่สิ่งที่เราสัมผัสได้จากแนวคิดของวิถีพุทธ
เรื่องของจิต....
ทุกคนต่างมีความเป็นพุทธะอยู่ในตัวเอง
ถ้าหากเราปลุกความเป็นพุทธะให้เติบโต งอกงาม ตื่นรู้ ควบคู่กับการทำงาน น่าจะเป็นวิถีที่ยั่งยืน
ถ้าองค์กรสามารถเป็นชุมชนแห่งนักปฏิบัติ
เป็นนักปฏิบัติที่พัฒนาจากในสู่นอก นอกสู่ใน
กระบวนการเรียนรู้ที่เราสร้างขึ้น ที่เราเริ่มต้นไว้เล็กๆ วันนี้ เช่น กิจกรรมชมรมวิถีพุทธ วารสาร สื่อตามสาย กรไปทำบุญร่วมกัน การแจกหนังสือ การพูดคุย
น่าจะเป็นกระแสหนึ่ง ที่อาจจะเกิดประโยชน์และเติบโตในอนาคต ยิ่งๆขึ้นไป แต่ต้องอาศยเวลาเป็นเครื่องตรวจสอบ ......
เป็นสิ่งที่ได้เรียนรู้และสัมผัสตอนนี้ครับ.....
ความเห็น (2)
- เห็นด้วยค่ะ
- ทุกคนต่างมีความเป็นพุทธะอยู่ในตัวเอง ถ้าหากเราปลุกความเป็นพุทธะให้เติบโต งอกงาม ตื่นรู้ ควบคู่กับการทำงาน น่าจะเป็นวิถีที่ยั่งยืน ถ้าองค์กรสามารถเป็นชุมชนแห่งนักปฏิบัติ เป็นนักปฏิบัติที่พัฒนาจากในสู่นอก นอกสู่ใน...
- เราสามารถปฏิบัติธรรมคู่กับปฏิบัติงานได้ ชีวิตจะเป็นสุขมากค่ะ ทั้งตัวเองและสังคมรอบตัว
- เวลาคนที่ยึดธรรมในการทำงานและการบริหาร คนที่อยู่รอบตัวสัมผัสได้และตัวเขาเองก็ไม่แกว่งไกวตามกิเลสด้วยค่ะ เป็นเพียงอุดมคติที่อยากจะให้เป็นในสังคมคนทำงานค่ะ
- ขอบพระคุณค่ะ
ขอบคุณอาจารย์ครับ..^_^