บางอย่างที่เรากลัวอาจไม่ใช่อย่างที่เราคิด
ช่วงนี้เป็นอะไรที่ดูวุ่นวาย ยุ่งยากนิดหนึ่งเนื่องจาก มหาลัยของเราจะปรับข้าราชการระบบซีเข้าสู่ระบบแท่ง แต่เนื่องจากมหาวิทยาลัยของเราใหญ่ ทำให้การปรับระบบแท่งไม่ทันในปีนี้ ต้องเป็นตุลาคม 2552
เราผู้เป็นอีกคนที่ระบบแท่งกำลังจะถูกนำมาใช้ การทำผลงานเพื่อเลื่อนระดับพี่ๆและเพื่อนๆที่ทำงานบอกว่า หลังออกจากระบบซี ระบบแท่งจะทำการเลื่อนระดับยากขึ้น (อันนี้เราเองก็ไม่ทราบในรายละเอืยด) จึงคิดไว้ว่า ต้องรีบทำซีซะแล้ว ช่วงนี้จึงมุ่งมั่นอีกรอบ ยุ่งๆๆ
การทำชำนาญการเค้าจะมีกำหนดไว้ว่าต้องมีคู่มือ และโครงการพัฒนางานหรือวิจัย ซึ่งเราทำทั้งคู่มือและโครงการพัฒนางาน ส่วนงานวิจัยก็ทำแต่ไม่ทราบว่าจะตรวจเสร็จแก้ไขทันเวลาที่กำหนดไหม ??
การตรวจงานวิจัยของเราเค้ากำหนดว่าต้องให้ตรวจสามคนคือ
พยาบาลชำนาญการ 1 ท่าน
อาจารย์คณะพยาบาล 1 ท่าน
และอาจารย์ศัลยแพทย์ 1 ท่าน
และต้องลงตีพิมพ์
ณ ขณะนี้พี่พยาบาลชำนาญการตรวจแล้ว ปรับแก้แล้ว
อาจารย์ศัลยแพทย์กำลังตรวจ ทีแรกก็คิดๆว่าอาจารย์จะว่างไหมน้า ? จะมีเวลาดูให้ไหมน้า? อาจารย์ผ่าตัดทุกวัน วันหนึ่งสบโอกาสดีๆจึงถามอาจารย์ว่า "อาจารย์ ช่วยดูงานให้หน่อยได้ไหมคะ " อาจารย์ตอบว่า " เป็นเกียรติและยินดีอย่างยิ่งครับ ทำ ซี 9 หรอครับ" พอได้ยินคำนี้ รู้สึกเลยว่า เราชอบคิดไปเอง อาจารย์น่ารักมากๆค่ะ ขอบคุณอาจารย์มากๆเลยนะคะ
ส่วนอาจารย์คณะพยาบาลกำลังดำเนินการติดต่ออาจารย์ให้ช่วยดูให้
จริงๆเราเริ่มทำชำนาญการมาประมาณปีกว่าๆแล้ว แต่ยากน่าดู ไปไม่ถึงไหนสักที
เคยคิดว่าทำไมมันยากจังในแต่ละก้าวของชีวิต แต่พอมานึกดูอีกที ยังดีกว่าที่เรามีโอกาสได้ทำ เพราะถ้าเราไม่ทำอะไรเลย เราหยุดอยู่กับที่ เมื่อเวลาผ่านไป เราจะหันกลับมามองข้างหลังอย่างภาคภูมิใจได้อย่างไร เราจะพูดว่า "เสียดายเราน่าจะทำอันนั้น เราน่าจะทำอันนี้"
เคยพูดกับน้องคนหนึ่ง เคยบ่นๆว่า ไม่อยากทำแล้ว ยากจริงๆ น้องเค้าบอกว่า"พี่ๆทำไปเถอะรู้ไหมหนูไม่ใช่ข้าราชการ หนูไม่มีโอกาสทำซี พี่มีโอกาสก็รีบๆทำเถอะ" ทำให้เราคิดได้ว่า คนที่เค้าอยากทำเค้าไม่ได้ทำแล้วเราละ มีโอกาสทำไมจึงไม่ทำ
วันนี้จึงตั้งใจใหม่ คิดใหม่ ทำใหม่ค่ะ
ความเห็น (4)
ผมเคยให้กำลังครู โดยยก หิโตปเทส ของเสถียรโกเศศ และนาคะประทีป ว่า
"ณ กาลนี้ หากยอมแพ้มีแต่หนทางตายสถานเดียว หากสู้ยังจะพอมีทางรอดชีวิต" (คำอาจเพี้ยนไป เพราะจำไม่ค่อยได้)
ยินดีกับการเลื่อนระดับล่วงหน้านะครับ (ซี 9 นะครับ เหมือนอาจารย์ให้พรไว้)
เรื่องการเข้าแท่ง ไม่ต้องกังวลนะครับ ดีกว่าเดิมแน่นอน
ขอให้ประสบความสำเร็จครับ
อาจารย์ ซีแปดค่ะ ไม่ถึง9 หรอกนะคะ (อาจารย์แพทย์เค้าเห็นเอกสารเยอะเลยแซวเล่นค่ะ) อิอิอิสงสัยจะได้รับพรที่อาจารย์ให้ไว้ปลายๆปีโน้นแหละค่ะ ถ้าได้เมื่อไรจะฉลองพาอาจารย์ไปกินโซฟีเทลค่ะ (แพงก็จะเก็บพาไปกินค่ะ สงสัยต้องเริ่มเก็บตังแล้วค่ะเดี๋ยวไม่พอค่าอาหาร )
เปลี่ยนจากโซฟีเทล เป็นลาบขอนแก่นได้ไหมครับ อยู่แถวๆ บึงแก่นนคร ก็คงพอได้นะครับ ฮิฮิ
ได้ค่ะ ลาบ น้ำตก ส้มตำ ข้าวเหนียว ร้านอาหารฟื้นบ้านโอเคเลยค่ะ
มีร้านอร่อยเยอะๆค่ะ
เวลาพาพ่อไปกินเนื้อย่างเกาหลี พ่อบอกว่า "อาหารเยอะแยะร้อยบาทร้อยอย่าง" พ่อพูดตลกค่ะอิอิอิ แต่มีเยอะจริงๆนะคะ