๑. พุทธาภิถุติ
(หันทะ มะยัง พุทธาภิถุติง กะโรมะ เส.)
โย โส ตะถาคะโต. พระตถาคตเจ้านั้น พระองค์ใด.
อะระหัง. เป็นผู้ไกลจากกิเลส.
สัมมาสัมพุทโธ. เป็นผู้ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง.
วิชชาจะระณะสัมปันโน. เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ.
สุคะโต. เป็นผู้ไปแล้วด้วยดี.
โลกะวิทู. เป็นผู้รู้โลกอย่างแจ่มแจ้ง.
อะนุตตะโร ปุริสะทัมมสาระถิ. เป็นผู้สามารถฝึกบุรุษที่สมควรฝึกได้อย่างไม่มีใครยิ่งกว่า.
สัตถา เทวะมนุสสานัง. เป็นครูผู้สอน ของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย.
พุทโธ เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานด้วยธรรม.
ภะคะวา. เป็นผู้มีความจำเริญ จำแนกธรรมสั่งสอนสัตว์.
โย อิมัง โลกัง สะเทวะกัง สะมาระักัง สะพรัหมกัง สัสสะมะณะ พราหมะณิง ปะชัง สะเทวะมะนุสสานัง สะยัง อะภิญญา สัจฉิกัตวา ปะเวเทสิ.
พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์ใด. ได้ทรงทำความดับทุกข์ให้แจ้งด้วยพระปัญญาัอันยิ่งเองแล้ว. ทรงสอนโลกนี้ พร้อมเทวดา. มารพรหม. และหมู่สัตว์ พร้อมทั้งสมณะพราหมณ์ พร้อมทั้งเทวดาและมนุษ์ให้รู้ตาม.
อาทิกัลยาณัง. ไพเราะในเบื้องต้น
มัชเกัลยานัง ไพเราะในท่ามกลาง.
ปะริโยสานะกัลยาณัง ไพเราะในที่สุด
สาตถึง สะพยัญชะนัง เกวะละปะริปุณณัง ปะริสุทธัง พรัหมะจะริยังปะกาเสสิ.
ทรงประกาศพรหมจรรย์ คือแบบแห่งการปฏิบัติอันประเสริฐ บริสุทธิ์ บริบรูณ์ สิ้นเชิง. พร้อมทั้งอรรถะ พร้อมทั้งพยัญชนะ.
ตะมะหัง ภะคะวันตัง อะภิปูชะยามิ.
ข้าพเจ้าบูชาอย่างยิ่ง เฉพาะพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น.
ตะมะหัง ภะคะวันตัง สิระสา นะมามิ.
ข้าพเจ้านอบน้อมพระผู้มีพระภาคเจ้า พระองค์นั้น ด้วยเศียรเกล้า.
(กราบระลึกถึงพระพุทธคุณ)
ไม่มีความเห็น