วันนี้นั่งรวมคะแนนสอบปลายภาคให้อาจารย์ รู้สึกตาลายกับตัวเลขเยอะๆ
คนที่เป็นอาจารย์และสอนหลายๆวิชาเนี่ย คงปวดหัวน่าดูเวลากรอกคะแนน
อาร์มช่วยอาจารย์มาเป็นอาทิตย์แล้ว แกสอนหลายวิชา หลายชิ้นงาน
ปวดหัวแทน
นั่งว่างๆก็คิดถึงเพื่อนนะ นักศึกษาที่เพิ่งจบส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนี้แหละ มักคิดถึงวันเวลาดีดี
และไม่ดีบ้างที่ผ่านมาเสมอ สำหรับอาร์มเพื่อนๆยังคงอยู่ที่เดิม นายเป็นเพื่อนเรายังไง
ต่อไปนายก็ยังเป็นแบบนั้น ต่างคนต่างทางเดิน นี่คือความจริงที่ต้องยอมรับ
จะมาอยู่ด้วยกันแบบเมื่อก่อนคงเป็นไปไม่ได้ ชีวิตเราต้องก้าวไปข้างหน้าเสมอ
ตอนนี้ไม่รู้ว่าเพื่อนๆกำลังทำอะไรอยู่ แต่ตอนนี้เราอยู่หน้าจอคอมฯกำลังพิมพ์ข้อความ
ที่บรรยายความรู้สึกถึงพวกนายอยู่ ได้ข่าวว่าบางคนได้งานแล้ว ดีใจด้วยนะ
บางคนอยู่อเมริกา ไปทำงานเก็บเงิน (อย่าลืมเอามาให้เราใช้บ้างน่ะ 555+)
เมื่อไหร่จะถึงวันรับปริญญานะ (อีก 6เดือน) อยากเจอเพื่อนน่ะ....ถ้าเจอพวกนาย
สิ่งแรกที่จะทำคือ เข้าไปกระโดดถีบ อ้อ...ไม่ใช่ เข้าไปกอดไงล่ะ กอดให้หายคิดถึงไง
พอรับปริญญาเสร็จก็ต้องแยกกันอยู่ดี ต่างคนต่างทางเดินเน้อ
เราเองก็ได้งานแล้ว และกำลังจะเริ่มงานวันจันทร์นี้ ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้างกับเส้นทางนี้
แต่จะตั้งใจให้ดีที่สุด เป็นกำลังใจให้ด้วยนะ
ไม่ต้องเครียดๆ การทำงานที่นี่รับรองว่าสนุก มีเรื่องมากมายให้เราได้ทำ ตอนนี้พี่ๆเตรียมโต๊ะไว้ให้น้องอาร์มเรียบร้อยแล้วนะ :)
คนเรามีเจอก็ต้องมีจาก
แต่มิตรภาพไม่มีวันเสื่อมคลาย
อย่าเศร้าไปเลย
ขอบคุณนะคะ พี่สาว(ขอเรียก พี่สาวนะคะ^^)
เป็นกำลังใจที่ดีมากเลย
พี่ก็สู้ๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ^^
เพื่อนยังไงก้อคือเพื่อนถึงแม้ว่าจะจากกันไปไกลแค่ไหนคำว่า มิตรภาพ ก้อยังคงอยู่หากเรายังคิดถึงมัน...อย่าคิดรายมากนะจ๊ะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากทุกท่านนะค่ะ
ขอบคุณสำหรับดอกไม้สวยๆและกำลังใจที่มอบให้นะค่ะ "นายก้ามกุ้ง"
อย่าลืมเอาดอกไม้สวยๆมาฝากกันอีกนะค่ะ