ตากับตีน
ตีนกับตา อยู่กันมา แสนผาสุข
จะนั่งลุก ยืนเดิน เพลินหนักหนา
มาวันหนึ่ง ตีนทะลึ่ง เอ่ยปรัชญา
ว่าตีนมี คุณต่อตา ซะจริงๆ
ตีนพาตา ไปใน ที่ต่างๆ
ตาจึงได้ ชมนาง และสรรพสิ่ง
เพราะฉะนั้น ดวงตา จึงประวิง
ว่าตีนนี้ เป็นสิ่ง ควรบูชา
ตาได้ยิน ตีนคุยโม้ ก็หมั่นใส
จึงร้องบอก ออกไป ด้วยโทสา
ว่าที่ตีน ไปไหนได้ ก็เพราะตา
ดูมรรคา เศษแก้วหนาม ไม่ตำตีน
เพราะฉะนั้น ตาจึง สำคัญกว่า
ขอตีนอย่า ได้มา คิดดูหมิ่น
สรุปแล้วตา มีค่า สูงกว่าตีน
ทั่วธานิน ตีนไปได้ ก็เพราะตา
ตีนได้ยินตา ก็คลั่งแค้น แสนจะโกรธ
ก็พิโรธ กระโดดไป ใกล้หน้าผา
เพราะอวดดี คุยเบ่ง เก่งกว่าตา
ดวงชีวา จะคับไป ไม่รู้เลย
ตาเห็นตีน ทำเก่ง เร่งกระโดด
ก็พิโรธ แกล้งระงับ หลับตาเฉย
ตีนพาตา ถลาล้ม ทั้งก้มเงย
ตกแล้วเหวย ตายห่า ทั้งตาตีน...ฯ
***********************
ใน พระครูนิวิฐธุราทร
ความเห็น (2)
เยี่ยมมากครับผม
พระครูนิวิฐธุราทร
เจริญพร ท่าน ดร.ฤทธิชัย
- อนุโมทนาบุญที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน
เจริญพร.