จากบ้าน
เมื่อพิมล มองจันทร์ต้องจากบ้าน
มาตรแม้นนิรจาก
ก็พลัดพรากจำลาไกล
โหยหาอะไรใน
จิตตะว่างที่เปล่าเปรียว
จำเนียรกาลเวลา
พัดผ่านพาทุกอย่างเชียว
คมเหงาดุจคมเคียว
จะเกี่ยวเกาะกวัดใจ
ป่านนี้พ่อและแม่
ผู้เฒ่าแก่อยู่อย่างไร
เพื่อให้บำเทิงใน
ฤทัยท่านจะทำดี
คำสำคัญ (Tags): #กาพย์ยานี 11
หมายเลขบันทึก: 246520เขียนเมื่อ 5 มีนาคม 2009 15:39 น. ()ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น