เชิญชวนเล่าเรื่อง...
ความเห็น (5)
เรียนถามผู้อ่านทุกท่าน
ท่านใด ที่มีประสบการณ์ในการจัดการเทคโนโลยีสารสนเทศในสถานศึกษา ได้โปรดเล่าเรื่องประสบการณ์ของท่าน เพื่อเป็นประโยชน์ในการที่จะได้นำไปใช้พัฒนา หรือจะแนะนำอย่างไรก็ยินดียิ่ง และขอแสดงความขอบคุณทุกท่านมา ณ ที่นี้
วรชัย หลักคำ
วษท.มีพื้นที่มาก แต่ละตึกอยู่กันไกลๆ งบประมาณก็น้อย กว่าจะเดินระบบ LAN ครบทุกตึกเล่นเอาเหงื่อตก
การจัดการเทคโนโลยีสารสนเทศในวษท.ยังล้าหลังมาก นักเรียนนักศึกษายังไม่ได้ใช้ประโยชน์มากนัก เครื่องไม่พอ ระบบล่มบ่อย ความเร็ว 10mb เท่านั้น
ทำอย่างไรอาชีวะของเราจะก้าวไกลไปพร้อมๆกันทุกกรรมนะ?
วรชัย หลักคำ
สภาพในวิทยาลัยเทคนิคก็ไม่ต่างกันหรอกท่าน
ท่านถามว่าทำอย่างไรเหรอ เอาอย่างนี้ดีกว่า ท่านจำกรมการฝึกหัดครูสมัยก่อนได้ไหม เกิดพร้อมกับกรมอาชีวศึกษา มีระยะหนึ่งเขาก็จะไปไม่รอดเหมือนกัน แต่พอเขาพลิกสถานการณ์ได้เดี๋ยวนี้ดูสิครับเป็นไงบ้าง เราเป็นไงล่ะ
ครับอย่างที่คุณวรชัย..ว่าหล่ะครับ แต่ในความคิดของผมซึ่งก็ใช้ชีวิตอยู่กับการอาชีวศึกษามาตลอด ก็อยากเห็นความเจริญก้าวหน้าของการอาชีวศึกษาในทิศทางที่สามารถผลิต กำลังคน ได้ตรงตามความต้องการของตลาดแรงงาน ที่มีทั้งคุณภาพและมีปริมาณที่เพียงพอต่อความเจริญเติบโตของตลาดแรงงาน ไม่ว่าจะเป็นภาคอุตสาหกรรม เกษตรกรรม ทั้งการผลิตและบริการ
การจะเป็นได้อย่างที่หวัง ผมคิดว่า เราทุกคนต้องร่วมมือกันอย่างจริงจัง ลดการเห็นแก่ตัว การเห็นแก่กลุ่มของตัว หันกลับมามองสิ่งที่เราทำกับนักเรียน/นักศึกษา ของเรา เปิดโอกาสให้สถานศึกษาได้แสดงศักยภาพต่อชุมชนของตนให้มากขึ้น หยุดการแสดงบทบาทที่ไกลเกินตัวลงบ้าง เพื่อจะได้ใช้งบประมาณที่มีอยู่อย่างจำกัดอย่างมีประสิทธิภาพเต็มที่ ควรให้สถานศึกษา ได้ประสานกับชุมชนและร่วมมือกับชุมชนให้มากขึ้น เพื่อให้ชุมชนได้เห็นศักยภาพของการอาชีวศึกษาแล้วจะเกิดการพัฒนาอย่างจริงจังกับสถานศึกษาและนักศึกษาของเราอย่างจริงจัง ผลผลิตของเราจะตรงตามความต้องการอย่างจริงจัง
การจัดกิจกรรมในภาพรวมมีมากเกินไปใช้งบประมาณกับส่วนนี้มากเกินไป ผลที่ออกไปยังกลุ่มเป้าหมายที่ต้องการยังน้อยเกินไป สังเกตุว่า การจัดกิจกรรมแต่ละครั้ง ก็มีแต่พวกเรากันเองที่เกณฑ์กันไปดู ดังนั้นจึงเห็นว่าเป็นเพียงภาพลวง ยังไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงซึ่งมีพลังอยู่มากมาย พร้อมให้สถานประกอบการต่างๆ ได้เรียกใช้บริการ
ผมยังว่าจะได้เห็นภาพนั้นในอนาคต และคงเป็นภาพที่สวยงามและน่าภาคภูมิใจเป็นที่สุด